Pumasok sa loob ng baby store si Mia at wala sa sariling iginala ang paningin sa mga cute na gamit. Until her eyes caught those twining baby singlet na para sa babae at lalake na bata. Nilapitan niya iyon at inabot. She smiled as she was caressing the clothes. "Do you want that?" Tanong ni Ace na nasa likuran na niya pala. The uniformed beanie, apron, mittens, socks, shoes and overall also caught her attention. Isa-isa niya iyong iniabot. Isa para sa lalake at gayo'n din sa babae. "Do you think I'm weird, Ace?" Malagong niyang tanong sa kasama. Kahit kasi siya ay napapansin ang mga pagbabago sa katawan niya. Lalo na ang paglaki ng su'so niya. Na para bang nagkakalaman na at medyo bumibigat. "You were picky in terms of food. You're also nauseous and usually puke when you smell something bad to your nose, in fact those foods you see aren't bad..." Tiningnan ni Ace ang mga kinuha ni Mia at, "Huwag ka sanang magalit, pero ilang araw na din kitang ino-obserbahan." Mataman niyang pag-am

“NO! Czar, no please! Have mercy! Please hurt me, not my son!” puno ng takot na pagsusumamo ni Alexzander habang sapilitan na dinarag si Czar palapit sa kaniya sa gitna.“Dad!” sinubokan na labanan ni Czar ang mga ito, pero wala lang ang lakas niya sa mga ito at pinaluhod siya katabi ng kaniyang ama. Wala na ang piring sa bibig at malaya siyang pumalahaw sa pag-iyak. Bumalik kay Alexus ang takot na kaniyang nadarama ng mga gabing iyon. Umiiyak siya habang nakakuyom ang mga kamao. Nakatuon ang mga mata sa mga alaalang minsan na niyang hiniling na kalimutan no'ng bata pa siya.“Son!” Tawag ni Alexzander kay Czar at sinubokan na kumuwala, lumagda ng marka ang metallic hand cuffs na sa palapulsohan ni Alexzander, kahit anong pilit niya na kumuwala ay hindi pa rin siya makawala. Sapagkat matigas ang bagay na pumiring sa mga galamay niya. Para sana depensahan ang anak, ay napapikit nalang siya ng mariin. Sumunod ang mga luhang dulot ng paghihinagpis dahil sa magkakasunod na latigo na luma

"Congratulations, Mrs Monteiro. You are pregnant." Natutuwang inanunsyo ng Ob-gyne doctor na naka-destino sa hotel and resort ni Ace at Alexus. Sa sumunod na araw no'ng namasyal sila sa mall ay agad silang kumonsulta sa isang Ob-gyne para makumpirma ang kalagayan ni Mia. At ang kanilang mga kuton ay siyang hindi inaasahan ni Mia na magkakatotoo. Despite being hurt and confused, there lies the happiness beneath her heart. Kahapon ay nawo-worry siya ng husto at paulit-ulit na tinatanong ang sarili if kung sakali na buntis siya, kaya ba niya? Kasama na roon ang maraming alalahanin ng pagiging isang magulang. Pero ngayon na lumabas na ang resulta sa urine test niya, at ngayon ay pinapanood nila ang mumunting bola sa tiyan niya through ultrasound. "We can't identify it's gender yet because the baby hasn't been fully formed. You see, its still in the embryo stage. Three weeks old. But don't worry, after five months we can be able to identify it." Pagpaliwanag ng OB na ikinatango ni Ace

Namilog ang mga mata ni Alexzander kasabay yata ng pagyanig ng kaniyang pinapaniwalaang akala. Tila tumigil din saglit ang pagtibok ng puso niya, at humihigit ang pag-hinga ng kusa. "Y-You're... W-What?" Nauutal at hindi makapaniwala si Alexzander. Alexus glared his dad, intently. "P-Papaanong... Y-You're just kidding me, right?" Bakas ang pagkakabagabag ng ama at mi-minsan ay umiiling. Napabuntong hininga si Alexus, "I'm not bluffing you here, dad. It's true. Kumakailan ko lang naalala ang nakaraan." Pag-amin niya. Ang mga mata ay nakatuon pa rin dito. "Ni hindi ko alam kung nasaan si Mama ngayon. This is why, nilapitan kita." Alexzander chuckled, but they both know that he was just faking it. Doesn't want to believe it. "T-That's impossible! How can possible it be?!" Nangangatal ang dila, nanginginig ang lalamunan habang ang puso ay hinaharumintado. Tumiim ang mukha ni Alexus at nanguyom ang mga kamay. As everything that he felt back then, came back like horror. Haunting his wh

Sinalubong ni Ace si Jeff, may kasama itong babae nang madatnan niya ang kaibigan sa lobby ng resort. Umarko ang gilid ng kaniyang labi, lalo pa't may nase-sense siyang sumusunod sa isa niya ring pinsan na si Alexus. And yes, pinsan lang sila sa apelyido. Ace is a real Monteiro, while Jeff and Alexus are adopted children way back then. Pero hindi naman 'yun kaso sa kanila. They treat themselves as brothers, as family. Pero kung makakapag-bangayan ay parang magkalaban talaga. Though, 'yun lang talaga ang way ng bonding nila. Kung tutuusin ay mas malapit pa si Ace sa mga ito, kaysa sa mga kadugo niya. "Hey, man!" Pagkakarinig ni Jeff sa boses ni Ace ay kaagad din siyang napa-angat ng tingin. "Tch. Natawagan mo na si Monteiro?" Umupo si Ace sa bakanteng sofa. Pinag-krus din ang mga hita. "Oo, ipapadala niya daw 'yung apat na depunggol niyong kaibigan." Kunwari, naka-poker face si Ace pero nabu-buwesit na 'yan in advanced. "That's the worst. But I think, may silbi rin naman sila." S