[Pamela] AGAD na hinalikan siya ng mariin ni Alaric sa labi na agad niyang ginantihan. Nagsimulang kumalat ang init sa katawan nila pareho. Alam niya na katulad niya ay gano'n din ang nararamdaman ni Alaric. Nag-iinit din ito at maiibsan lang iyon sa pag-iisa ng katawan nila. Nakayakap na ngayon ang dalawang binti niya sa bewang ni Alaric habang mahigpit na nakayakap sa bewang niya ang isa nitong kamay. Samantalang ang isang kamay naman nito ay nasa likod ng ulo niya, nakadiin para palalimin pa ang halikan nila. Hindi niya alam kung paano siya nadala ni Alaric sa kama dahil nagulat nalang siya ng ihiga nalang siya nito roon.Bumitaw ng halik si Alaric sa kanya at tumingin sa kanya ng punong-puno ng pagnanasa."Hindi na uli mangyayari iyan, Pam. Hinding-hindi na kita sasaktan. Pinapangako ko iyan sayo." Sumilay ang masayang ngiti sa labi niya. Kuntento na siya sa pangako na binitiwan nito ngayon. Hindi man nito sabihin na mahal siya, ang mahalaga ngayon ay magkasama sila.Siya na ang

[Pamela]BUMUGA muna siya ng hangin habang tinitipa ang message niya para kay Zoren."Mag usap tayo sa bahay mo"Iyan ang pinadala niyang message kay Zoren. Alam niya na pabalik na ito. Hindi ito pwede na pumunta sa bahay niya dahil magkikita ito at si Alaric. Saka nalang niya sasabihin kay Alaric na nakipaghiwalay na siya kay Zoren kapag nakausap na niya si Zoren.Wala siyang pasok ngayon sa trabaho at hindi alam iyon ni Alaric. Alam niya kasi na hindi siya papayagan ni Alaric na magpunta sa bahay ni Zoren o makausap man lang ito.Hinintay niya muna na umalis ang sasakyan ni Alaric bago siya umalis sa pinagtataguan niya. Hinihintay kasi siya ni Alaric na makapasok muna bago tuluyang umalis.Agad na pumara siya ng tricycle para magpahatid sa dapat niyang puntahan. Agad na nagbayad siya sa tricycle ng huminto iyon sa malaking bahay ni Zoren.Nang makilala siya ng kasambahay ni Zoren ay agad siya nitong pinapasok ng walang salita. Kilala na kasi ng mga ito. Ilang beses na siyang nakapunt

[Pamela] IT'S been a month. Ang bilis lumipas ng mga araw at sa mga araw na iyon ay masasabi niya na masaya talaga siya."We will take this one." Dinampot ni Alaric ang isang lata ng Ice Cream at saka inilagay sa cart.Nalukot ang mukha niya habang nakatingin sa cart nila. Paano ay halos mapuno iyon ng iba't ibang flavor ng Ice Cream. Oo at malakas siya kumain ng Ice Cream, pero paano naman niya uubusin ang ganito karami? Saka hindi na magkakasya ang mga ito sa ref niya."Sabi ko naman sayo diba, ako na ang mamimili, tagatulak ka lang ng cart." Reklamo niya. Paano ay hindi niya matandaan kung ilang beses na niya pinagbabalik ang mga item na nilalagay nito sa cart nila.Dampot lang kasi ng dampot."Okay boss!" Nakasaludo pa na sabi nito kaya naman natawa siya.Habang naglalakad sila ay halos nakatingin sa kanila ang lahat. Sabagay, ano ba ang bago? Sanay na siya na palaging ganito.Ang gwapo kasi ng asawa niya.ASAWA.... Ang sarap sa pakiramdam na matawag na asawa ang lalaki na kasam

[Pamela] PUNO ng sakit ang dibdib niya. Hindi niya alam kung paano pa siya nakauwi ng bahay sa kalagayan niya. Pagdating niya roon ay naabutan niya si Alaric na puno ng pag aalala ang mukha habang naghihintay sa kanya.Halata ang gulat sa mukha nito ng makita ang ayos niya. Magulo ang buhok niya at halata na galing sa pag iyak ang mata niya."Pam." Mahigpit siyang niyakap ni Alaric ng makalapit ito sa kanya.Hindi siya sumagot at mabilis na itinulak ito palayo sa kanya. Nakalarawan ang pagtataka sa mga mata nito dahil sa ginawa niya.Gusto niya agad na tanungin ito. Bakit? Bakit paulit-ulit nito na nagagawa na saktan siya? Hindi pa ba sapat ang sakit na binigay nito sa kanya noon?Yumuko siya at halos durugin niya ang labi sa pagkagat niya para lang pigilin ang pagtulo ng luha."M-May mga tanong ako sayo." Nagsimula na mabasag ang tinig niya. "S-Sagutin mo ng totoo, Alaric." Nakita niya kung paano bumakas ang takot sa mata nito saglit saka mabilis na tumango.Alam niya na masasaktan

[Alaric]NANGINGINIG ang buong katawan ni Alaric habang buhat niya si Pamela na walang malay. 'Oh God, please save my wife' Sa isip ay panay ang dasal niya na hindi mapahamak ang asawa niya. Inutusan niya ang isang tauhan niya na paandarin agad ang kotse. Kailangan nilang makarating agad sa hospital dahil baka ano pa ang mangyari sa mag ina niya.Habang nasa kotse ay panay ang yakap niya sa katawan ng asawa na walang malay. Hindi siya iyakin na tao. Huling natandaan niyang umiyak siya ay ng mawala ang mommy niya. Pero dahil kay Pamela ay lumalabas ang emosyon niya. "Faster, Lito!" May luha sa mata na utos niya. Alam niya ang kalagayan ni Pamela. Wala man siya sa tabi nito ay palagi siyang nakabantay rito. Gustong- gusto niya na samahan ito sa ob-gyne clinic, pero hindi pa niya natatapos ang mga plano niya.Hinalikan niya ang noo ni Pamela. Namutla siya ng mapansin na mas lalong dumami ang dugo na umaagos sa binti ng asawa niya."K-Kapit ka lang baby... wag mo kami iiwan ni mommy mo.