Todos os capítulos de The CEO's Personal Maid: Capítulo 111 - Capítulo 120

"Oh, come on, Brand! She belongs here!" si Rhianne ang sumagot para sa akin at ibinigay sa akin ang baso niya na may bagong laman. "Drink, don't mind him.""She's not drinking," pigil ni Brandon at kinuha ulit sa akin ang baso. Napatitig ako sa magkasalubong na kilay niya. Bakit ba siya nagagalit?"Are you concerned? She's not your fucking girlfriend, Monteverde!" sigaw ni Jake sa kanya. Namayani iyon sa buong kwarto kaya napatigil din ang mga nagsasayawan at napatingin sa amin.Umigting ang bagang ni Brandon bago siya tumango. "Yeah!" sagot niya at hinila ako patayo. "Bakit?" mahinang tanong ko sa kanya nang makalabas kami ng kwartong iyon. Tahimik at kaming dalawa lang ang naroon sa palapag na iyon.Buong tapang kong tinignan ang matigas na ekspresyon niya. Kabaliktaran sa akin na inaantok at nahihilo na. Habang nakasandal sa pader ay inangat ko ang kamay ko at pinalandas ang daliri sa kilay niya. "Bakit ka galit, hmm?" Nang makitang nag-relax ang kilay niya ay bumaba ang daliri k

"Pres, tara! Hatid nakita sa inyo," anyaya sa akin ni Wilson nang mailigpit ko ang mga gamit ko."Ririka..." si Brandon. "Sabay na tayo.""Ako na, pre," si Wilson na ang tumanggi. Nasabi ko naman na sa kanya na lumipat na kami ng bahay. Malapit lang din roon si Wilson kaya sa kanya na ako sasabay. Naduduwag kasi ako kay Brandon.May parteng gusto ko siyang makasama. Pero may pumipigil sa sa akin."Kay Wilson na ako sasabay. Ingat pauwi," sabi ko sa kanya at akmang bubuhatin na ang bag nang kunin iyon ni Wilson sa akin at binuhat niya iyon paharap sa balikat niya."Tara na." Tinignan ko si Brandon nang hilain ako ni Wilson. Sa kamay namin siya nakatingin. Mabilis kong binawi ang kamay ko kay Wilson at sinabayan na lang itong maglakad. "Dito na pala kayo nakatira. Sunduin kita bukas?" alok ni Wilson nang makarating kami sa bahay nina Tita Karina. "Hindi na, malayo pa 'yong sa inyo, eh. Sabay na lang ulit tayong umuwi." "Sige, sabi mo, eh!" Ngumiti siya ng malawak at napatingin sa b

Nang hapon ay in-excuse ako sa klase ng mga kapwa SSC officers para tumulong sa pag-aayos ng event. Nagkabit kami ng dekorasyon sa stage at karamihan sa mga lalake ang nag-ayos ng mga upuan. Nakakatuwa at nakakabusog sa mata ang mga palamuting kulay pula, puti at pink. Valentine's na Valentine's talaga! May mga lobo na iba't-iba ang hugis, bulaklak, pailaw at love song na nakadagdag ng romantic vibes sa Gym kung saan gaganapin ang event bukas. Pawisan ako nang matapos kami pero nang makarating ako sa classroom namin ay biglang bumungad sa akin ang lamig dahil nakapatay ang ilaw. Ang tanging liwanag lang na nakikita ko ay mula sa brightness ng cellphone ng ibang kaklase. Pumunta ako sa pwesto ko at nakitang tulog nga ang karamihan sa amin. Kanya-kanya silang pwesto! Wala sigurong klase. Siguro tinamad na rin ang mga guro at nag-give way para sa aming mga SSC na trabahuin ang venue para sa event bukas."How's your work?" si Brandon na bumangon. "Okay lang kahit medyo nakakapagod," sa

"Sino nagbayad niyan?" "Ako!" masayang sagot ni Ally na kasama na si Brandon. "Kagabi pa ako nagpalista. Dalawa sana kami pero dahil ikaw ang bet, kayo na lang!" Itinulak pa niya si Brandon palapit sa akin."Is it okay with you? I can pay as penalty if you refuse," nag-aalalang tanong ni Brandon."Go na, Pres! Kasal-kasalan lang naman, 'di naman totoo!" sigaw ni Ally habang hawak ang phone niyang nakatutok sa amin."Sige na," sagot ko at kinuha ang veil para isuot sa sarili. Kinuha ko na rin ang bulaklak. "Ako na muna rito habang ikakasal ka," natatawang ani Kuya Ricky at binuksan niya ang kurtinang nasa harapan ko. Lumakas ang tugtog ng seremonya at narinig ang tili ng mga nanonood. "Go, Pres!" si Ally, natawa na lang ako. Umakyat ako sa mini-stage na binuo namin at tumabi kay Brandon. "Welcome, ladies and gentlemen! We are gathered here today to witness the wedding of Brandon Fernandez and Ririka Dela Rosa!" Pumalakpak ang mga manonood. Nag-angat naman ako ng tingin kay Brandon

Hindi ako makatingin ng diretso kay Brandon hanggang sa makarating ulit kami sa school. Matapos muntik na may mangyari sa amin ay nahihiya na ako. Hindi ko pa kasi siya sinasagot pero bakit hinayaan kong umabot kami sa gano'n? Dapat ba sagutin ko na siya? Mariin akong napapikit at huminga ng malalim. "Brandon, may sasabihin muna ako," panimula ko nang maalis na niya ang seatbelt niya. "What is it?" ramdam kong kinakabahan siya sa paraan ng patanong niya. "I'm really sorry about what happened a while ago. I lost control." Tumango ako at kinuha ang kamay niya para hawakan. Napatingin siya sa roon saglit bago sinalubong ang tingin ko. "Sorry rin kasi alam ko namang hindi aabot sa gano'n kung una palang, hindi kita hinayaang halikan ako kasi hindi pa tayo. Pero ngayon, okay na kasi may karapatan ka na. Sinasagot na kita, Brandon." Ngumiti ako at bumilis ang tibok ng puso sa sariling pag-amin. "Tayo na." "Really?!" hindi makapaniwalang tanong niya. Natawa ako dahil sa reaksyon niya lal