บททั้งหมดของ ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: บทที่ 2771 - บทที่ 2780

ฮูหยินหยางเห็นหลิงอวี๋จริงใจถึงเพียงนี้ก็แย้มยิ้มพลางเอ่ยว่า “ฮูหยินอู่มาจากฉินตะวันตก ข้ารู้ว่าที่นั่นเปรียบดั่งใต้หล้าอีกผืนหนึ่ง!”“ท่านสามารถรู้แจ้งสมุนไพรพิษในแดนเทพถึงหกส่วน ก็นับว่าหาได้ยากยิ่งแล้ว!”“ต่อให้ข้าทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อศึกษาเครื่องยาสมุนไพร ข้าก็รู้แจ้งเพียงพันกว่าชนิดเท่านั้น!”“ทว่าท่านพูดถูก แต่ละคนมีแนวทางศึกษาที่แตกต่างกัน ความรู้ความเข้าใจในชนิดของเครื่องยาสมุนไพรย่อมมีจุดที่แตกต่างกันไป!”“การที่ฮูหยินอู่ยอมมาแลกเปลี่ยนความรู้กับข้า ก็นับเป็นวาสนาของข้าแล้ว!”ฮูหยินหยางหันไปทางชิงเสวียน “ชิงเสวียน ไปนำตำราบันทึกของข้ามา!”ชิงเสวียนมิได้เอ่ยคำใด นางเดินออกไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกลับเข้ามาพร้อมกับสมุดบันทึกเล่มหนาปึกสิบกว่าเล่มในอ้อมแขน“ฮูหยินอู่ ตำราเหล่านี้ล้วนเป็นบันทึกเครื่องยาสมุนไพรที่ข้ารวบรวมไว้ ข้าให้ท่านยืมศึกษาสามวัน หากให้ข้าเล่าปากเปล่า ต่อให้พูดสามวันสามคืนก็คงมิจบสิ้น!”ฮูหยินหยางมองหลิงอวี๋ด้วยรอยยิ้มหลิงอวี๋มองดูกองตำราที่สูงท่วม นางตื่นเต้นจนพูดมิออกฮูหยินหยางถึงกับยอมให้นางยืมบันทึกเครื่องยาสมุนไพรที่ศึกษามาทั้งชีวิตเชียวหรือ?ความใจกว

หลิงอวี๋อ่านจบเล่มหนึ่งก็ดึงออกมาอีกเล่ม ทว่าบันทึกเล่มนี้กลับมิใช่บันทึกเกี่ยวกับเครื่องยาสมุนไพร แต่เป็นบันทึกเรื่องราวพิสดารนานาชนิดทั้งลายมือก็มิใช่ของฮูหยินหยางลายมือของฮูหยินหยางนั้นอ่อนช้อยงดงาม ทว่าลายมือในบันทึกเล่มนี้กลับหนักแน่นทรงพลัง ทั้งสำนวนการเขียนยังองอาจเปี่ยมด้วยอิสระ น่าจะเป็นบุรุษผู้หนึ่งที่เขียนไว้เดิมทีหลิงอวี๋คิดจะเปลี่ยนเล่ม แต่เมื่อลองพลิกอ่านดูสองสามหน้า ก็ถูกเนื้อหาด้านในดึงดูดความสนใจเข้าเสียแล้วในบันทึกเล่มนี้มีเรื่องราวของสัตว์เทพ ทั้งยังมีเครื่องยาสมุนไพรพิสดารบางขนาน ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีการกล่าวถึงชนเผ่าหลายเผ่าที่หลิงอวี๋มิเคยได้ยินชื่อมาก่อนเลยอีกทั้งสถานที่ตั้งของชนเผ่าเหล่านี้ดูเหมือนจะมิใช่แดนเทพ ตัวอย่างเช่นชนเผ่าหนึ่งนามว่าเผ่าจันทราโลหิตก็ตั้งอยู่ที่แคว้นเฮ่อหลานในบันทึกยังกล่าวถึงสถานที่อย่าง แดนเหมันต์ แคว้นซิงลั่ว แคว้นโหลวอี้และอื่น ๆนี่จึงเป็นการยืนยันข้อสันนิษฐานก่อนหน้านี้ของหลิงอวี๋ที่ว่าแดนเทพมิใช่แคว้นเดียวบนผืนแผ่นดินนี้ป่าหมื่นอสูรที่ถูกบันทึกไว้ก็มีคำอธิบายว่าตั้งอยู่ที่จุดบรรจบกันของสามดินแดนระหว่างแคว้นซิงลั่วและแด

