"Iyan lang ba talaga kakainin mo, Ahleya?"Bumaba ang tingin ni Allaine at ni Alec sa fifty french fries na nasa mesa nila. Buti na lang at binigyan sila ng manager ng malaking mes kahit tatlo lamang sila. The manager recognizes them kaya gunawa silang VIP. Hindi pa nga sana ito aalis pero dahil sa masungit na si Alec ay napaalis nila ito.Tumango si Ahleya kay Allaine. "Matagal ko na po kasi itong gusto kainin. Palagi ko pong nakikita 'yung mga estudyante na sarap na sarap tuwing kakain po sila nito. Ngayon pa lang po kasi ako nakapunta dito, Madam Allaine," nahihiyang sabi ni Ahleya. Natigilan ang mag-ina at tinignan si Ahleya na masayang kinakain ang french fries niya. Para itong bata na first-time pa makakain ng french fries ang pagkakaiba nga lang ay hindi na bata si Ahleya.Allaine sighs, at hindi na nagsalita pa. Hinayaan na lang nila si Ahleya. "Pwede bang akin na iyang burger mo?"Kumunot ang noo ni Alec. "No. Hindi mo ba nakikita? I'm eating."Sumimangot si Ahleya. "Sige n

"Did you pack everything you need, Ahleya?""Yes po, Madam Allaine," sagot ni Ahleya habang hawak-hawak ang kanyang maleta."Where is Alec?""Hindi ko pa po siya nakita. Baka po ay natutulog pa lang."Tumango si Allaine. "Give the maleta to Manong Cardo and wake Alec up. Hindi kayo pwede ma late sa flight niyo. Kung hindi pa siya naka impake, please help him, Ahleya.""Okay po," sagot ni Ahleya bago niya binigay kay Manong Cardo ang kanyang maleta."Get closer to him, Ahleya. I don't want my grandchild to have a broken family like Alec.""P-pero, Madam... ayaw ko rin po na makawasak ng pamilya. Pinilit ko lang naman po ang sarili ko kay Alec.""What family? Shielou and Alec are not and will never be a family.""Pero—""Let's hurry, Ahleya.""A-Ah, yes po."Hindi na nagsalita pa si Ahleya. Ayaw niyang bumoses pa kung hindi rin naman sila nagkakaintindihan ni Allaine. Talagang gusto nito na ipilit ni Ahleya ang sarili niya kay Alec kahit ayaw ni Alec kay Ahleya. Hindi lang ayaw ni Ale

Ang araw ay nagsisimula pa lamang sumisikat sa abot-tanaw, naglalabas ng ginintuang liwanag sa karagatan. Bumagsak ang mga alon sa dalampasigan, pinupuno ng maalat na hangin ang nakaka preskong ambon. Ang mga puno ng palma ay malumanay na umindayog sa simoy ng hangin, ang mga palaka ay kumakaluskos ng mahina.Ito ang Hawaii, isang lugar ng kagandahan at kababalaghan, isang lugar kung saan natupad ang mga pangarap.Pagbaba ni Ahleya sa eroplano, natamaan siya ng makulay na kulay at kakaibang amoy na nakapaligid sa kanya. Makapal ang hangin sa halimuyak ng mga tropikal na bulaklak, ang matamis na aroma ng plumeria na humahalo sa maalat na simoy ng dagat.Hindi makasalita si Ahleya sa ganda. Ibang-iba sa pilipinas ang nakikita niya. "Para akong nasa loob ng isang painting."Hindi siya pinansin ni Alec. Hindi na first time ni Alec ang nakapunta sa Hawaii. Nahihiya siya sa pa wow nang wow ni Ahleya pero hinayaan niya na lang ito hindi lang dahil sa deal nila kundi dahil natatawa siya sa

"Hindi ako pamilyar sa Hawaii at iba ang lahat sa nakasanayan ko pero naisip ko pa talaga na lumabas ng hotel na mag-isa. Katangahan nga naman, Ahleya.""Tumutulo na laway ko. Mas mabuti na maghanap muna ako ng pagkain. Buti na lang may binigay sa akin si Madam Allaine na pera."Nagpatuloy si Ahleya sa paglalakad."May makikita kaya akong convenience store?"Pero habang naglalakad siya, mas lalo siyang nawala. "Hindi ko alam kung paano babalik sa hotel, at hindi ko alam kung kanino ako hihingi ng tulong. Tanginang buhay."Sa wakas, habang dumilim ang langit, napadpad si Ahleya sa isang maliit na convenience store. "Sa wakas!"Pumasok siya sa loob at bumili ng pickles at vanilla ice cream."Ang sarap!" Nguya lang siya ng nguya at walang pakialam sa nadidiri na tingin sa kanya ng tao."Worth it naman pala talaga maligaw, Baby ko."Matapos mabusog ay lumabas na si Ahleya ngunit sa paglabas niya, napagtanto niya na wala siyang ideya kung saan siya liliko."Patay."Sandali siyang nakatayo

Maagang nagising si Ahleya, nagpasya siyang maglakad-lakad sa dalampasigan para malinisan ang kanyang ulo. Habang naglalakad siya, nakita niya si Alec na nakaupo sa isang bench, nakatingin sa karagatan.Dahan-dahan siyang nilapitan ni Ahleya, ayaw siyang gulatin. "Good morning," mahinang sabi niya.Nilingon siya ni Alec."Good morning. "Napansin ni Ahleya na nakahawak na naman siya sa cellphone nito at mukhang wala na naman ito sa mood."Nag-away na naman ba kayo?"Huminga ng malalim si Alec at tumango. "She wants me to go home.""May tatlong araw na lang man tayo.""That's what I said to her too but she said she wants me tomorrow and if she won't see me by tomorrow she will do something I won't like.""Mukhang mahal mo talaga siya no?"Mapaklang tumawa si Alec. "Of course, of course."Kumunot ang noo ni Ahleya."Mukhang hindi ka sigurado e palagi mong bukambibig na mahal mo siya.""I know... shocking.""Nabasa mo na mga libro na pinabasa sayo ni Mom sa library?""Oo, bakit? Pero, pina