Sandra's POVNANG tuluyan siyang makalapit sa akin, tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa, isang tingin na namamangha sa aking hitsura."Where did you get that dress? Y-You look, different," aniya habang nakangiti ang labi."Siya ba 'yong ex-girlfriend mo, Mico?"Napatingin ako sa babaeng kasama niya nang marinig ko siyang magsalita."Sa kasamaang palad, oo," natatawang wika ni Mico.Mariin kong kinuyom ang aking kamay. Nakikita ko kung paano nila ako maliitin at pagtawanan. Sa tingin ko, ang babaeng ito ay ang tinatawag ng kapatid niyang si Alice. Baka nga noong kami palang ay nilalandi na rin niya ang babaeng ito.Nagsimulang mangilid ang luha sa aking mata nang maalala ang nakaraan namin ni Mico. Hindi ko alam kung bakit kahit ilang beses niya akong saktan, minamahal ko pa rin siya.Matapos ang pangungutya at pag-uusap ng dalawa, muling tumingin sa akin si Mico at nagsalita."Anyway, Sandy. Tungkol doon sa bagay na sinabi ko sa 'yo sa telepono, you have to–""May problema ba rit

Sandra's POVNANGINGINIG ang aking katawan habang dahan-dahang hinahakbang ang paa palayo sa silid na iyon. Litong-lito ang aking isip at ang mga mata ko ay nanlalaki dahil sa aking narinig.'Paano? Paano naiisip ng babaeng ito ang mga bagay na iyon? Totoo ba? Kaya ba niyang gawin ang ganoong bagay sa isang inosenteng bata?'Mabilis akong nagtungo sa aking silid at sinarado ang pinto. Animoy nais nang tumalon ng puso ko palabas ng aking dibdib dahil sa kaba na nararamdaman.Nagsimulang mangilid ang luha ko dahil sa takot. Hindi pa rin mawala ang panginginig ng katawan ko at hindi ko mapakalma ang sarili. Tila walang lakas ang aking paa nang ihakbang ko ito patungo sa kama, mabuti na lang at agad kong naisuporta ang aking kamay sa higaan, dahilan upang hindi ako tuluyang bumagsak.'Anong gagawin ko? Kung totoo ang bagay na sinasabi niya? H-Hindi ko maaaring payagang mangyari ang bagay na 'yon.'Hindi ko alam kung ilang butil ng luha na ang aking nailuha. Noong gabing iyon ay hindi rin

Sandra's POV"Delivery po."NAKAHINGA kami nang maluwag nang marinig namin ang sigaw na iyon mula sa pinto. Nagkatinginan pa kami ni Jennie at natawa sa isa't isa."Hindi na talaga ako magkakape, girl! Nagiging nerbyosa na ko," natatawa niyang biro saka tumayo mula sa pagkakaupo. "Wait lang, kuya!" sigaw niya sa delivery boy na nasa labas.Binuksan ni Jennie ang pinto at kinuha ang pagkain na in-order niya roon. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa aking isip dahil mula sa lamesang kinaroroonan ko, bahagya akong sumilip sa pinto.Nagtama ang mata namin ng delivery guy na iyon at nakita ko ang pagkunot ng kanyang noo. Nagtaka si Jennie at gayon din ako. Nababakas sa mukha ni kuyang delivery ang pagtataka at animoy pamilyar ako sa kanya."Kuya, may problema ba?" pagputol ni Jennie sa pag-uusisa ng lalaki."H-Ha? W-Wala naman. Sige po, salamat po, ma'am," nauutal pang wika ng lalaki saka tumalikod.Ngunit bago siya lumakad, muli siyang lumingo sa akin at isang huling sulyap ang kanyang g

Sandra's POVMARAHIL may mga bagay na sadya nating nararanasan upang mapagtagumpayan ang buhay. Baka kaya tayo sinusubok nang ganito ng tadhana ay dahil alam niyang kaya nating lumaban. Ngunit paano kung nais mo nang sumuko? Paano kung nais mo nang wakasan ang lahat dahil akala mo, hindi mo na kaya. Susuko ka na lang ba basta-basta? Hindi. Hindi dapat. May mga tao ang mas nakararanas ng mas matinding pagsubok bukod sa atin. Isa lang tayo sa maraming tao na iyon. Kaya sana, kahit anong pagsubok ang ibato sa atin ng tadhana, walang susuko. Kakapit at lalaban tayo upang mapagtagumpayan ang lahat. Lagi mong tandaan na kung nasa ibaba ang iyong buhay ngayon, pasasaan ba't iikot din ang gulong at makadarating ka rin sa tuktok.Ito ang mga bagay na sinabi sa 'kin ni nanay noong bata pa ako. Hindi sila sumuko noon, bagkus, lumaban sila para sa 'kin, para sa isang babaeng gaya ko, ang babaeng si Sandy.***UMIIKOT ang aking paningin at naririnig ko ang nagkakagulong tao sa aking paligid. Nanla

Sandra's POVHALOS lumuwa ang mga mata namin ni Jennie habang nakatayo at nakatingin sa loob ng condo ni Gab. Hindi namin inakala na totoo ang lahat ng kanyang sinasabi at ang lugar na nasa harapan namin ngayon ang siyang patunay.Ang unit niya ay nasa penthouse at mayroon itong malawak na lugar. Mataas ang ceiling na animoy isang mansion."A-Ang laki naman ng bahay mo," wika ko kay Gab."Maliit pa ito kumpara sa bahay namin sa Manila. Anyway, dito ka muna tumigil pansamantala, Sandy. Habang wala ka pang plano," pag-alok sa akin ni Gab.Ngumiti ako sa kanya at tumango. Tama siya, wala pa nga akong plano. Pakiramdam ko ay ito na ang pangalawa kong buhay at kailangan mas maayos ko ito."Kita mo, ang laki pala ng bahay mo, doon ka kanila lola nakikisiksik," inis na wika ni Jennie."Eh, sa lagay mas gusto ko roon," tugon naman ni Gab.Nag-ismid na lang si Jennie nang pabiro, saka tumingin sa akin."Oo nga pala, Sandy. Kailangan ko nang bumalik sa Manila, ang tagal ko na ring naka-leave, b