All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2791 - Chapter 2800

เมื่อหยางเฉิงได้รับความเห็นชอบจากเซียวหลินเทียนแล้ว ก็ยิ่งบังเกิดความมั่นใจมากขึ้นครั้นมาถึงลานฝึกทหาร เขาก็กล่าวกับแม่ทัพหยวนว่า “ท่านจงเรียกคนของค่ายกองหมาป่ามารวมพลเถิด! ข้าอยากเห็นฝีมือของพวกเขา!”ในใจแม่ทัพหยวนนึกดูแคลนยิ่งนัก ทว่ายังคงรับบัญชา และสั่งให้เฝิงกังเป่าแตรรวมพล“ปู๊น ปู๊น...”เสียงแตรรวมพลดังขึ้น เหล่าทหารที่ฝึกฝนอยู่โดยรอบพลันวิ่งกรูกันเข้ามาจากทั่วทุกทิศทาง และเข้าประจำที่ตามหน่วยของตนอย่างเป็นระเบียบเพียงชั่วพริบตา เบื้องล่างลานกว้างก็ปรากฏร่างทหารเจ็ดแปดสิบคนยืนเรียงรายกันเซียวหลินเทียนเฝ้าสังเกตการณ์อย่างสงบนิ่งทหารเหล่านี้ล้วนเป็นยอดฝีมือที่คัดเลือกมาจากแต่ละหน่วยอย่างแท้จริง ผู้ที่ด้อยที่สุดยังมีวรยุทธ์ดินแดนที่ห้า ส่วนผู้ที่สูงหน่อยก็อยู่ดินแดนที่เจ็ดขึ้นไปการมาเยือนครั้งนี้ เซียวหลินเทียนได้พาจู้เฉียงมาด้วยจู้เฉียงปลอมแปลงโฉมแล้ว และได้นำพาแม่ทัพเซวียและเซวียกวงไปค้นหาศพก่อนหน้านี้ เซียวหลินเทียนล่วงรู้จากจู้เฉียงแล้วว่า ทหารในกองพันนี้ส่วนใหญ่ล้วนมีพื้นเพมาจากครอบครัวยากไร้ที่พวกเขาพากเพียรพยายามจนเข้าค่ายกองหมาป่า ก็เฉกเช่นเดียวกับจู้เฉีย

มิทันที่หยางเฉิงจะได้เอ่ยปาก แม่ทัพหยวนก็ชักกระบี่แทงเข้าใส่เขาแต่ไหนเลยเซียวหลินเทียนยจะยอมให้เขาทำร้ายหยางเฉิงได้ บัดนั้นเขาปล่อยเข็มเงินในมือออกไปข้างหนึ่ง พลางตวัดฝ่ามือเข้าใส่แม่ทัพหยวนสัมผัสได้ถึงพลังอันเกรียงไกรที่จู่โจมมาจากด้านหลัง หากยังยืนกรานจะสังหารหยางเฉิง ตนย่อมต้องบาดเจ็บเป็นแน่แม่ทัพหยวนหันกลับมาตามสัญชาตญาณ แล้วตวัดกระบี่ยาวในมือแทงเข้าใส่เซียวหลินเทียนจังหวะที่หันกลับมานั้นเอง เข็มเงินก็พุ่งปักเข้าที่ช่องท้องของแม่ทัพหยวนความเจ็บแปลบเล็กน้อยทำให้แม่ทัพหยวนรู้สึกตัว แต่เขามิอาจแม้แต่จะก้มลงมอง เพราะพลังฝ่ามือของเซียวหลินเทียนพุ่งเข้ามาแล้วแม่ทัพหยวนเห็นพลังฝ่ามือนั้นรุนแรงดุดัน จึงเบี่ยงตัวหลบตามสัญชาตญาณ“หยางเฉิง ที่แท้ท่านก็...!”มีเจตนามิดี…คำหลังยังมิทันหลุดจากปาก แม่ทัพหยวนก็รู้สึกว่าร่างกายครึ่งซีกชาหนึบ ก่อนจะทรุดฮวบลงคุกเข่ากับพื้น“เร็วเข้า หยางเฉิงคิดสังหารแม่ทัพหยวน!”เฝิงกังที่อยู่ด้านข้างเห็นสถานการณ์ก็ชักกระบี่พุ่งเข้ามาเหล่าสมุนของเฝิงกังต่างก็ชักกระบี่กรูกันเข้ามาเช่นกัน“จับกุมพวกเขาให้ข้า!”หยางเฉิงตวาดลั่น องครักษ์หลายนายที่เข

