Why Do You Love Me

Simula.

I grew up having all the things that I wanted. I can get everything that I like. My parents were rich, and I am their Unica Hija—the bunso sa dalawa nilang anak.

I never imagined that I will be what I am now. Ni hindi ko pinangarap na pumasok sa modelling, I just want my parents to be mad at me that's why I chose to do it.

"Hindi ka ba talagang pupuntang hospital, Ineng?" Tanong ng isang kilalang komadrona rito sa amin.

Umiling ako. "M-May tiwala po ako sa inyo. Just please, take care of me and my baby," iyon ang sagot ko.

Takot akong pumuntang hospital. I don't want anyone to know that I am pregnant. I'm sure some people will laugh at me, sasabihin nila na I deserve it dahil masama ang ugali ko—na lumaki ang ulo ko dahil mabilis akong nakaakyat sa tuktok.

Ipinagawa sa akin ng komadrona ang mga dapat gawin. I let her get whatever she needed inside my house. I was groaning in pain while slowly pushing the baby. It hurts so much. Humawak na lang ako sa bakal sa gilid ng kama ko para kumuha ng lakas. After two pushes, the loud cry of a baby filled the entire room.

"May pangalan ka na ba sa anak mo, Ineng?" Tanong niya.

"Babae po ba o lalaki?" Tanong ko.

"Lalaki, Ineng."

Malakas akong bumuntong-hininga. I never expected it. I was expecting for a baby girl. But, I guess I don't have a choice now.

"R-Rouge. Rouge Vincenzo Moran."

I was crying the entire day while looking at the baby on my bed. I don't want to come near him because he reminds me of the dark tragedy of my life, but I don't want him to feel that I don't love him.

Wala siyang kasalanan...

"I'm sorry, I don't really know what to do. But, I will try my best to be a good mother," bulong ko habang nakatingin sa kaniya.

At first, I was scared to show people that the country's top model is already a mother. Hindi sa kinakahiya ko ang anak ko, but I was scared of their judgements. It reminds me of how my parents judged me easily. Ni hindi nila tinanong kung anong nangyari sa akin...Kung sino ang ama ng batang dinadala ko.

They just yelled at me. Saying how much disappointed they are. That they're already expecting this but they are still disappointed.

So, iniisip na talaga nilang mabubuntis ako nang maaga? Na magkakaanak ako kaagad? How cruel!

"We will go out of this house. Ipapakita ko sa'yo ang outside world," nakangising sabi ko sa anak ko.

Hindi ko siya kailanman nilabas ng bahay mula nang isilang ko. I was so scared to go out. Pakiramdam ko lahat ng tao galit sa akin, may sasabihing masama—may gagawing masama.

I did not expect that some people will recognize me. A picture of me and my son became trending online. Sobrang irita ako sa lahat ng tao dahil doon. I even made an anonymous account to read the people's opinion about my son.

Halos lahat naman ay maganda ang sinasabi. They showed me some support but of course, they're having a guessing game about who is the father of my son.

I thought everything is alright but when my cousin visited me in Palawan because he missed me a lot then the next day we already have dating rumors, it frustrates me a lot.

"First of all, yes! I do have a son. He's already one year old and yes, he's the reason why I chose to leave this industry for our privacy because I already know you people..."

Halos mangatog ang sistema ko nang makita ko ang seryoso at malungkot na tingin sa akin ng pamilyar na mga mata.

Gabriella...

"A-and now na alam niyo ang existence ng anak ko, ayaw kong kwestyunin niyo kung sino ang ama niya because he doesn't have one!"

I saw how her eyes widened. Halos hindi makapaniwala sa nalaman.

"I am his father and mother. So, please respect that— please, respect me."

Kumunot ang noo ko nang makita ang isa pang pamilyar na pares ng mata. His both hands were on his pocket. Seryoso siyang nakatingin sa akin.

"And please, hindi lahat ng lalaking kasabay ko kumain ay boyfriend ko o fiancé ko. I also have a guy friends so please respect our privacy. And lastly, I will leave this industry na. I won't ever comeback as a model. Thank you."

I immediately left the crowd. Marami pa silang mga tanong na hindi ko na pinaunlakan. I wanna leave that room as fast as possible. Carlo tried to talk to me but I immediately entered the dressing room for me.

"OMG KA!"

Malakas akong tumili sabay yakap kay Gabriella. I smelled the familiar strawberry shampoo that she loves to use. Itinabi niya sa gilid ang mga dala, and then she hugged me back.

"Namiss kita! Saan ka nagpunta?" I asked her.

"Nagtago," she laughed but then I can feel that she's nervous.

Is she hiding something?

