"Maiwan muna kita. May palapit!" nakangisi nitong sabi sa akin.Nanunudyo ang mga mata nito. Namula bigla ang pisngi ko. He still had an effect on me.Tumayo si Ruby at iniwan ako. Palapit naman si Isiah sa gawi ko. Inisang lagok nito ang brandy na nasa baso nito. Habang ako ay sumimsim sa wine glass ko. Umupo ito sa tabi ko. Isang nakakabinging katahimikan ang namayani sa aming dalawa."How are you," sabay pa naming sabi. It's so awkward. Nakakahiya talaga."You first." Ngiti ko dito. Nanatili ang titig ito sa akin."Why may dumi ba sa mukha ko?" nakangiti kong saad."You'll still be the same, Amber I already know. As always, so beautiful." Umiwas ako ng tingin. Namula ang mukha ko. Nag-init kasi ito bigla."Thank you," Halos bulong kong sabi. Nag angat ako ng tingin. "Ikaw din naman. You'll always handsome. Gaya ka pa rin ng dati," saad ko dito.Tumingin ito sa kawalan. "What happened to us Amber?" Nilingon ako nito. "Why did this happen to us? Bakit tayo nagkaganito." Di agad ako n

Pabalik-balik ang lakad ko. Di talaga ako mapakali. Lalo na't naiwan doon si Isiah. Para akong mababaliw na ewan."Amber. Could you calm down and sit. Ako ang nahihilo sa ginagawa mo." Angil nito sa akin.Nilingon ko siya ng marahas. "How could I calm down? Kung nandoon si Isiah. Nag iisa at iniwan namin!" sigaw ko. "Tell me. How!""Nandoon naman si Joem! Hindi nila pababayaan si Isiah!"Napaupo ako. Nanghihina. "Paano kung mawala ang ama ng anak ko? Di ko kakayanin iyon!" umiiyak kong saad sa kanila."Napaparanoid ka na naman. Isiah is a brave man. Hindi niya hahayaan na mapapahamak ang sarili niya, dahil alam niyang may nag aantay sa kanyang pag uwi," mahabang sabi ni Chien.Napahilamos na lang ako. "Hindi ko na alam ang gagawin ko, Chien. Kinakabahan ako, hanggang ngayon. Wala pa si Isiah!"Isang katahimikan ang namayani sa amin. Hanggang sa may dumating sa sasakyan. Agad akong napatayo at pumunta sa main door. But, someone pull me."Don't open. Baka kalaban nyan!" Matigas na saad

DAHIL sa kagustuhan ko at ng mga bata ang umuwi sa Pilipinas ay napagdesisyonan namin ni Isiah na umuwi na. Wala kaming sinabihan na uuwi kami. Dahil alam ko na hanggang ngayon ay buhay at di pa din natatadikip si Niccolo.Nasa veranda ako ngayon sa bahay namin dito sa New Zealand. Dahil gusto ni Isiah na maayos ang pagtira namin dito ay bumili ito ng bahay para sa amin. Mamaya ang alis namin. Tapos na din kasi ang school year ng mga bata.Di na ako nabigla ng may yumakap sa akin mula sa aking likuran. Agad nitong hinalikan ang aking leeg. Napaungol na lang ako."Dian is sleep. I want you," bulong nito sa tainga ko. Habang ang kamay nito ay humahaplos sa aking baywang. Tungo sa aking tiyan.Napapikit na lang ako dahil sa nararamdaman ko. Ipinilig ko ang aking leeg para may access siya sa leeg ko.Umakyat ang kamay nito tungo sa aking isang dibdib."This little one is bigger now. Mas masarap himasin," sabi pa nito sa akin.Napapatingala na lang ako, dahil sa ginagawa nito sa akin. Dumak