Tuwang-tuwa si Salome nang malamang bukas ang silid. Madalas itong i-lock ni Treous at hindi siya pinapayagan agad na lumabas. Pero ngayon bukas iyon. Maaga pa mga bandang 3 ng madaling araw. Sinulyapan niya si Treous na nahiga pa sa kama hanggang ngayon. Kagabi ay mga 11 niya na ito napansing pumasok. Gising pa siya pero nagkunwari siyang tulog. Napansin niya kagabi na saglit itong umupo sa single sofa habang nakatingin sa gawi niya. Nakatuko ang magkabilang siko sa mga hita at tila may malalim na iniisip. Mga bandang 12 nang maisipan nitong humiga sa tabi niya at matulog. Amoy na amoy ang body wash sa katawan nito. Napakuyom siya ng kamao. Hindi niya alam kung bakit pero kakaiba ang dating sa kaniya ng amoy na galing dito. Parang gusto niyang lumapit pa sa katawan nito at amuyin ito. Nakagat niya ang ibabang labi at diniinan ang pikit ng mata. Ano bang nangyayari sa kaniya? Hindi siya agad nakatulog, naghihintay siyang makarating ito. At ngayong nandito na ang lalaki ay saka lang s

Hindi kailanman nagbago ang desisyon nito. At wala siyang choice kundi ang manatili doon. Wala na rin siyang kalayaang lumabas pa gaya noong mga nakaraang araw. Sinusiguro nitong hinding-hindi na siya makakabili ng pills sa labas. Kung ipipilit niya baka madamay ang anak niya. Kailangan niya munang maging sunod-sunuran sa ngayon. Ngunit hindi niya alam kung kailan sila makakaalis sa poder ni Treous. Nagbabalat siya ng apple sa may garden habang abala sa paglalaro ang bata. Nagulat na lang siya nang biglang tumayo si Daniel at tumakbo. Natataranta tuloy siyang sinundan ang anak. Natigil lang siya sa sala nang matanaw kung sino ang sinalubong ni Daniel sa main door. Si Treous pala. Niluluwagan nito ang necktie habang buhat-buhat sa kabilang braso ang bata. Isang linggo pa lang na ina-approach ni Treous ang bata ay parang nagiging komportable na bigla ang anak niya sa lalaki. May bitbit na naman itong car toy na bagong bili. Pang-pito na itong binili nito ngayon.Nagtiim bagang siya. S

“Yeah, later. Uuwi ako ng maaga mamaya. Just call me kapag nakarating na kayo dito.” His soft and sweet voice ringing in her ears.Kakalabas niya lang sa banyo. Iyon ang naabutan niya. Treous is always serious and ruthless on her. Hindi kailanman lumambing ang boses nito sa kaniya. Until now. “Yes, Carrie. Sure. What else you want me to buy for you?”Carrie. Natigilan siya nang marinig ang pangalan na iyon. Ibig sabihin ay babae. Parang may kumurot sa dibdib niya. Ngunit hindi niya alam kung bakit nararamdaman niya ito. Maliban sa pagiging baby maker, wala na dapat siyang ibang issue sa buhay ni Treous. O kung sino mang babae ang aaligid dito. Dahil hindi niya na problema iyon. Ang totoong trabaho niya ang dapat niyang pagtuonan ngayon.Napansin niyang sinulyapan siya ni Treous. Kalaunan ay binaba nito ang tawag. Inaayos nito ang necktie nito pero naudlot nang may tumawag ulit. Seryoso nitong sinagot ang tawag ngunit nararamdaman niya ang mga sulyap nito sa kaniya. Napalunok siya at

“Happy Birthday, Daniel.” Hinalikan niya sa noo ang anak. Niyakap niya ito. Panay ang hagulhol niya. Nasa bandang 3:30 pa lang ng madaling araw. Napansin niyang kinusot nito ang mata. Namimigat pa ang mga talukap nito sa mata nang bumuka iyon. Ngumiti siya dito.“Suotin mo na ang jacket mo, baby.” Kinuha niya ang jacket mula sa gilid. Kanina niya pa iyon inihanda para ipasuot sa anak. Malamig sa labas. Hindi ito pwedeng mahamugan kundi ay magkakasakit ito. Kagabi niya pa inihanda ang mga gamit nila sa labas. Isinilid niya sa trash bag ang back pack na pinaglagyan niya ng mga damit ng anak niya. Nagkunwari siyang magtatapon kagabi. “Mama...”Sinenyasan niya ito na huwag mag-ingay. Natigil ito at inosente lang na nakatitig sa kaniya.Mabuti na lang at nakumbinsi niya ang yaya ni Daniel na siya na muna ang tatabi kay Daniel ngayon. Mas madali niyang madala ang anak ng walang aberya.Tinulungan niya ang batang isuot ang jacket nito. Bahagyang binilisan niya ang pag-aayos sa suot ng bata

Bahagya siyang natulala pero kalaunan nang matauhan ay agad din na tinanggal ang kamay ni Miguel sa baywang niya. Napalunok siya at agad tumalikod. Tiningnan niya ang unahan. Ang tamis-tamis nga naman ng mga salita ng mga lalaki. Mapait siyang napangiti sa kawalan. Minsan na rin siyang naloko ng matatamis na salita ni Treous. Nagtagal siya sa poder nito dahil inakala niyang mali lang ng iniisip ng iba dito. Pero tama nga ang mga iyon. Si Treous ay si Treous. Nilingon niya ulit si Miguel. Nakita niyang may hawak na itong flashlight ngayon. “Dito ako natutulog simula noong dumating tayo dito. May tent ako doon banda.” Inilawan nito ang hindi kalayuang banda kung saan hindi masiyadong matalahib.Napansin niya ang maliit na kubo na walang dingding sa unahan. Mahangin doon kaya't napakalamig lalo na sa gabi. Hinihimas ng kamay niya ang magkabilang bisig dahil sa lamig.“Doon tayo, Salome.”Balak nitong hawakan ang kamay niya pero umiwas siya at nauna nang maglakad. Hindi na bago sa kaniy