"Galit na galit si Cha kay Tito Carlos. She said na nawalan siya ng friend because of Tito."

"Hindi naman ako galit kay Cha."

I nodded.

Kumain kami sa labas habang pinagpapatuloy ang usapan. I can see that she's doing fine now. Kung noon, ako ang madalas manlibre. Ngayon, she insisted that she'll pay for our meal. And of course, I agreed to that.

I need to save money for my son. Kahit naman ngayon na nagkakausap na kami nina Daddy, masama pa rin ang loob ko. Kahit lagi na nila kaming binibisita ni Rouge, may galit pa rin ako. They abandoned me. I mean, yes I am at fault for being pregnant while using their precious name. Pero, masisisi ba nila ako? Hindi ko rin naman ito gusto but I don't have a choice. I don't want to abort the unborn child. It's my flesh—my blood.

Nagkaroon kami ng sunod-sunod na pagkikita ni Gabriella. Nakikita ko rin si Carlo na nagmamasid sa akin—sa amin pero isinasawalang-bahala ko. I don't need him. I don't want him in my life.

Rouge and I came back to our home in Palawan. One of the property that I bought when I'm still modelling. Daddy wants us to stay with them but I refused.

Bakit ngayon pa nila ako tinutulungan? I can manage myself and my son now. Sana noon nila ako tinulungan.

Alam kong hindi ito dahil sa pera. I have money—they have money. We are rich. Pero mas pinili nila ang iniingatang pangalan kaysa sa akin.

Nagkasalubong ang mga kilay ko nang makita ang bulto ni Carlo sa labas ng bahay ko. I was about to close the door but he grabbed my hand. Mabilis akong napalapit sa kaniya.

"What the fuck are you doing here?" Inis kong tanong.

Pilit kong inaalis ang pagkakahawak niya sa akin pero hindi niya pinapaubaya—mas hinihigpitan pa.

"Where's my son, Reisha?" Madiin ngunit mahina niyang tanong sa akin.

Tumawa ako kahit na unti-unting sumisikip ang dibdib ko. I want to breakdown all of the sudden. Saglit ko siyang tiningnan—ang mga mata niya, ang ilong niya na paboritong-paborito ko, ang labi niya na mapula.

Anong nangyari sa atin, Carlo? Bakit naging ganito tayo?

Tumingala ako para kumuha ng hangin. I feel suffocated.

"You attended my press conference, right?" Binalik ko ang tingin ko sa kaniya. "Dapat alam mo na kung sino ang ama ng anak ko, Carlo."

And that's me.

I can take care of him. I may not be a good mother, but I am trying my best now. I'm slowly accepting my fate, too.  Baka ito ang kabayaran sa lahat ng kalokohan na ginawa ko.

"Please, Rei? I just wanna see him," sabi niya, nagmamakaawa.

Umiling ako. "He's not yours, Carlo."

"I know that y-you are mad but don't say that. Alam kong sa akin siy—"

"Don't fucking mention my son's name! Hindi porket wala akong asawa o boyfriend e sa'yo na agad siya. Hindi ba pwedeng nakipagsex ako sa iba?" Sarkastikong tanong ko.

Umiling siya sa sinabi ko. Hinawakan pa ang kamay ko at pilit akong hinahatak. Iritado kong iniwas ang sarili ko sa kaniya. Kamuntikan pa siyang sumubsob sa sahig kung hindi niya lang natukod ang kamay niya.

Akala ko, tatayo siya pero hindi. Unti-unting namuo ang luha sa mga mata ko nang makitang nakaluhod siya sa harapan ko. Hindi siya nakatingin sa akin kaya malayang-malaya akong tingnan siya.

I missed him so much. I immediately wiped my tears away. I don't want him to see how weak I am now. I used to be strong, I used to be brave. Ngayon pa ba ako susuko? Ngayon na may anak ako?

"Hindi ko alam kung anong sinabi sa'yo ni Mommy at Daddy at wala akong balak na alamin iyon. Kaya pwede ba? Tigilan mo ako," malumanay kong sagot.

"Alam kong wala kang iba habang tayo, Reisha. Don't lie to me," sabi nito.

"Huh? Nakakalimutan mo na bang we're just fuck buddy before?"

Natawa ako sa sinabi. Fuck buddy? Really? Are you really going to fool yourself, Rei?

"No! Don't say that, I know you lov—"

"Don't be too full of yourself, Carlo. We both know that we're not really together. Stop saying shits and leave my fucking house!"

"Rei, naman. Mag-usap naman tayo nang maayos, iyong hindi tayo nagsisigawan," malumanay na sabi nito sa akin.

"Huwag mo akong utusan dahil nasa pamamahay kita. I don't even know how you get my address," sagot ko sa kaniya.

