บททั้งหมดของ ONE NIGHT WITH MR. UNKNOWN (Z series #1: Zachary Montenar): บทที่ 1 - บทที่ 10

"Una na ho ako" paalam ko sa kan'ya.Hinunad ko ang suot kong heels, kaya nag lakad ako na naka paa.Nang maka pasok ay agad akong dumiritso sa pwesto nila."Sorry, kong natagalan ako." Hinging paumanhin ko sa kanila."Kala ko umuwi kana eh!" Pagak na tumawa si Rex.Napairap nalang ako sa kawalan.Hindi ko namalayan na nasobrahan na pala ako sa pag inom ng alak. Kaya medyo napapahawak ako sa ulo ko dahil sa hilo, kung kanina ay makakaya ko lang ang hilo ngayon para na 'kong anemic na kong tumatayo ay nandidilim ang paningin.Pumunta ako sa dance floor at naki sabay sa mga taong nandu'n na sumasayaw."Tara na uwi na tayo! Ala una na ng madaling araw... Malalagot tayo n'yan." Hila sa'kin ni Lesley, palabas ng bar.Wala na'kong magawa, kundi ang mag pahila sa kan'ya."Hintayin mo 'ko dito huh!" Bilin n'ya."Papara muna ako ng taxi, para maka uwi tayo sa'min ka muna ma tutulog. " Tumango ako bilang sagot."Asan sila?" Lasing kong tanong."Pinahatid ko na kay Rex, 'di pa naman 'yon lasing.

Nandito ako ngayon sa bahay. Naka upo, habang nanunuod ng anime sa youtube. Mamaya pa 'ko papasok sa trabaho, late ng nagising kanina. Hating gabi na ata ako naka tulog, dahil sa mga reports na pinagawa." 'Nak, pupunta ako sa malapit na palengke. May gusto ka bang, ipabili?" tanong ni Inay. May malapit lang na palengke dito sa'ming lugar.Agad akong tumayo ng ma-pause ang pinapanood. "Bilhan mo 'ko ng pancit canton, 'nay. 'Yong maanghang ang flavor, kasi mas masarap 'yon. At cup noddles rin po. Ubos na kasi kagabi ang stock ko." Request ko.Paborito kong kainin ang pancit canton. Lalo na pag marami akong ginagawang trabaho. Minsan nga inuulam ko na 'yon.Binalingan ako ni Inay ng masamang tingin. "Tigil-tigilan mo na 'yang kaka noddles mo ha! Masama 'yan sa kalusugan mo!" " 'Nay, naman. Eh, gusto ko nga po 'yon." maktol ko.Malakas na buntong hininga ang pinakawalan niya. "Oh, sige pero anim anim lang ang bibilhin ko." aniya at bago lumabas sa bahay." 'Nay, 'di pwede 'yon! Ma-mi-m

"Si Pinocchio ba? Paki alam mo ba kong lumapit ang kaibigan ko, sa'kin." masama kong tinignan ito, kahit 'di ko masyadong nakikita ang mukha.Itutulak ko na sana siya, ng hinila n'ya ang dalawa kong kamay. At idiniin sa uluhan ko. Nag pupumiglas na 'ko ngayon, ng maramdaman ang higpit sa hawak n'ya."Bitiwan mo 'ko. 'Yong kamay ko. Damn you!" 'di ko mapigilan ang sarili, na mag mura.Halos hindi ako, makahinga. Ng 'nilapit n'ya ang mukha sa'kin, at kinagat ang pang ibabang bahagi ng tenga."I really regret that. I'm not the first, who see you beautiful tonight." nanayo ang bahahibo ko, sa sunod na binulong n'ya. "And that's make me, jealous. And one more thing I know, is to punish you. So rough, deep, hard, and faster that will scream you my name so loud." He's voice, was husky and full of authority.Mabilis ang pag hinga ko, dahil sa kaba. Napatingala ako, ng mas inangat n'ya ang dalawang kamay ko. Ngayon sa leeg ko s'ya, pumwesto. Malayang malaya na maamoy ang leeg ko. Kahit na nak

Pauwi na kami ngayon, s'ya ulit nag mamaneho. Alangan naman ako'di ako marunong, tapos'di sa'kin ang sasakyan. Habang bumabyahe, paminsan- minsan tinatanong n'ya 'ko. "Tagasaan ka pala? Natatandaan ko kanina na nabanggit mo, na sa anak ng boss mo yung condo na tinutuluyan mo? " his voice was full of curiosity.Bahagya akong napa tawa, dahil sa pag kunot ng noo n'ya at pag tagpo sa kilay.Talagang curious s'ya!Napailing ako sa naisip ko. Di naman s'ya isang sindikato 'no? Baka dun s'ya sa bahay namin magtatago pag hahanapin s'ya ng NBI o PDEA."Taga Carmen ako, na-assign lang ako dito. Sa kaibigan ng anak ng boss ko temporary lang naman hanggang makahanap sila ng empleyado nila." mahabang wika ko.Tumango s'ya, na para bang naka kuha ng example sa math."Salamat, pala sa pag sama sa'kin mag grocery ha!" pasalamat ko sa kan'ya.Buti na lang at 'di traffic.Ngumiti ito. "Your welcome!" "Tulungan na kitang dalhin yang pinamili mo. Tutal sa condo ko rin naman ako didiritso," "Nako 'wa

Halos dalawang araw akong nasa condo lamang. Buti na lang at nandito si Zain, siya ang nag-alaga sa 'kin. Umabsent siya sa trabaho niya, gusto niya daw na siya ang mag-alaga sa'kin.Sinabihan ko naman siya na kaya ko ang sarili ko. Pero matigas pa sa matigas ang ulo nito, at parang isang bata nagmamaktol pag 'di pinayagan sa gusto. No choice!Nakaharap ako ngayon sa full length mirror. Tinitignan ang sarili kong bagay ba sa 'kin ang damit. I'm wearing now, a stripe blue long sleeve, and dark blue pencil skirt. Papasok na ako sa trabaho, okay na yong dalawa't kalahating araw na absent. Sinuot ko rin ang anti-rad, na eye glass ko. Hinayaan ko na lang rin ang buhok ko na naka lugay lang. Nilagyan ng hairpin, tagtatatlo. Mahaba na rin ang buhok ko lagpas bewang ko na, at straight s'ya pero sa dulo medyo may pagka kulot na "Okay, na siguro 'to." nag mirror selfie pa 'ko sandali. Pampalit lang ng profile sa facebook. Habang nasa elevator, inopen ko muna ang facebook account ko. Select t