KING KAKABABA ko lang ng telepono ko nang marinig ang katok sa pintuan ng aking opisina. Alam kong si Asha na iyon. Sinadya kong magpahatid dito sa kan’ya ng pagkain para mabantayan ko siya. Ayaw niyang magpadala sa ospital kaya mas mabuting dito ko na lang siya i-monitor. Kinabahan kasi nang makita ko siyang gano’n kagabi. Hindi ko na nga siya pinapasok pero siya lang itong makulit. Kaya heto, i-corner ko siya sa opisina para hindi na siya maka-kontra. Naibilin ko na ang mga bata kanina kila Nenita. Saka may chopper dito incase na may mangyari sa kan’ya. Nasabi sa akin ni Nenita na minsan, nahuhuli niyang nakatingin sa kawalan ang dalaga. Mukhang may bumabagabag sa kan’ya pero ayaw niyang sabihin. “Hi, labs.” Mabilis kong pinadapo ang labi ko sa kan’ya na ikinabigla niya. Muntik na din niyang mabitawan ang pagkaing dala niya. “Lagi mo na lang akong binibigla, King.” Tinampal pa niya ang aking braso na ikinangiti ko lang. “Sorry na agad. Lagi kasing nag-aanyaya ang labi mo kaya ga

AYEISHA NAGTAAS ako nang tingin kay Bembem. “Ano bang meron kay King at baliw na baliw ako sa kan’ya?” ani ko sabay sapo ng mukha gamit ang dalawang kamay.“Hindi ko alam kung anong nakita mo sa kan’ya maliban sa guwapong mukha, girl. Kahit ako, ‘yon din una ko nakita sa kan’ya. Pero isa lang ang alam ko, puso natin ang nagdidikta sa ‘tin kung sino ang mamahalin. At hindi kayang gawin ng isip ang pumili, mas lalong hindi kayang pigilan. Masasaktan tayo lalo, doble pa sa nararamdaman natin kung susuwayin natin ang puso natin. At sa ‘yo? Sinunod mo lang ang nais ng puso mo.”Tumayo ako at nagpabalik-balik sa harap niya pagkuwa’y tumingin ulit ako sa kan’ya.“Alam mo ba kung sino ang nobyo ko ngayon?” Natawa pa ako nang pagak.Napaayos nang upo si Bembem pero bahagyang kumunot ang noo niya. “May nobyo ka ngayon?”“Meron.” Napabuga pa ako ng hangin sabay hilot ng sintido. “Sino?”“King Hernandez.”Literal na nanlaki ang mata ni Bembem sa sinabi ko. “Oh my G! Nagbibiro ka lang, girl. Ri

AYEISHA “THAT’S a good sign, Ay.” “Good sign? Kailan pa naging good sign ang ma-broken, Ben?” singhal ko sa kapatid ko nang tawagan ko. Wow, huh? Alam niyang hindi ito biro sa akin, pero sasabihin niya pa ‘yon? Tumawag ako para mangumusta sa kompanya. Balak kong tutukan iyon sa mga susunod na gabi, tutal maaga naman akong nakakauwi, e. Hindi ko p’wedeng pabayaan ang sarili ko ngayon, kailangan kong libangin ang aking sarili. Kailangang labanan ko rin ito. Tatlong araw na mula nang tumira si Jena sa bahay nila King. At kagaya nang sabi ni Jena, sa kusina nga lang talaga ako, kahit na kumukontra si King. Ayokong magkaroon nang gulo kaya si Jena ang sinusunod ko. Iniisip ko ang sasabihin sa akin ni Kalei. Siyempre, ina niya si Jena at siya lang ang papakinggan nito kung sakali. Actually, nakausap ko na si Owen, ipapasok niya ako sa pinapasukan niyang restaurant. Okay lang naman na naka-scarf daw ako, basta ang nakaharap nga ‘yong makinis kong mukha. Magarang kainan kaya kailangan, p

AYEISHANAKANGITING sinalubong ako ni Kalei nang makapasok ako sa bahay ng mga Hernandez. Wala siyang pakialam kahit nandiyan si Jena. Kita ko nga nang hawakan niya sa kamay si Kalei pero kumawala siya. Late na ako nakarating dahil bigla raw na sinara saglit ang dinaanan namin dahil sa aksidente daw kagabi. Kakahanap ng driver ng shortcut papunta sa bahay ng mga Hernandez lalo tuloy akong na-late.Para sa akin, kasalanan naman ni Jena. Hindi niya sinabing doon sila matutulog. Ang alam ko aksi sa bahay nila ang handaan.“Si Halina po?”“Naku po, nandoon kila Lola niya. Iniwan ko kasi walang magbabantay sa kan’ya dito. Magiging abala ang mga tao dito dahil birthday ng Daddy mo,” pagpapaintindi ko.“Eh, p’wede ko naman po siyang laruin, Miss Asha. Wala tuloy akong kalaro ngayon.” Bahagya pa siyang nalungkot.Ilang araw na rin kasi niyang hindi nakakalaro si Halina dahil piniling ikulong ni Jena si Kalei. Siguro, kung alam ko lang na hindi niya anak si Kalei, baka may nagawa na ako nitong

AYEISHA “SAAN ang punta natin?” tanong ko kay King nang mapansing sa HGC niya ako dinala. At mula sa baba, dinig ko ang tunog ng helicopter. Guard lamang yata ang naroon kaya walang ibang nakakakita sa amin. “As I said, itatanan kita, Asha.” Baling niya sa akin. Sunod-sunod naman ang paglunok ko. ‘Sana noon pa!’ ani ko sa isipan ko. Sinuggest ko rin ‘yan sa kan’ya noon, pero noon, wala kong narinig kung hindi ang, ‘Pakakasalan ko pa rin si Jena.’ “Itatanan mo ako gayong may asawa ka?” Napatingin sa akin si King. Mukhang may mali sa boses ko. Baka mahalata niyang hindi na si Asha ang kasama niya. “Nag-usap na tayo tungkol dito, Asha. Gumagawa naman na ako nang paraan para mapadali ang annulment namin ni Jena.” “Ano ka ngayon,” mahinang sabi ko na hindi nakaligtas sa kan’ya. “What did you say?” “Wala, King. Sige na, itanan mo na ako. Oras na may kasuhang magaganap, hindi ako p’wedeng madamay. May Halinang umaasa sa akin.” Natigilan ako nang maalala si Kalei. “Ah, may Kalei di