หยางเฉิงเห็นร่างแห้งกรังเหล่านั้น ก็ตกตะลึงเช่นกันเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดขมขื่น “ทุกคนโปรดสงบ ข้ายังมีเรื่องต้องกล่าว!”“พวกเจ้าคงเชื่อแล้วกระมังว่าข้ามิได้พูดจาเหลวไหลใส่ร้ายอ๋องซู่ เขาใช้ประโยชน์จากคนเจ็บหนักเหล่านี้ฝึกฝนวิชานอกรีต ดูดกลืนวรยุทธ์ของพวกเขาไป!”“ทว่ายามนี้ ภายนอกยังมีทหารอีกมากที่ยังคงเชื่อถือเขา!”“แม่ทัพหยวน สุนัขรับใช้ผู้นี้ ต้องแจ้งข่าวแก่อ๋องซู่แล้วเป็นแน่ อีกมินานอ๋องซู่จะนำคนมา สังหารปิดปากพวกเรา!”วาจานี้ทำให้เหล่าทหารพลันเดือดดาลขึ้นมาทันทีมีคนตะโกนก้อง “อ๋องซู่กระทำการชั่วร้ายถึงเพียงนี้ ยังกล้ามาสังหารปิดปากอีกหรือ?”“ใต้เท้าหยาง ท่านวางใจเถิด หากเขากล้ามา พวกเราจะร่วมมือกันสังหารเขา ล้างแค้นให้พี่น้องที่ตายไป!”“ใช่ ล้างแค้นให้พวกเขา!”ผู้คนนับมิถ้วนต่างตะโกนก้องหยางเฉิงโบกมือให้ทุกคนสงบลง แล้วกล่าวอย่างใจเย็น “ข้ายังพูดมิจบ... พวกเจ้าคิดว่าอ๋องซู่เพียงแค่สังหารคนเจ็บหนักเหล่านี้เท่านั้นหรือ?”“มิใช่... มิได้มีเพียงเท่านี้!”หยางเฉิงกล่าวด้วยความคับแค้นใจ “โอสถฝึกปรือที่อ๋องซู่มอบให้พวกเรา ในนั้นมีส่วนผสมของสมุนไพรพิษอยู่ด้วย!”“โอสถบำรุง

เซวียกวงยังคิดจะลงมือซ้ำเติมแม่ทัพหยวน แต่เซียวหลินเทียนก็ห้ามเขาไว้“แม่ทัพหยวน พวกเราสามารถไว้ชีวิตเจ้าได้ ขอเพียงเจ้าบอกว่าอาจารย์ของเจ้าคือผู้ใด และเจี่ยงชิงนั้นมีที่มาที่ไปอย่างไร!”แม่ทัพหยวนชำเลืองมองเซียวหลินเทียน ก่อนจะแค่นเสียงเย็นชา “ท่านคิดว่าข้าจะบอกหรือ?”เซียวหลินเทียนกลับมิร้อนรน ยิ้มจาง ๆ พลางกล่าว “เจ้าต้องยอมพูดอยู่แล้ว!”“แม่ทัพหยวน ฐานะของตัวข้านั้นเจ้าย่อมรู้ดี แม้ข้าจะมิสังหารผู้บริสุทธิ์ส่งเดช แต่สองมือของข้าก็เปรอะเปื้อนโลหิตมานับมิถ้วน!”แม่ทัพหยวนพลันชะงักงันไป สองมือของเขาเองก็เปื้อนโลหิตมามากมายมหาศาล ย่อมเข้าใจความนัยคุกคามที่แฝงอยู่ในวาจานี้ของเซียวหลินเทียนภรรยาและบุตรชายของเขามิได้อยู่ที่ยอดเขาเกาหลิ่ง แต่ขอเพียงพวกเซวียกวงคิดจะลงมือ การสังหารพวกเขาก็ง่ายดายประดุจพลิกฝ่ามือตัวเขาตายคนเดียวก็มิเป็นไร แต่บุตรทั้งสองของเขายังเล็กนัก หากต้องมาสังเวยชีวิตเช่นนี้ ตระกูลหยวนของเขามิต้องสิ้นผู้สืบสกุลหรอกหรือ?ชั่วขณะนั้น แม่ทัพหยวนก็บังเกิดความลังเลสับสนขึ้นในใจเซวียกวงได้ยินวาจาของเซียวหลินเทียน ก็แค่นเสียงเย็นชา “แม่ทัพหยวน คิดถึงคนเหล่านั้นที่ตา

แม่ทัพหยวนกล่าวเสียงขรึม “ข้ามิรู้ว่าเจี่ยงชิงไปรู้จักกับหลงซู่ได้อย่างไร! รู้แต่เพียงว่าหลังจากที่นางขึ้นเป็นหัวหน้ากลุ่มไร้บ้านกลับแล้ว ก็เรียกพวกเราศิษย์พี่ศิษย์น้องไปหารือกันตลอดคืน”“นางบอกว่า หากกลุ่มไร้บ้านกลับต้องการเติบใหญ่ เพียงแค่ก่อเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ย่อมมิอาจทำการใหญ่ได้!”“ขอเพียงพวกเราเชื่อฟังนางและติดตามนางอย่างเต็มที่ นางจะทำให้พวกเราทุกคนได้ดิบได้ดี มีชีวิตที่อยู่เหนือผู้อื่น กระทั่งสามารถเข้าสู่ราชสำนักรับราชการได้!”“ยามนั้นพวกเราล้วนมิเชื่อคำพูดของนาง คนอย่างพวกเราที่เป็นโจรปล้นชิง จะเป็นขุนนางในราชสำนักได้อย่างไรกัน!”“เจี่ยงชิงจึงบอกให้พวกเรารอ ขอเวลาสามเดือน นางยืนยันว่าจะต้องบรรลุเป้าหมายได้อย่างแน่นอน!”เจี่ยงชิงมิได้พูดโอ้อวดจริง ๆ สองเดือนต่อมา นางก็ส่งจดหมายมาให้แม่ทัพหยวนพาศิษย์พี่คนหนึ่งไปเข้าร่วมกับอ๋องซู่อ๋องซู่แต่งตั้งแม่ทัพหยวนเป็นแม่ทัพในทันที ส่วนศิษย์พี่อีกคนก็ถูกบรรจุเข้ากองกำลังอีกสายหนึ่งของอ๋องซู่ และได้รับตำแหน่งรองแม่ทัพหยางเฉิงมีเหงื่อเย็นไหลซึม ที่แท้เจี่ยงชิงก็ใช้วิธีนี้ค่อย ๆ แทรกซึมคนของกลุ่มไร้กลับบ้านเข้าไปในกองกำลังของอ๋องซ