Chapter Seventeen

Maagang nagising si Ahleya, nagpasya siyang maglakad-lakad sa dalampasigan para malinisan ang kanyang ulo. Habang naglalakad siya, nakita niya si Alec na nakaupo sa isang bench, nakatingin sa karagatan.

Dahan-dahan siyang nilapitan ni Ahleya, ayaw siyang gulatin. "Good morning," mahinang sabi niya.

Nilingon siya ni Alec."Good morning. "

Napansin ni Ahleya na nakahawak na naman siya sa cellphone nito at mukhang wala na naman ito sa mood.

"Nag-away na naman ba kayo?"

Huminga ng malalim si Alec at tumango. "She wants me to go home."

"May tatlong araw na lang man tayo."

"That's what I said to her too but she said she wants me tomorrow and if she won't see me by tomorrow she will do something I won't like."

"Mukhang mahal mo talaga siya no?"

Mapaklang tumawa si Alec. "Of course, of course."

Kumunot ang noo ni Ahleya.

"Mukhang hindi ka sigurado e palagi mong bukambibig na mahal mo siya."

"I know... shocking."

"Nabasa mo na mga libro na pinabasa sayo ni Mom sa library?"

"Oo, bakit? Pero, pina