หลิงอวี๋กล่าวพลางเอ่ยขึ้นมาอย่างกะทันหัน “มิสู้เชิญพวกเขาเข้ามาข้างในเถิด!”“ฮูหยินหยาง หากท่านหมออาวุโสผู้นั้นคือเจี่ยงชิงจริง เมื่อนางเห็นอาการของรั่วหลานทรุดหนักลง ก็อาจจะมิยื่นมือเข้ามายุ่งอีก!”“เช่นนี้ พวกเขาก็จะมิสงสัยว่าพวกเราล่วงรู้แผนการของนางแล้ว เปิดโอกาสให้พวกเราซื้อเวลาในการรักษาหยางรั่วหลานได้!”ฮูหยินหยางก้มหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ย “ชิงเสวียน ไปเชิญพวกเขาเข้ามาเถิด!”หลิงอวี๋ได้เจาะเก็บเลือดของหยางรั่วหลานเรียบร้อยแล้ว จึงกล่าวว่า “ฮูหยินหยาง เช่นนั้นข้าขอตัวไปตรวจดูที่ห้องข้าง ๆ ก่อน!”นางถือเลือดกลับมายังห้องข้าง ๆ และเร่งรุดเข้าไปในมิติของตน วางตัวอย่างเลือดไว้ใต้กล้องจุลทรรศน์ทันทีครั้งนี้เมื่อหยดน้ำยาเทียบสีชนิดพิเศษลงไป หลิงอวี๋ก็มองเห็นเส้นใยบาง ๆ คล้ายพืชในกระแสเลือดของหยางรั่วหลานอย่างรวดเร็วเมื่อขยายภาพดูก็พบว่าเป็นเซลล์ของสาหร่ายบางชนิด สาหร่ายชนิดนี้สมชื่อสาหร่ายหนาม ผิวของมันมีหนามแหลมคมงอกออกมาหากหลอดเลือดบริเวณหัวใจถูกสาหร่ายหนามเหล่านี้พันรัดจนเต็ม การสูบฉีดเลือดก็จะถูกจำกัดอย่างหนักนี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้หัวใจของหยางรั่วหลานเ

อ๋องซู่ตะลึงไปครู่หนึ่ง แต่หยางหนานก็มิรอให้เขาได้พูดอะไร ลากตัวเขาไปทันทีคราวนี้อ๋องซู่ก็ไม่มีข้ออ้างปฏิเสธแล้วรั่วหลานกำลังจะตาย หยางหนานหาวิธีการช่วยเหลือนางได้ ตนก็เป็นคู่หมั้นของหยางรั่วหลานด้วย จะมิไปได้อย่างไรกันอ๋องซู่เหลือบมองหมออาวุโส หมออาวุโสก็ส่งสายตาให้เขาอ๋องซู่เข้าใจในทันที และคิดว่ารั่วหลานจะต้องตายอย่างแน่นอน เขาจึงเดินตามไปอีกด้านหนึ่ง ชิงเสวียนยืนอยู่หน้าประตู เมื่อเห็นว่าอ๋องซู่ออกไปแล้ว นางก็รีบเดินไปที่ห้องด้านข้างทันทีแล้วเอ่ยว่า “ฮูหยินอู่ ท่านออกมาได้แล้ว!”หลิงอวี๋จึงตอบกลับไป “รออีกประเดี๋ยว ใกล้จะเสร็จแล้ว!”นางจ้องมองการเปลี่ยนแปลงเลือดของรั่วหลานที่อยู่ภายใต้กล้องจุลทรรศน์นั้นอย่างร้อนอกร้อนใจ และอธิษฐานขอให้โอสถที่ตนปรุงในครั้งนี้ได้ผลชิงเสวียนเองก็มิรู้เช่นกันว่าหลิงอวี๋ทำอะไรอยู่ข้างใน จึงเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องอย่างร้อนใจรอจนผ่านเวลาไปหนึ่งก้านธูป แต่สำหรับชิงเสวียนแล้วยาวนานราวกับชั่วชีวิต นางอาศัยเวลานี้วิ่งเข้าไปในห้องรั่วหลาน แล้วก็พบว่าอาการของรั่วหลานทรุดลงมาก จึงถ่ายทอดคำพูดของหลิงอวี๋ให้ฮูหยินหยางฟัง ฮูหยินหยางถอนหายใจแล้ว

หลิงอวี๋มองไปทางฮูหยินหยางฮูหยินหยางลังเลอยู่สักพักหนึ่ง ก็เอ่ยออกมาว่า “ฮูหยินอู่ รักษาให้รั่วหลานตามวิธีของท่านเถิด!”“ถึงอย่างไรข้าเป็นเช่นนี้ก็อยู่มิไกลจากความตายอยู่แล้ว หยางหนานจะเข้าใจหรือมิเข้าใจก็ตาม ขอเพียงข้ามิเสียใจในสิ่งที่ทำก็พอแล้ว! ”ประโยคที่ว่ามิเสียใจในสิ่งที่ทำช่างดียิ่ง!หลิงอวี๋ชอบนิสัยเช่นนี้ของฮูหยินหยาง อาจมิได้ดั่งใจคิด แต่ขอเพียงมิเสียใจในสิ่งที่ทำ!“ฮูหยินหยาง ท่านวางใจเถิด ข้าจะช่วยเหลือรั่วหลานอย่างเต็มที่!”หลิงอวี๋เองก็มิพูดพร่ำ ทุกนาทีที่ล่าช้าไป สาหร่ายหนามในร่างกายของหยางรั่วหลานก็จะลามเป็นวงกว้างขึ้น ถึงเวลานั้นก็จะกำจัดยากแล้ว“ชิงเสวียน เจ้าช่วยข้าประคองหยางรั่วหลานขึ้นมาที แล้วถอดเสื้อของนางด้วย!”หลิงอวี๋ถอดรองเท้าขึ้นเตียงไป ชิงเสวียนก็รีบเข้ามาประคองหยางรั่วหลานขึ้นตามคำสั่งของหลิงอวี๋ จากนั้นก็ลงมือถอดเสื้อของนางออกหลิงอวี๋ให้หยางรั่วหลานหันหน้าไปทางชิงเสวียน และหันหลังมาทางตนเองนางหยิบเข็มฉีดยาออกมา แล้วดูดพิษงูขึ้นมาครึ่งหลอดจากนั้น หลิงอวี๋ก็ฉีดพิษงูเข้าไปตรงไฝดำบนหลังของหยางรั่วหลานในเมื่อตรงนี้คือจุดกำเนิดโรค การฉีดเข้าไป