-=Melchora's Point of View=-"Caleb wait for me!" pagtawag ko sa pamangkin ko, nauna pa kasi ito sa akin sa banyo, inayos ko na muna kasi ang mga gagamitin nito sa pagligo."Sunod ka na lang po Tita Ganda!" balik sigaw naman nito sa akin, hindi ko maiwasang hindi mangiti sa kinilos nito.Mula kasi nang mangyari ang aksidente sa amin ni Aidan ay hindi ko na alam kung paano ko bubuuin ang sarili ko hanggang dumating si Caleb, he brought back the light in my life kaya naman mahal na mahal ko ang pamangkin kong iyon.Sa paglabas ko sa kuwarto nilang mag-ina ay nakita ko naman ang pilat na dinulot ng aksidente sa akin, ng dahil sa pilat na iyon ay hindi na ako nabigyan ng trabaho bilang modelo, sino ba naman ang magkakainteres na kumuha sa isang modelo na may sirang mukha.Pinilit kong huwag nang alalahanin ang bagay na iyon dahil binabalik non ang lungkot ng pagkawala ni Aidan."Tita Ganda!" narinig kong muli nitong sigaw, naiiling na lang akong lumabas sa kuwarto ng mag-ina, papunta na s

-=Gabby's Point of View=-I been staring in the same position for almost five minutes, hindi ko alam, pero madalas ko nang gawin ang bagay na iyon, kasama ko pa naman ang best friend kong si Regina sa bahay na nakuha ko nang bumalik na kami sa Manila.It's been almost three weeks now since I left Davao, just to avoid Jayden, at hindi ko mapigilang hindi matakot dahil alam ko naman na kahit kailan nito gusto, ay kayang malaman nito ang kaliit-liitang detalye sa buhay ko, kabilang na doon ang pagkakaroon ko ng anak, and it doesn't take a rocket scientist just to figure out that my son is his."Earth to Gabby?" nagulat na lang ako ng may mga daliring pumitik sa mukha ko, kaya naman agad akong napatingin sa katabi ko."Sorry, ano uli iyong sinabi mo?" tanong ko naman dito, kita ko naman ang ginawa nitong pag-iling dahil sa pagspace out ko."Ang tanong ko ay, bakit hindi mo bigyan nang chance si Bryan, mukha naman seryoso sayo ang boss natin." hindi ko mapigilang hindi mapabuga ng hangin s

-=Gabby's Point of View=-"Nakita niyo ba ang batang ito?" tanong ko sa lahat nang makakasalubong ko, paulit ulit lang ako sa pagtatanong kong iyon, pero halos iisa lang naman ang nagiging sagot na nakukuha ko.Walang kahit na sino ang nakakita sa anak ko, ilang araw ko na din ginagawa ang bagay na iyon, umaasa akong kahit man lang isa ay may makapagturo sa kinaroroonan nang anak ko.Bilang isang ina ay hindi ako mapapakali na walang ginagawa habang nawawala ang pinakamamahal kong anak.Halos isang linggo na din kasi ang nakalipas nang mawala ang anak ko, at halos ikamatay ko ang mga araw na iyon, lalo na't hindi ko mapigilan hindi mag-isip ng hindi maganda.Halos mapudpod na ang suot kong sapatos sa layo nang nilalakad ko para sa paghahanap ko sa anak ko, naniniwala naman akong ginagawa ng mga pulis ang lahat para mahanap ang anak ko, pero hindi ko talagang kayang maghintay na lang sa isang tabi.Hindi ko ininda ang pagod at gutom, idagdag pa ang init ng panahon, patuloy pa din ako sa

-=Jayden's Point of View=-"Please Jayden, don't do this to me, huwag mong ilayo ang anak ko!" hindi ko pinansin ang pagmamakaawa nito, gulong gulo na ang isip at nararamdaman ko sa mga nalaman ko ngayong araw na ito.Kahit anong tawag ni Gabby sa akin ay pilit ko iyong hindi pinapansin, I blame her kung bakit nawawala ngayon ang anak namin, kung hindi nito tinago ang bagay na iyon ay napangalagaan ko sana ang anak naming dalawa, kung nagtiwala lang ito sa akin ay baka.........A bitter smile appeared on my lips, I almost propose to her, I was planning on marrying her once we're in Norway, ngunit dahil sa takot nito na baka kunin ko lang ang magiging anak namin ay hindi nangyari iyon.Much as I hate to admit it, but I still feel hurt because of what happened, pero mas nananaig ngayon ang galit at pag-aalala ko sa anak kong hindi ko man lang nasubaybayan ang paglaki, pagkakataon na pinagkait sa akin ni Gabby.No wonder ganoon na lang ang naramdaman ko nang makita ko ang batang iyon, na

-=Gabby's Point of View=-Hindi ko maiwasang hindi maguilty sa ginawa ko kay Ate Mel, kinulong ko kasi siya sa cr ng kuwarto sa ospital, hindi ko na kasi kayang maghintay na lang, gusto kong ako na mismo ang kumilos, kesehodang itakas ko si Caleb sa ama nito.Thirty minutes na din siguro akong nagmamatyag sa mansion ni Jayden, sa totoo lang hindi ko akalain na makakapasok ako sa subdivision na ito nang walang kahirap hirap, nagpababa kasi ako sa taxi may kalayuan sa gate ng subdivision na iyon, pinag-aralan ko muna kung paano ako makakapasok, lalo na sa ganitong subdivision na siguradong puro mayayaman ang mga nakatira kaya paniguradong mahigpit ang security, pero nakahanap agad ako nang pagkakataon nang mapansin kong sandaling umalis sa puwesto nito ang nag-iisang security sa guard house matapos may tumawag sa mga ito na may emergency daw sa isa sa mga nakatira doon, kaya naman agad akong pumasok, matagal tagal din na paglalakad ang ginawa ko bago ko natagpuan ang mansion ni Jayden.