Alle Kapitel von He Hates Me But He Loves Me: Kapitel 31 – Kapitel 40

Marina's POV Nagising ako kinabukasan na may ngiti pa rin sa labi. Ang ganda ng gabi namin ni Sebastian kagabi. Ang saya ko kahit hindi niya aminin, may sweetness talaga sa ugali niya kapag gusto niya. Pero agad na napawi ang ngiti ko nang maisip kung paano ako magpapakita sa kanya ngayon. Nakakahiya. Napabuntong-hininga ako habang tinitingnan ang sarili ko sa salamin. "Ano ba 'tong nararamdaman ko? Crush? Hindi. Hindi ko siya crush. Ang yabang-yabang kaya ng taong ‘yon!" pilit kong sinasabi sa sarili. Habang naglalakad ako papunta sa dining area, tahimik akong nagdasal na wala si Sebastian doon. Sana lang nakalabas na siya. Pero gaya ng inaasahan, nandoon siya, nakaupo sa mesa at abala sa pagbabasa ng isang dokumento habang umiinom ng kape. “Good morning,” bati ko, pilit na kalmado. Tiningnan niya ako sandali at ngumiti nang pilyo. “Good morning, Marina. Mukhang napasarap ang tulog mo kagabi. Sabagay, siguro pagod ka na rin pagkatapos ng sorpresang hinanda ko.” Tumitig

Third-Person POV Lumipas ang mga araw at buwan na puno ng tawanan, asaran, at hindi mabilang na alaala sa pagitan nina Marina at Sebastian. Unti-unti nilang natutunan ang halaga ng isa’t isa, at bagama’t madalas pa rin silang magtalo, naroon ang pag-aalagang hindi nila maitanggi. At ngayon, sumapit na ang espesyal na araw—ang ika-18 kaarawan ni Marina. Ang buong hacienda ay puno ng dekorasyon. Mga lobo, bulaklak, at ilaw na tila mga bituin ang nagbigay-liwanag sa buong paligid. Ang bawat sulok ng lugar ay nagpapakita ng kasiyahan at engrandeng selebrasyon. Si Marina ang sentro ng lahat ng ito—ang debutante ng gabi. Suot ang isang eleganteng gown na kulay pastel pink na tila perpektong idinisenyo para sa kanya, bumaba si Marina mula sa hagdanan ng mansyon. Lahat ng mata ay nakatuon sa kanya, ngunit ang pinakamalalim na titig ay mula kay Sebastian, na nakatayo sa dulo ng hagdanan, nakangiti at tila hindi makapaniwala sa nakikita. Parang tumigil ang oras nang magtama ang kanila

Marina's POV Pagmulat ng mata ko, agad kong napansin na maliwanag na sa paligid. Napabalikwas ako ng bangon at saka lang naramdaman ang kakaibang lamig sa balat ko. Napatingin ako sa sarili ko at napagtanto kong wala akong suot kundi ang manipis na pantulog. "Ano ba 'to? Bakit ganito suot ko?" tanong ko sa sarili habang hinahanap ang mga damit ko sa kama. Wala akong maalala mula kagabi. Basta’t alam ko lang, pagod na pagod ako. Mabilis akong tumayo at kumuha ng damit sa closet. Nagbihis agad ako, kahit hindi ko na inayos ang buhok ko. Pero habang nagbibihis, napapaisip ako. "Bakit parang may kulang?" Pagkatapos kong mag-ayos, nagpasya akong hanapin si Sebastian. "Siya siguro ang may alam kung anong nangyari kagabi." Lumabas ako ng kwarto at nagtungo sa silid niya. Bahagya akong kumatok. "Sebastian? Nandiyan ka ba?" tanong ko, pero walang sumagot. Pinilit kong buksan ang pinto, at hindi naman ito naka-lock. Pagpasok ko, tahimik ang paligid, ngunit narinig ko ang tunog ng tu

Third POV Matapos ang kanilang nakakatuwang usapan, bumalik si Marina sa kanyang kwarto upang magpahinga. Habang si Sebastian naman ay nagkulong sa kanyang opisina upang tapusin ang ilang trabaho. Ngunit kahit abala sa kanyang ginagawa, hindi mawala sa isip ni Sebastian ang huling usapan nila ni Marina. Napangiti siya nang maalala ang seryosong sagot nito tungkol sa love life. "Ang babaeng ito... hindi ko maintindihan kung bakit nakakatuwa siyang asarin," bulong ni Sebastian sa sarili habang iniinom ang kape. Samantala, sa kwarto ni Marina, nakahiga siya habang nakatitig sa kisame. Iniisip niya ang sinabi ni Sebastian kanina. "Minsan darating na lang 'yan kahit ayaw mo." Napailing si Marina at napangiti. "Sebastian talaga, parang laging may alam sa lahat ng bagay," sabi niya sa sarili. Kinabukasan, nagising si Marina sa tunog ng alarm clock. Dali-dali siyang bumangon at nagbihis. Habang papunta siya sa kusina, naamoy niya ang mabangong aroma ng kape at tinapay. Pagpaso

Third POV Matapos ang kanilang agahan, nagdesisyon si Marina na maglibang sa hardin habang si Sebastian ay nagpatuloy sa pagbabasa ng mga dokumento sa sala. Habang nasa hardin, hindi mapigilan ni Marina na pagmasdan ang mga halaman at bulaklak na alaga ng kanilang hardinero. "Ang ganda naman dito," bulong niya sa sarili habang hinihipo ang mga talulot ng isang rosas. Biglang narinig niya ang boses ni Sebastian sa likuran niya. "Kung gusto mo, pwede kitang bilhan ng sarili mong hardin." Nagulat si Marina at agad na bumaling kay Sebastian. "Ano ba? Lakas ng trip mo! Akala mo naman papayag ako." Sebastian ngumiti, ang mga mata niya ay puno ng kalokohan. "Hindi ko naman sinabi na libre. Baka magtanim ka rin ng bayad." "Kung ganun, ayoko na lang!" sagot ni Marina, sabay talikod at nagkunwaring galit. "Biro lang," sabi ni Sebastian habang lumapit sa kanya. "Pero seryoso, mukhang masaya ka dito." "Oo naman. Kahit minsan nakakainis ka, may maganda rin naman dito," sagot ni Mar