“Please have a seat,” King Noha told while sitting in a white couch when Princess Lorainne and Neil came to his office. “What’s going on?” Princess asked curiously at nauna na siyang naglakad towards their parents. “We have something to tell you,” sambit ni Queen Kristine calmly mula sa kaliwang side nang kaniyang husband. “I don’t like what I am thinking,” bulong naman ni Neil sa sarili at lumapit na siya sa parents niya, sitting in one couch together with his elder sister and in front of their parents. “What is this about?” tanong ulit ni Princess na hindi mapalagay sa upuan niya because she can sense that something is up. Tumingin muna sa isa’t-isa si Noha at Kristine as if they agreed in one thing and then, they turned their heads again towards their children. “Well, I called you two here because I want to tell you both that we are retiring. Me and your Mom from the throne. We have decided to passed the throne to you, Neil, since your elder sister don’t want to and you are ne

“‘Wag po kayo mag-alala, Sir. Nandito na po kami sa loob at mukhang nakuha ko po kaagad ang tiwala niya,” sabi ni Tatay habang siya ay nakatayo sa labas ng tapat ng pinto. Ako ay nagtataka kung sino ang kausap niya sa phone every night. Simula nang lumipat kami rito sa bahay na malaki kung saan namasukan na trabahador si Tatay ay lagi na siyang may kausap sa phone na parang nagre-report kung sinuman nasa likod ng phone. “Good night, Sir. Bye,” huling sinabi ni Tatay at ibinaba na niya ang hawak na phone. Habang ako ay sinara ko nang dahan-dahan ang pinto at dali-dali na bumalik sa kwarto ko para hindi niya mahalata na minamatyagan ko siya. Kaagad ako humiga sa kama ko na malambot at sinara ang aking mga mata, at narinig ko na bumukas ang pinto nang kwarto ko as I expected. Alam ko na si Tatay ang nagbukas ng kwarto at tiningnan niya kung gising pa ako at wala akong narinig sa usapan nila nang taong kausap niya sa likod ng phone. Mga ilan

"Ugh!" atungal namin ni Diana nang malakas after ng ilang lagok ng alak. "One more shot, please," sabi ni Diana sa harapan ko na umorder pa nang isa. "Tama na, Diana. Hindi ko na kaya," reklamo ko at nararamdaman ko na kusa na tumumba ang ulo ko sa lamesa dahil tumama ang noo ko na tumunog. "Mahina ka pala, eh," natatawang banggit ni Diana na narinig ko. "Halika, uwi na tayo," pag-aaya rin niya at naramdaman ko na umangat ang kanan ko'ng braso na ang ibig sabihin binubuhat niya ako. "Agh, gosh, Wendy, and bigat mo," dinig kong reklamo niya na naging dahilan kung bakit napangiti ako. "Ayushin mo ang pagbu-vhu-hat sha akin," sabi ko kahit na lasing na lasing ako. Hindi ko na maramdaman ang buong katawan ko dahil sa sobrang kalasingan. Pakiramdam ko ay isa akong lantang gulay. "Let me help you," wika nang pamilyar na boses ng lalaki kaya napaangat ang ulo ko, ganunpaman ay blurred ang vision ko kahit na nakailang kurap na ako.

“Here, basahin mo ‘to,” sabi ko at inabutan ko siya nang isang papel about sa contract marriage na gagawin namin, while we are sitting in the dining table across each other. “At may ganito talaga, ha,” bulong niya na rinig ko at kinuha niya ang papel to read it. “I made that on the day na niyaya kita. Since you have your terms and conditions na nilagay ko na riyan for you a while ago, now you have to consider all of my terms and conditions too regarding this contract marriage. Number one na nakalagay diyan, once we got married ako ang masusunod sa ating dalawa lalo na kapag nandiyan ang family ko, friends, at si Mang Danny, your father—“ “Wait,” singit niya while I am talking kaya naudlot ang sasabihin ko. “Bakit pati sa Tatay ko? Dapat ako ang masusunod kapag nandiyan ang Tatay ko, at hindi ikaw. Hindi mo ba naisip na baka isipin niya napilitan lang ako sa marriage na ito kaya kita pinakasalan? At saka hindi sa lahat ng oras ikaw ang masusunod. Hindi kita hahayaan, noh,” reklamo ni

Hindi ako makatulog. Gabi na, nakapatay na ang ilaw dito ngayon sa kwarto ko pero ito at gising pa rin ako. Hindi ako mapakali. Ang isip ko ay naglalayag pa rin at sa hindi mawaring kadahilanan ay paulit-ulit ko naalala ang ginawa ko’ng pagyakap kay Wendy, paghaplos ko sa pisngi niya na malambot, at sa paghalik ko sa noo niya gently. And the way she closed her eyes that time, I was tempted to kiss her in the lips pero hindi ko tinuloy dahil baka itulak na naman niya ako kaya naman niyakap ko na lang siya to comfort her na sa tingin ko ay gumana naman dahil she stopped crying. Nang nakita ko kasi siya kanina na umiiyak while leaving her father kahit na hindi naman talaga siya aalis, lilipat lang siya sa poder ko since kasal na kami ay sumikip ang dibdib ko. Alam ko na mahirap sa mga magulang mo na nagpalaki at bumuhay sa ‘yo na malayo kayo sa isa’t-isa, just like me and my parents pero ako na mismo ang humiwalay sa kanila dahil I want to know until where could I go