"KUMUSTA na, 'nak?" Si tatay sa kabilang linya. Kauuwi ko lang no'n galing trabaho. Ako ang tumawag para mangamusta. Kahit masama pa rin ang loob ko dahil sa ginawa niya ay hindi ko pa rin siya matiis."Okay naman, 'Tay. Na-cash out n'yo na ba 'yong pinadala ko?" Kapag araw ng sahod ay nagpapadala pa rin ako. Walang nagbago tulad ng kung paano ko siya aabutan ng pam-budget sa bahay noong doon pa ako sa amin nakatira."Oo 'nak, salamat. Pero hindi na naman ako nanghihingi sa 'yo. Dapat nga, hindi ka na rin diyan nagtrabaho. Kaya naman lahat ng asawa mo ang gastusin-""'Tay, ayoko pong umasa ro'n. Tsaka naiinip ako rito. Ang lungkot ko na nga, tapos magpapakaburyong pa ako kakatambay rito. Ayokong tumanda nang maaga, 'Tay." Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya. "Pasensya na talaga, 'nak. Pero hindi ko ginawa 'yan dahil tutol ako sa relasyon n'yo ni Dino. Iniisip ko lang talaga ang kinabukasan mo, anak."Huminga na lang din ako ng malalim. "Para saan pa ang pagtatapos ko ng pag-aaral

"SO why don't you two have some honeymoon trip? Kahit mga isang buwan lang," wika ng doktora na sabay na ikinatigil namin ni Jass ng pagkain."My schedule's too hectic for that, Mom," agad na tanggi ni Jass."Eh 'di mag-leave ka. Ano ka ba naman? We are one of the shareholders of that hospital na pinagtatrabahuhan mo, but yet you still act as a mere employee."Napakislot ako dahil sa narinig. Mayaman nga pala sila talaga. "It's my passion that drives me para patuloy na pumasok at magtrabaho. I can't just take a leave, Mom," anito na balik na naman sa pagiging kalmado.Narinig ko ang malakas na pagbagsak ng mga kobyertos. "So mas pinahahalagahan mo iyang trabaho mo kaysa sa kahilingan ko, ha, anak?" medyo tumaas na ang boses ng ginang. Nakita ko pa ang bahagyang panlalaki ng mga mata nito. Masuyo namang hinagod ng biyenan kong lalaki ang likuran nito upang pakalmahin ito kahit na papaano."I'm just asking for a little more time, Mom. You know I'm not yet ready for it," segunda pa ni J

AGAD akong yumuko at tumalikod sa sasakyan. Hindi ako maaaring magkamali. Kay Jass na sasakyan iyon."Sorry, Jen. May problema ba?" tanong ni Dino.Umiling-iling ako kahit nakatalikod sa kaniya. "W-Wala. Wala, Dino. Sige na, umuwi ka na. Ingat ka." Hindi ko na hinintay pang makapagsalita siya. Naglakad na ako palayo. Samantalang ang sasakyan naman ay dumeretso na ng pasok sa gate. Habang naglalakad ay nakayuko pa rin ako. Pinagagalitan ang sarili."Nakakahiya ka, Jennifer. Una, dahil PDA ka. Pumayag kang makipaghalikan sa tabi ng daan. Pangalawa, nagpahuli ka sa asawa mo. May pinag-aralan ka pa namang tao pero ganiyan ang gawain mo. Nakakahiya ka!"Kulang na lang ay saktan ko na rin ang sarili ko. Hindi ko tuloy alam kung dapat pa ba akong umuwi sa bahay ni Jass o hindi. Ano'ng mukha ang ihaharap ko sa kaniya? But on the contrary, pakialam niya ba? Siya nga may Yngrid na dinala niya pa sa bahay at inihatid pauwi. Malamang naghahalikan din ang dalawang iyon nang hindi ko nakikita. At

"MINA..." tawag ko sa kasama ko. Hindi ko alam kung ano'ng oras na at kung ano nang lagay ko nang mga sandaling iyon. Sobrang sakit na ng ulo ko, at wala na akong lakas pang kontrolin ang katawan ko. Naka-ubob na ako sa mesa at hindi alam ang gagawin. But the traitor in my head? Hindi pa rin siya maalis-alis. Bakit gano'n? Akala ko sa pag-inom ko ng alak malilimutan ko kahit sandali si Dino, pero napakalinaw pa rin ng gunita niya sa aking isipan."Takshil ka!" sabi ko pa na hindi ko alam kung umiiyak ba ako o tumatawa. I was laughing for a while, rinig ko pa nga ang halinghing ko pero mayamaya rin, bumuhos ang pighati. "Mahal na mahal kita pero bakit mo nagawa sa akin ito? You said you love me and you're willing to wait pero bakit ..." Yumuyugyog pa ang mga balikat ko habang umiiyak. "Bakit ang bilis mo naman yata nakahanap ng substitute ko? Dahil ba ayaw ko pang bumigay sa 'yo, ah?"Kumapa ang mga kamay ko kung may natira pa bang in can na may laman sa ibabaw ng mesa. Pero wala na a

"JEN, maniwala ka sa 'kin. Walang kami ni Jessa," pakiusap ni Dino nang muli kaming magpangita. Hindi kami nagkita noong breaktime dahil masyado akong naging busy. Kundi ngayong pagka-out namin."Hindi ko alam kung maniniwala pa ba ako o hindi," blangko namang sagot ko. Ewan ko ba kung ano'ng nangyayari sa akin nang araw na iyon. Hindi nawala sa isip ko si Jass. Hindi pa rin ako makapaniwala na nagkita at naging kostumer ko siya kanina."Kung ayaw mo talagang maniwala, eh 'di patutunayan ko. Gusto mo sumama ka sa akin ngayon? Ipapakilala kita sa mga tita at tito ko pati mga pinsan na kasama sa bahay."Tumingin ako kay Dino. He looked so serious. What if nagsasabi nga siya ng totoo? What if I just gave him a second chance? I checked the clock. 6:20 pm pa lang. Naka-motor naman kami kaya tiyak na mabilis lang ang biyahe. "S-Sige nga," I dared him. "T-Talaga?" hindi niya makapaniwalang tanong. Tumango ako. "K-Kung gano'n, tara." Iyon lang at mabilis niya akong inakay pasakay ng kaniya