"Coffee... tinimpla ko ito para sa 'yo..." napailing ako. "Mali. Baduy!" Umubo muna ako bago muling nagsalita. "Alam ko na ayaw mo ng coffee, pero baka lang gusto mo... inumin mo na ito please..." Natatawa ako sa sinasabi ko hanggang sa..."Fine. Give me the coffee." Bigla akong napalingon at namutlang bigla ng makita ko sa likod ko si Reyman. Namulang bigla ang mukha ko."Ka-kanina ka pa riyan?" tensyonado kong tanong."Bakit? Importante ba iyon?" Lumapit 'to at kinuha sa kamay ko ang kape. "Ah... e... hi-hindi naman, nagulat lang ako. Ba-bakit ka ba biglang nasulpot? May sa multo ka rin e!" aniya.Hindi ito nagsalita, bagkus ininom nito ang kape mismo sa harapan ko, matapos no'n ay napatingin 'to sa suot ko. Sinipat nito ang kabuoan ko kaya bigla akong nakaramdam ng kaba at pamumula ng mukha. "Nagagandahan na yata siya sa 'kin." Napatungo akong bigla, nahihiya ako sa suot ko."Saan galing iyang damit mo? Saka bakit ba ganiyan ang suot mo?" tanong nito na titig na titig sa akin."A.

"Hanggang kailan mo ba ako pasasayahin, Reyman?" "Hanggang may ngipin ka pang-ingingiti," tugon nito.Niyakap ko naman siya at isinandal ang mukha ko sa dibdib niya. Ang sarap sa pakiramdam na may taong nagpapasaya sa 'yo at nagmamahal ng totoo.Natigil ang lambingan namin ng magsalita ang assistant ni Reyman. "Sir, may kaunting problema po tayo," saad nito. Napakunot noo si Reyman, at napaisip. "Problema? Bakit, anong problema?" Nagkatitigan ang dalawa, maging ako ay nawala rin ang ngiti sa labi.Naka-upo ako sa sofa, habang si Reyman at ang assistant nito ay pinag-aaralan ang mga dokumento na nakalagay sa lamesa. May nawawala raw na pera sa kumpanya, at ito ay napermahan daw ni Reyman kaya naman nakalabas ang perang 'di hihigit sa 40% na share. "Sigurado ka bang perma ko iyan? Para kasing hindi ko naman iyan pinermahan. Wala akong nabasa na ganiyan," ani Reyman."Sir, perma mo po ito, pero hindi po ako ang nagpaperma nito sa inyo. Nagtataka lang ako, bakit may perma ninyo ito n

"Anong pinagsasabi mo?! Pumunta ka ba rito para sirain kami ng Mommy mo? Utos ba iyan sa 'yo ng asawa mo? Para mapilitan akong tanggapin ko siya? Huwag ka nang umasa, Fara! Dahil kahit mamatay pa ako'y hindi ko matatanggap ang lalaking iyan!" singhal ni Dad."Bakit Dad? Dahil ba hindi mo matanggap na si Tito Philip, ang mahal ng babaeng kinasama mo noon? Na nagpakamatay siya dahil hindi niya matanggap na hindi siya gusto ni Tito Phillip, dahil nabuntis mo siya? Kaya galit na galit ka sa kanya, dahil hindi pera ang dahilan, hindi ba? Kun'di isang babae ang pinag-ugatan ng lahat!" Natulala si Mommy sa siniwalat ko. Maging si Dad ay hindi makapaniwala na malalaman ko ang lahat ng nangyari sa kanila. Kaya pala takot siyang mapalapit ako kay Reyman, iyon ay dahil baka malaman ko ang nakaraan na matagal na niyang itinago."Totoo ba 'to, Mario?" nangingilid ang luhang tanong ni Mommy."Hi-hindi totoo iyan! Sinungaling ang anak mo! Siguro'y—" "Magtigil ka!" sigaw ni mom. Natigilan naman si D

"Oo manong, sundan mo!" utos ko rito na agad namang tumalima ang dryber. Sa isang bahay huminto ang sasakayan ni Lyn, kitang-kita ko na ibinaba ng assistant niya si Reyman at ipinasok sa bahay na parang walang tao. Sumunod si Lyn papasok ng bahay, nakangiti pa ito na parang may binabalak. "Hayop ka Lyn! Akala mo yata magtatagumpay kang agawin sa akin ang asawa ko, at kasabwat mo pa talaga ang assistant ni Reyman ha! Mga trydor kayo!" Makailang minuto pa'y lumabas na nang bahay ang assistant nito, at siya na ang nag drive ng sasakyan paalis sa lugar. Naiwan sa bahay si Reyman at Lyn, kaya naman nag-iinit ang ulo ko na bumaba ng sasakyan."Hintayin mo ako rito, manong! May babawiin lang ako!" Tumango ang dryber, saka ko tinahak ang daan palapit sa gate ng bahay. Bukas pa iyon dahil hindi naisara ang lock, kaya tuloy-tuloy akong nagpasok sa bahay. Nakakuyom ang palad ko na anumang oras ay pwedeng manampiga ito. Walang sabi-sabing pumasok ako sa bahay, may dalawang pinto roon na sa tingi

"Ang talino mo hon, nagamit mo rin ang pagka Cum Laude mo. Magbibihis lang ako, at pupunta ako ng office. Babalik agad ako, okey?" Tumakbo na ito pataas at mabilis na nagbihis. Wala na naman akong nagawa, paano'y hindi ko rin masisisi si Reyman. Buong buhay niya'y ibinagay niya ang lahat ng oras at panahon sa kumpanya. Hindi ito makakapayag na ganun-gano'n na lang itong babagsak.Matapos na umalis ni Reyman, ay siyang bihis ko rin upang ako naman ang umalis. Kailangan kong komprontahin si Dad, dahil sa ginawa niyang pakikipagsabwatan kay Lyn.Agad akong nagpunta sa bahay."Nasaan si Dad?" tanong ko sa katulong."Nasa kuwarto niya ma'am, doon po nag-iinom at nagkukulong." "Ha? Bakit?" Natigilan ako sa tanong ko. Siguro'y dahil sa pag-alis ni Mom, kaya siya nalulungkot. Napaawa akong bigla kay Dad. Nagtungo ako sa kuwarto niya. Kumatok nang ilang beses pero wala akong tugon na narinig, kaya naman nagpasya na lang akong buksan ang pintuan. Tumambad sa akin ang ilang bote ng alak, upos