May parte sa akin ang natuwa dahil natitiyak kong hindi na ako mahihirapan lalo na't hindi naman pala siya interesado sa akin. Ibig lang sabihin no'n ay wala siyang pakialam. May parte rin naman sa akin ang nalungkot nang dahil sa narinig. Nalungkot nga ba ako nang dahil lang sa sinabi niyang wala siyang pakialam sa akin, o baka naman nalungkot lang ako nang dahil sa nasaksihan ko kanina?Maraming nagbago kay Travis. Medyo nagkaroon siya ng laman ngayon. Bahagyang tumangkad at naging matipuno ang katawan. Aaminin ko na medyo gumwapo nga siya ngayon at hindi ko ipagkakaila ang bagay na iyon. Tulad ng dati, naroroon na naman ang walang kwenta niyang emosyon. Lastly, ito pa lang ang kauna-unahang pagkakataon na nakita ko siyang ngumiti, hindi nga lang sa akin. Ngumiti siya sa girlfriend niya.Ang buong akala ko dati, magagawa ko siyang pangitiin noon. Sa bagay, sino nga bang matutuwa sa mga paghahabol ng ginawa ko sa kanya noon? Wala naman akong ibang ibinigay sa kanya kung hindi ang dis

"Kung wala ka talagang pakialam sa akin, sana hinayaan mo na lang ako. Sana hinayaan mo na lang akong ipagtanggol ang sarili ko..."Wala akong ibang nagawa kung hindi ang ilubog ang namumula kong mukha sa mga pillow na nasa gilid ko. Nandito ako ngayon sa kama ko, abala sa paggulong habang inaalala ang sitwasyon namin ni Travis kanina. Fuck! Gusto kong tumili nang dahil sa pinaghalong inis at kahihiyan. Natatawa nga ako sa sarili ko sa tuwing maaalala kong umiyak na naman ako sa harapan niya! Naiinis ako sa sarili ko dahil bakit sa dinami-rami ng pwede kong sabihin, bakit iyon pa ang pumasok sa isip ko?Bakit iyon ang sinabi ko?Hindi ko na mabilang kung ilang beses nang umugong sa tenga ko ang katagang iyan ngayong umaga. Bakit pakiramdam ko ako pa ang hindi makatulog ngayon sa halip na siya?Tama iyan, Travis. Tamaan ka sana ng konsensya at humingi ka ng sorry sa akin. I fucking deserve your apology! Hindi ako bato tulad ng dati na animong walang nararamdaman kahit na ilang beses mo

I used to like him, oh no, erase that thing...I used to love him dati, pero ngayon... sa lahat ng mga ginagawa niya sa akin ngayon at sa mga salitang naririnig ko sa kanya ngayon, hindi ko alam. Tila ba nagbago lang ang pananaw ko nang dahil sa mga salitang naririnig ko sa bibig niya tungkol sa akin.Makitid ang utak? Ganyan ba talaga ang tingin niya sa akin? Makitid ang utak?Oo, gusto ko siya noon at hindi ko maipagkakaila ang bagay na iyon. Mysterious type kasi siya at bihira lang siya kung makisalamuha sa ibang tao, which is my type. Hindi siya mahirap mahalin, sa totoo lang, lalo na kung mananahimik lang siya. Siya yung klase ng lalaking mananatiling walang kibo kahit na ilang beses mo na siyang pagtripan at ipahiya sa ibang tao. Ngayong nag-iba ang ugali niya, tila ba mas lalo lang nag-iba ang pagtingin ko sa kanya. Hindi ko alam na may pag-asa pa palang magbago ang nararamdaman mo sa isang tao kahit na baliw na baliw ka sa kanya noon.Tsk. Oo, baliw na baliw ako sa kanya at hi

Minsan ay hindi ko mapigilang kwestyunin ang sarili ko. Sa lahat ng taong pwede kong magustuhan, bakit siya pa ang nagustuhan ko? Bakit siya pa ang minahal ko?Arogante. Mayabang. Bastos. Makitid kung mag-isip. Lahat halos ng mga ugaling ayaw ko sa lalaki ay nasa kanya na. Oo, misteryoso siya. Matalino. Gwapo siya pero maliban sa mga ugaling nabanggit ko, wala ng iba pa. Minsan ay hindi ko mapigilan ang sarili kong kwestyunin sa kung bakit ko nga ba siya nagustuhan? Bakit sa dinami-rami ng mga lalaking umaaligid sa akin noon, sa kanya ako nagkaroon ng interes?"Bakit, Travis?" bulong ko sa sarili ko bago ako umiling na tila ba dismayado sa inakto niya kanina sa harap naming dalawa ni Lucas. "Ano bang mayroon sa akin at bakit ganito mo na lang ako kung patunguhan?"Pagkatapos naming mag-lunch ni Lucas ay hinatid niya na ako sa lobby ng company namin. Minsan ay nag-uusap kami pero mas madalas pa yung oras na hindi siya kumikibo. Tulad ko ay tila ba malalim din ang iniisip niya. Ayaw ko

Mula sa pwesto ko, amoy na amoy ko ang mint mula sa chewing gum na nginunguya niya. Medyo madilim sa departamento. Nakapatay na halos lahat ng ilaw at ang computer lang na nasa harap namin ang kaisa-isang bagay na nagbibigay liwanag sa mesa namin. Dahil nga sa paminsan-minsan akong nawawala sa katinuan nang dahil sa presensya niya, minsan ay siya na halos ang gumagawa sa trabaho ko. Alas kwatro na ng madaling araw ngunit sa halip na umuwi, nandito siya sa gilid ko. Minsan nga ay nahihiya na ako dahil mukhang nahihirapan na siya sa pwesto niya. Sa halip kasi na ako ang magtrabaho, siya ang naririto. Siya ang nagpapatuloy sa trabahong ako dapat ang tumatapos."Kumportable ka ba sa posisyong iyan?" tanong ko sa kanya nang hindi na ako nakapagpigil pa. "I mean, hindi ka ba... nangangawit.""Nangangawit, but I'm okay," sagot ni Travis habang nananatili pa ring nakatutok sa computer screen.Paminsan-minsang sumasagi ang braso niya sa braso ko. Minsan ay tumatagal pa iyon doon kaya naman hi