Simula ng makilala ni Nathalie ang kanyang tunay na ama ay hindi na niya nagawa pang lumabas sa kanyang silid. Galit siya at hindi niya matanggap na ganito ang ginagawa sa kanya ng sarili niyang ama. Ang buong akala niya ang mabuti itong tao. Pero nilinlang lamang siya. At ngayon ay mukhang nililinlang rin nito ang kanyang asawa.Kasalukuyan siyang umiiyak ngayon dahil sa nakikita niya. Kasama ng kanyang asawa ang babaeng kamukha niya. Ang babaeng impostor, talagang kamukha niya ito at halos wala silang pinagkaiba."Honey, hindi ako 'yan. Sana maramdaman mong hindi ako 'yan." Umiiyak na kausap ni Nathalie habang nakatingin sa screen ng tv."Senyorita, kumain na ho kayo?" Saad sa kanya ng isang katulong na may dala-dalang tray."Hindi po ako nagugutom." Walang ganang sagot ni Nathalie at pinunasan ang mga luha niya."Pero hindi pa po kayo kumakain buong araw.""Please po, gusto kong mapag-isa. Hayaan niyo po ako." Pakiusap niya sa babae.Kaagad namang lumabas ang kanilang katulong at na

"Welcome back, bro." Nakangiti na sabi ni Luke sa kanyang pinsan. Nasa isang restaurant sila ngayon."Same to you, akala ko ay ikaw lang ang aalis pero ako rin pala, hahaha!" Natatawa na sabi ni Rafa sa kanyang pinsan.Kakarating lang niya galing sa Singapore. Sa loob ng dalawang taon ay doon na siya nanirahan. Pagkatapos niyang matuklasan na peke lang ang Nathalie na kasama niya. Hindi niya inakala na lolokohin siya ng sarili niyang ninong. Hinanap niya ang asawa niya ngunit hindi niya ito natagpuan kaya nagpasya na lang siya na umalis. Nangungulila siya sa asawa niya at wala siyang alam sa nangyari. At ngayon, after two years ay bumalik siya. Nagbabakasakali siya na baka mahanap na niya ang asawa niya.Kumain at nagkwentuhan sila ni Luke. Masasabi niya na halos walang pinagkaiba ang pinagdaanan nilang dalawa. Pagkagaling ni Rafa sa restaurant ay doon na siya dumiretso sa dati nilang bahay. Pagpasok niya ay wala pa rin itong pagbabago. Hindi niya maiiwasan na hindi umiyak. Sobrang na

Pilit na pinipigilan ni Nathalie ang galit niya sa nalaman niya. Kaya nagpahatid siya kay Rafa sa sakayan ng bus. Muntik na siyang hindi nakapag-isip ng tama. Mabuti na lang dahil bigla niyang naisip na hindi pa puwedeng magkita ang mag-ama niya. Hinintay niya muna na makaalis ito bago siya sumakay sa jeep. Mas pinili niyang magjeep dahil baka biglang bumalik si Rafa at sundan siya.Nang makarating siya sa lugar ay diretso siyang pumasok sa loob ng bahay. Kaagad niyang kinuha ang anak niya na hawak ng mommy niya. "Anong karapatan niyo na kunin ang anak ko ng walang permiso?" Galit na tanong ni Nathalie sa kanyang ina."Anak, gusto ko lang naman makasama ang apo ko." Sagot naman ng mommy niya."Nang hindi nagpapaalam sa akin? Para ano? Dahil gusto niyo na pumunta pa ako dito? Ano ba talaga ang gusto niyo?!" Hindi na niya mapigilan ang sarili niya na sumigaw.Hindi na niya kayang itago ang galit niya at napagtaasan niya ng boses ang mommy niya."Hindi mo na ginalang ang mommy mo!" Dumad

Nang makabalik si Rafa sa kanilang silid ay nakita niya ang kanyang mag-ina na mahimbing na natutulog. Humiga siya sa tabi ng dalawa at niyakap niya ito. Napangiti siya dahil wala pa rin nagbago sa t*bok ng puso niya tuwing tinititigan niya ang kanyang asawa."I'll do everything to earn your trust again. Sana bumalik na tayo sa dati. Gusto kong maging buo at masaya tayong pamilya, hon." aniya bago pumikit para matulog na. Pero lingid sa kaalaman ni Rafa na narinig siya ni Nathalie. Bumangon siya at pumunta sa may veranda para magpahangin. Nag-iisip siya kung ano ba ang dapat niyang gawin? Mahal niya ang kanyang asawa at kahit kailan ay hindi ito nawala. Napabuntong hininga na lang siya. Pero nagulat si Nathalie dahil may biglang yumakap sa kanya."Nagising ba kita?" Pabulong na tanong ni Rafa sa kanya."Hindi, hindi naman talaga ako tulog." Pag-amin ni Nathalie."Hon, I'm sorry." Mahinang saad ni Rafa."Rafa, sorry. Sorry kasi naging biktima tayo ng dahil sa pamilya ko. Mahal kita, ma

"Umalis na po kayo." Saad ni Nathalie sa kanyang ama."Anak, pumunta tayo sa doktor. Magpapagamot ka, baka may pag-asa pa." Saad ni Xacto sa kanyang anak."Hindi ko po kailangan ang tulong niyo. Kaya akong ipagamot ng asawa ko." Matigas na saad ni Nathalie."Pero—""Salamat po sa concerned niyo pero kaya ko na po ito. Please lang po, umalis na kayo." "Kapag kailangan mo ang tulong ko ay nandito lang ako. Nandito lang kami ng mommy mo. Mahal ka namin anak, sana maramdaman mo 'yon." Malamlam ang mga mata na saad ni Xacto sa kanyang anak.Hindi na sumagot si Nathalie at hinayaan lang niya ang ama niya. Nagpaalam na si Xacto at nakahinga naman siya ng maluwag. Ang totoo ay wala siyang plano na sabihin sa ama niya ang tungkol sa sakit niya. Lalo na sa asawa niya. Hindi inaasahan ni Nathalie na bigla siyang magkakaroon ng ganitong sakit. At hindi rin niya inaasahan na madudulas ang dila niya.Kaagad namang pumasok si Rafa para silipin ang kanyang asawa. Pero nasaktan siya dahil nakita niya