ZENO “Eu te amo, Zeno…” paungol na sabi ni Delphi. Napahinto ako sa ginagawa ko at tinitigan siya. “Não pare.…” paungol pang dagdag niya. “Thea?” tanong ko. She smiled seductively and initiated another kiss. Kung anong init na pinagsasaluhan namin kanina na siya si Delphi ay biglang nabago. The way Althea kissed me is no reservation, just like what she used to when we started then. “Eu senti sua falta, Zeno...” Hindi na ako nagsalita pa. Basta kapag nagsasalita na siya ng Portuguese ay alam kong bumalik na naman siya sa pagiging si Thea. And when I thought that sex could bring her back being Thea is not at all like that. Minsan pakiramdam ko ay may asawa ako at kabit na iniintindi. Kapag ganito na si Thea siya ay ramdam ko ang asawa ko pero kapag si Delphi ang personality niya ay pakiramdam ko may kabit naman ako. “Why are you always leaving me?” tanong ko kay Althea at muling umulos sa lagusan niya at inilagay ang mga braso ko sa ilalim ng mga hita niya para makalabas-masok

ZENO "Sorry that I let this happen…" bulong ko kay Delphi. I sincerely apologized to her, not just to make her feel better. I am sorry because I didn't investigate further after the ambush. I neglected everything because I didn't care anymore and thought she was gone. More or less, I'm apologizing because I didn't consider that she might still be alive, and I let fate find a way for me to see her again. At nagso-sorry ako dahil kung hindi ako nagpabaya ay sana wala kami sa sitwasyon namin ngayon. Yes, I am saying sorry for the lost time na sana kasama ko siya, I am saying sorry for the tragedy she experienced that making her be like this now. But still, I am thankful na napadpad siya rito sa Pilipinas dahil kung hindi ay baka tuluyan na siyang nawala sa akin dahil hindi rin naman ako nagkamalay agad after being shot that day. Na kung sakali man hindi siya kinuha ng mga kung sinong may gawa ng pagtapon sa kaniya sa dagat ay baka natuluyan na rin siya. Hindi na ako sigurado sa kung

ZENO I was heading home. Pabalik na ako ng penthouse pagkatapos kong makipag-usap kina Trace at Ice. My intention was to talk to Trace alone. Si Trace lang sana at bahala na siya makipag-usap sa mga kamag-anak niya pero nagkataon na narito rin pala sa Pilipinas ang head ng FSO na si Isidro Ferreira. The man was in rage after seeing me. Hindi naman ako nagtaka sa galit nito sa akin dahil sa bintang sa akin ng pamilya nila na pinatay ko si Athea. Sa airport pa lang ay ramdam ko na gusto na akong dispatsahin agad ni Isidro. Tama ako na mas madaling lapitan si Trace. Kahit noong una ay ayaw din akong kausapin ni Trace, dahil sa akala na gusto ko ang asawa niya, mabilis ko naman nabago ang utak niya nang ipakita ko ang picture nina Delphi at Daphne sa phone ko. And thanks to Trace at nakalma niya si Isidro. Dahil kay Isidro ay maraming dumagdag sa isipan ko tungkol sa sitwasyon ng asawa ko. Binalikan ko ang naging usapan kanina. Sa dami kong narinig na kuwento ni Isidro patungkol kay