Parehas kaming napalingon sa loob ng bahay nang marinig ang iyak ni Rouge. Kitang-kita ko kung paanong nangilid ang luha niya habang pinapakinggan ang iyak ng anak ko.

"Leave! You have no place her—"

"No! I'll stay here!" Pinal niyang sagot.

Gigil na gigil akong tinitigan siya. Sinarado ko ang pintuan ng bahay namin bago puntahan ang anak ko.

I used to hate babies. I don't even have plans to make one. Ang plano ko lang noon ay libutin ang buong mundo. Maging rich tita, but life has a great twist.

"I'm sorry. Masyado bang maingay si Mommy at nagising kita?" Marahan kong tanong habang hinehele siya.

Kinuha ko ang cellphone ko nang marinig ko ang pagtunog nito. Binaba ko naman si Rouge sa carpet niya na puro toy cars at Lego.

"Rei, nandito ako sa bahay mo. May bisita ka ba?"

Nawala sa isip ko ang usapan namin ni Gab. Gusto niya raw kasing makilala si Rouge kaya pinabisita ko na.

"Nandito pa yata si Carlo. Kapag nakita mo hayaan mo na lang," sagot ko.

Saglit siyang natahimik sa kabilang linya. Kinailangan ko pang tingnan ang cellphone ko para malaman kung nasa tawag pa ba siya.

"Gab!" Pagtawag ko sa kaniya.

"A-Ah! Sige next time na la—Oh, umalis na sasakyan niya."

Tiningnan ko ang bintana. Nakita ko ang sasakyan ni Carlo na palayo na. Nakahinga ako nang maluwag. Mabuti naman.

"Tuloy ka na para may kasama ako," sabi ko sa kaniya.

Binuhat ko si Rouge. Umingit pa siya dahil ayaw magpabuhat, mas gustong maglaro. Baby pa lang pero gusto na agad mapag-isa.

"Don't be so malikot, anak. Sasalubungin natin si Tita Gab," bulong ko sa kaniya.

Binuksan ko ang pintuan para salubungin si Gab. Napanganga ako nang makita ang hawak niya.

"Tangina?" Gulat na sabi ko.

"I'm sorry, hindi ko agad sinabi. Sinama ko na lang siya rito," sabi nito habang hawak-hawak ang maliit na kamay ng anak.

"Ano 'to? Friendship goals?" Natatawang tanong ko.

Sabay kaming tumawa. Agad din namang nawala ang atensyon ko sa kaniya nang may lumapit sa amin na lalaki. Bitbit niya ang mga gamit nina Gabriella. He even kissed Gabriella and the baby. They look like a family—kung hindi ko lang siguro alam ang mukha ni Cartier na kamukhang-kamukha ng bata, iisipin kong siya ang tatay ng baby.

Gabriella and I spent our time together with our kids. It's good thing that I have someone by my side now, pakiramdam ko kapag wala akong kasama Carlo will come over.

"What the fuck are you doing here again?" Singhal ko nang makitang nakatayo siya sa tapat ng bahay ko.

Saglit niyang nilingon si Rouge na marahang naglalakad—naglalaro sa bakuran. I was caught off guard when he ran to him. Gulat ako sa ginawa niya. Mabilis niyang kinuha si Rouge, binuhat at niyakap.

Rouge cried. Nagulat sa ginawa ni Carlo. Nagmamadali kong inagaw ang anak ko sa kaniya. Halos takbuhin ko ang pagitan ng pintuan namin para lang mailayo sa kaniya si Rouge pero bago ko pa maisara ang pintuan, nakapasok na siya at siya na mismo ang nagsara ng pintuan.

"Umalis ka na nga rito!" Malakas na sigaw ko.

Agad kong iniwas si Rouge sa kaniya. Inilapag ko ang anak ko sa kaniyang crib saka ibinigay sa kaniya ang bote ng kaniyang gatas.

Galit na galit kong hinawakan si Carlo. Marahas ko siyang inilayo sa sala kung nasaan si Rouge. Kita kong nangingilid ang mga luha niya habang nakatingin sa akin. Mahigpit niya akong niyakap.

"Please? Huwag mo namang ipagkait sa akin ang anak ko," nagmamakaawa niyang sabi.

Humikbi ako sa sinabi niya. Mabilis kong pinunasan ang luha ko saka siya tinulak.

"He's not yours, Carlo."

Humalakhak siya habang umiiling, may mumunting luha sa gilid ng mga mata.

"I just want a moment with my son, Rei. Hindi ko kukuhanin, hihiramin ko lang."

"I said, he's not yours!" Madiin kong sabi bago lumunok. "I was raped."