All Chapters of Hiding the Billionaire's Daughter : Chapter 81 - Chapter 90

Thalia's POVILANG araw na akong nagkukulong sa kuwarto at iniiwasan ang lahat. Laging si Dianne ang kasama ko. Siya lang naman ang nakakaintindi sa akin ngayon.Papa and mama urged me to cooperate with the policemen. Sa maikling panahon, nalaman nila kung sino ang pasimuno sa pandurukot sa akin. Natunton nila ang bahay na bato na pinagdalhan sa akin ni Axel. And they even found Danica and Axel's father.Sa loob nang tatlong araw mula nang makabalik ako, nanatiling tikom ang bibig ko. Nalilito ako sa totoong nangyayari. Hindi ko alam kung sino ang totoong kalaban at sinong hindi. Marahan na hinawakan ni Dianne ang kamay ko at ngumiti. "Would you like me to get you something to eat? Kaunti lang ang nakain mo kaninang tanghali."Umiling ako sa kaniya. "Wala akong gana."Bumuntonghininga si Dianne. Bakas ang pag-aalala sa mukha niya. "Kambal, bakit hindi mo sabihin kina Mama at Daddy ang totoo? Bakit itinatago mo ang nangyari sa iyo?""Nalilito ako." Mabilis kong pinahid ang luhang nagl

Thalia's POVNASA loob kaming lahat nang malawak na living room. Nakahanda na ang mga pulis at bodyguards ni Papa sa labas—naghihintay na lang ng utos mula sa kaniya."Thalia, get over here!" matigas na utos ni Papa habang matalim na nakatingin sa akin.Humigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni Axel. Nakaupo kasi kami ni Axel sa iisang sofa. Magkatabi at magkahawak ang mga kamay.Natuon sa mga kamay namin ang paningin nilang lahat. Pare-parehong gulat at pagtataka ang makikita sa mga mata nila."Anong ibig sabihin niyan?" Nagpipigil na itinuro ni Papa ang mga kamay namin. "Kayo?"Nagkatinginan kami ni Axel. Lalong humigpit ang kapit niya sa kamay ko."Kasal na kami," diretsahang saad ni Axel.Natigilan sina Papa at Eros habang napatakip naman ng bibig si Mama. Si Dianne ay tahimik lang sa isang sulok."What? W-when? How did this happened?" Biglang tumayo si Papa. "Did he forced you, Thalia!"Hindi ako nakasagot agad dahil sa takot ko kay papa. Magkahalong dismaya, galit at pag-aalala a

Thalia's POVKULANG na lang ay panawan ako ng malay-tao sa nasaksihan. Parang tumigil ang takbo ng mundo ko habang nakatingin sa naglalagablab na sasakyan."Oh, God!" bulalas ni Mama.Mabilis na inutusan ni Papa ang mga security nito na puntahan ang kotse. Agad naman akong nilapitan ni Dianne."Axel... ""Kambal, don't go there! It's dangerous!""No, let me go!" Pilit kong binabawi ang kamay kong hawak niya, pero mas lalong humigpit ang kapit ni Dianne dito. "I-I need to see if he's okay... I need to know!""Tanya, get everybody in the house!"Paalis na si Papa para lapitan ang kotse pero mabilis ko siyang hinawakan sa braso."What did you do! Anong ginawa mo! Ano!"Natigilan siya nang makita akong umiiyak at sumisigaw. I don't know what's happening but I just lost it. Para akong nawala sa sarili."This is all your fault! Sinabi ko nang huwag mo siyang ilalayo sa akin! Papa, it's your fault!""Baby, hindi ko kagagawan ito." Umiling siya sa akin."I hate you so much! Ikaw ang may gawa

Thalia's POV NANG makita kong abalang um-o-order si Dianne sa counter, hinintay kong malingap ang mga bodyguards na nagbabantay sa amin. Maingat akong lumabas ng restaurant at patakbong sinundan ang lalaki kanina. Alam kong puwedeng nagkakamali na naman ako, pero sigurado ako sa nakita ko. He was looking directly at me! Hindi lang siya bastang nakatayo roon. Nakatitig siya sa akin!And his built? His height? Parehong-pareho! He might be him... he might be my Axel!"Mister, sandali!"Nilingon niya ako mula sa malayo. Maraming tao sa paligid but he knew that I was referring to him! Kilala niya ako!Lalo kong binilisan ang paglalakad nang makitang kumanan siya. Halos lakad-takbo na ang ginagawa ko, makahabol lang sa kaniya."Axel!"Natigilan ako bigla nang hindi ko na siya makita. Maraming tao sa paligid. Para akong naghahanap ng karayom sa buhangin. Nakipagsisikan ako at paulit-ulit na tinatawag ang pangalan niya.Muli akong napahinto nang mapansin ang ilang mga lalaking nakasuot ng i

Thalia's POV "Oh, my God!" Nangilid ang luha sa pisngi ko habang hawak ko ang aking dibdib.Nakasandal ako sa pader ng kusina, pilit na pinakakalma ang sarili. I knew it! Axel is alive! Nararamdaman ko iyon.I wiped my tears away and run straight to the front gate. Natigilan pa sina Manang Celia at Tiago nang makita ako. Umawang ang labi ng mga ito."Thalia, anong ginagawa mo rito?" Halatang kinakabahan si Manang Celia nang tumingin sa akin. Agad niya akong nilapitan. "Nakalimutan mo na ba ang sinabi ko sa iyo!""S-sir... "Hindi naman makapaniwalang tinitigan ako ni Tiago mula ulo hanggang paa. "Is that really you, Thalia?""Axel's alive? Buhay pa siya, di ba? Buhay siya?"Nag-unahan sa pagbuhos ang mga luha sa pisngi ko nang makita ang pagtango nito. Agad ko silang talikuran at mabilis na tumakbo papunta sa loob ng bahay.Nang marating ang tapat ng kuwarto ni Axel, huminga muna ako nang malalim bago ito binuksan. Nakita ko siyang nakaupo sa wheelchair habang nakatingin sa labas ng