บททั้งหมดของ White Lies: Bud Brothers Series 2: บทที่ 81 - บทที่ 90

JILLIANHis manly scent assaulted my nose. And his hot and tight embrace made me sobbed even more."I'm so sorry Love..." nahihirapan na bulong ni Marco sa aking punong tainga. "I'm so sorry... so sorry Love... I didn't mean to hurt you for hiding my real identity. Please don't judge me, my loves. Listen to me first, please..."Paulit-ulit na hinging paumanhin niya sa akin pero hindi ko siya pinansin. Ayaw kong makinig sa kanya. Nagpumiglas ako pero hindi niya ako pinapakawalan. Lalo lamang humigpit ang kanyang mga brasong nakapulupot sa akin. Nilubog niya pa ang kanyang mukha sa aking leeg."Bitawan mo ako, Marco! Ano ba?!""No... no... ayoko" paulit-ulit siyang umiling sa aking leeg. "No way... I don't wanna let you go. Not until you hear my explanation.""I don't wanna hear your damn explanation! Bitawan mo ako!""Jil naman please... listen to me first--""Ayoko! Lumayas ka! Ayoko ng makita pa ang p

MARCO"HOOOOLY SH*T!!" malakas na bulalas ni Wayne sabay takbo papunta sa damuhan sa gilid ng kalsada ng paharurutin ko ang kotse malapit sa kanyang kinatatayuan.Nakangiting tiningnan ko ang namumutla niyang mukha."What the f*ck, JM!!!" sigaw niya.Malakas akong napahagalpak ng tawa."Hop in!" balik sigaw ko ngunit hindi siya gumalaw sa kanyang kinatatayuan. Galit na nakatitig lang sa akin. Nakakuyom pa ang kamao. "Sasakay ka ba o hindi? Bahala ka... maglakad ka pabalik ng Manila." sabi ko sabay sara ng bintana ng kotse.He cursed multiple times as he took large strides towards the car. Inis na pumasok siya sa loob. Pabagsak niya pa iyon isinara.I glared at him murderously when he stared at me with his dagger eyes."Ikaw pa may ganang magalit sa akin ngayon?" sikmat ko sa kanya. "Baka nakakalimutan mong ikaw ang dahilan kung bakit nagagalit sa akin--""You asshole!" pasigaw na sabad niya. "E kung nas

MARCO"Ano 'to?" tanong ko kay Ryan nang ilapag niya sa harapan ko sa ibabaw ng mesa ang brown envelop.Ilang oras kaming naghintay sa kanila sa hideout namin dito sa Fairview bago ito humahangos na dumating. Tinambangan sila ng panibagong Van at hindi kilalang mga armadong kalalakihan on the way here kaya iniligaw muna nila. Kung anong pakay ng mga 'yon wala pa kaming idea. They're must be in different group."Open it."Kaagad ko naman iyon binuksan."F*ck! Anong ibig sabihin nito?" galit na tanong ko sa kanya matapos ko mabasa ang documents at makita ang litrato ni Shienna kasama ang isang batang babae.Nagkibit balikat siya. "Kompleto 'yan. But don't tell Migz about that yet. Tayong lima lang ang tanging makakaalam muna tungkol diyan. We need further investigation about her and Kevin Sarmiento.""How about my wife?" sabad ni Wayne. "Wala man lang bang update sayo si Curtis?"Umiling si Ryan. "...but we're wor

MARCO"Baka gusto niyo na pong magkwento Dad about what exactly happened to grandma and..." I paused and stared at him intently. "...sainyong anim na magkakaibigan."Kasalukuyan kaming nasa Library ngayon na apat. Nakatayo si Dad sa tabi ng bintana. Masama ang tingin sa akin. Si Mom naman nakaupo sa swivel chair at paulit-ulit na binabasa ang reports at tinititigan ang mga pictures. Si Wayne tahimik lang na nagpapalipat-lipat ang tingin sa aming tatlo habang nakaupo sa mahabang sofa. Sa edge naman nito ako nakaupo at nakikipaglabanan ng titig kay Dad.Pagdating namin kanina ng Hacienda ni Wayne sinalubong ako kaagad ng kamao ni Dad. Hindi ko inaasahan na alam niyang darating kami at mag-aabang mismo siya sa rooftop ng Mansion.Wala siyang sinabi sa akin na kung ano, basta niya na lang ako binugbog pagkababa namin ng private plane. Nakuha ko naman ang gusto niyang ipahiwatig sa akin kaya hindi na ako nagreklamo pa at tinanggap na lang ang ginagawa

JILLIAN"Ano ba 'yang niluluto niyo Nay, subrang baho naman ng amoy--blaargh." mabilis akong nagtatakbo palabas ng bahay ng maramdaman kong parang may maasim na umakyat na naman sa lalamunan ko saka walang palyang nagduduwal sa tabi ng malaking puno.Kahapon pa masama ang pakiramdam ko. Lagi akong nangangasim at nagsusuka. Parang hinahalukay ang tiyan ko na iwan. Halos bumaliktad na nga e pero patuloy pa rin ako sa pagduduwal kahit wala namang laman, puro tubig at laway lang. Wala naman akong maalalang panis na nakain para sumama ng ganito ang tiyan ko.Hindi kaya nasubrahan ako kakakain ng hilaw na carrots na sinawsaw ko sa kalamansi?Nanghihinang sumandal ako sa katawan ng puno saka tumingin sa malayo.Ilang buwan na ang nakakalipas simula ng pinalayas ko si Marco dito sa bahay. Ilang buwan na rin mesirable ang buhay ko. Buti na lang talaga at ganun pa rin si Inay, hindi siya bumalik sa dati. Dahil kung nagkataon baka matorete ang utak