All Chapters of A Wedding Agreement: Chapter 71 - Chapter 80

DALI-DALI akong lumabas ng bar at sumakay ng kotse. Halos paliparin ko na iyon pauwi ng bahay."Mina? Ano na? Wala pa bang nadating na ambulansya riyan?" histerikal na tanong ko sa kabilang linya."S-Sir, w-wala pa rin po eh. Nakailang tawag na po ako. Kanina pa.""Fuck! Is she losing a lot of blood?" Matagal bago nakasagot si Mina. "M-Medyo po, Sir.""Ano'ng kondisyon niya? Is she conscious?" "Wala pong malay si Ma'am Jen, Sir."Damn!Lalo kong binilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan. I also tried contacting the hospital line para tumawag ulit ng ambulansya pero busy ang linya. Inis na naitapon ko ang phone nang makailang ulit na subok ay busy tone pa rin ang naririnig.No, no. Hold on, sweethearts.! Halos maluha ako sa pananalangin na sana'y walang masamang mangyari sa mag-iina ko. Kung hindi lang ako nagda-drive ay gusto kong ipukpok sa pader ang ulo ko. It's all my fault. Ano na naman ba'ng pinagsasabi at ginawa ko kay Jennifer? Nagpadala na naman ako sa emosyon ko. Nalimutan ko

"ANO 'TO?!" paasik na tanong ko. "AYOKO NITO!" Inis na itinulak ko pabalik kay Jass ang dala-dala niyang plastic. Unang silip ko pa lang kasi sa laman niyon ay alam ko nang hindi iyon ang hinahanap ko."Bakit? 'Di ba? Ito 'yong pinabibili mo?" nagtatakang tanong niya."Sabi ko apple... na star! Hindi ganiyan. " Humalukipkip ako."Kaya nga. Star apple."Nandilat ang mga mata ko. "Caimito ang tawag diyan. Hindi 'yan apple... na hugis star!"Napapantastikuhang tumawa si Jass. "Ang gulo mo! Star apple talaga sa English ang caimito.""Ikaw ang magulo! Sabi ko kasi apple na hugis star, 'di ba? Pero ano 'yang binili mo? Hugis star ba 'yan? Alam mong bilog 'yan eh. Akala ko naman naintindihan mo. Ang bilis-bilis mong lumayas kanina tapos mali pala ang pagkakaintindi mo? Hay. Ang sakit mo sa ulo."Lalong hindi na maipinta ang mukha ko.Nanabik pa naman ako sa pagbabalik ni Jass only to be disappointed like this."At saang planet naman ako maghahanap ng sinasabi mo, aber?" Ngunit ang lalo pang

JEN"I'M so proud of you!" madamdaming pahayag ko habang inaayos ang pagkakakabit ng necktie ni Jass. Pormal na pormal ang suot niya dahil may dadaluhan siyang importanteng event. Isang sikat na morning talkshow ang nag-imbita kay Jass na mag-guest para sa isang health segment ng programa nito. Ako lang yata ang hindi pa masyadong nakakaalam at appreciate na kabilang pala sa pinakamahuhusay na doktor sa buong Pilipinas ang asawa ko. Ang alam ko lang kasi sa kaniya, ay napakahusay niyang mag-alaga at magpaligaya sa kama."Nahihiya nga akong humarap sa camera eh," natatawang saad ni Jass. "Natatakot ako. Paano kung ma-discover ako at kunin akong artista? Hays! Nakaka-pressure."Nahampas ko ang balikat niya. "Asyumero ka naman masyado. Bakit? Kung sakali ba? Papayag ka?"May panlalaki ang mga mata niya nang tumingin sa akin. "Ikaw ang tatanungin ko. Kung papayag ka ba? Paano kung itambal ako sa mga sexy at magagandang artista? Paano kung may intimate scen --- Aray!!!"Isang gigil at mat

SA mansion nina Jass sa Tagaytay kami iniuwing mag-iina ng aking mga in-laws. Isinama na rin si Mina na siyang magiging katuwang ko sa pag-aalaga ng kambal. Bukas ng umaga ay may darating pa raw na private nurse na tutulong upang magkaroon ako ng sapat na pahinga.Pero sa totoo lang, makakapagpahinga nga ba ako? Kung bawat minutong lumilipas, si Jass ang nasa isip ko? "Tay..." umiiyak na pahayag ko. Kausap ko sa cellphone si Tatay at halos isang linggo na rin ang lumipas mula nang makauwi kami sa mansion. "Tay, h-hindi kaya si D-Dino ang may gawa niyon? S-Siya lang ang naisip kong may motibo para gawin iyon eh. B-Baka hindi niya lubos na tanggap na wala na talaga kaming pag-asang magbalikan pa," sabi ko."Anak, huwag kang basta-basta mag-aakusa," mahinahong tutol ni tatay."Bakit hindi puwedeng siya eh siya lang naman ang may dahilan para gawin 'yon? N-Noong huling usap namin, m-mukhang hindi niya tanggap ang nangyari. N-Napangakuan ko siya at umasa siya. N-Naghintay siya sa akin nang

JEN"Ma'am Jen, nandito na po ang pagkain n'yo," ani Mina matapos ilapag sa side table ng kinahihigaan ko ang isang tray. Mahina ang pagkakasabi nito dahil tulog pa nang mga oras na 'yon ang kambal ko."Salamat," matipid kong sagot. "Pasensya na, Ma'am. Ito lang kasi ang meron."Tutong na naman. At halos sabaw na lang ng sinigang ang dala niya. Tira-tira na naman ang aking magiging hapunan. Kung hindi tira-tira, kung minsan ay bahaw lang. That's how they used to treat me here for the last eight months. Mas masarap pa ang pagkain ng mga katulong kaysa sa idinudulot nila sa akin. Maging ang kuwartong tinutulugan ko sa umaga ay gano'n din. Pinalipat na ako ni Doktora sa baba, specifically sa sobrang kuwarto ng mga katulong. They never talked to me anymore na para akong hindi nag-e-exist doon.At marami akong bawal gawin. Bawal magpagala-gala sa loob ng mansion. Bawal makisabay sa kanilang kumain. At higit sa lahat, bawal ko ring dalhin sa labas ang mga anak ko.Sa gabi ko na lang din