Thank you for reading. Salamat sa mga nagbabasa at sa mga nagbibigay ng gems. Unti-untiin na natin bigyan linaw ang kalagayan ng utak ni Delphi/Althea.
DELPHI Lumipas ang mga araw na naging mga linggo at naging mga buwan, na okay na okay kami ni Zeno. Successful ang bone marrow transplant ni Daphne and thanks God na parehong walang complication sa kanila. Ang sabi nga ni Zeno ay magto-tour kami kapag naayos na rin niya ang lagay ni November. Sa ngayon ay si November na ang problem ni Zeno lalo na at nauubusan na siya ng dahilan sa ama na dito muna sa Pilipinas ang isa. Ang isang nakakatuwa pa ay hindi na rin naulit na nagtalo pa kami ni Zeno. Wala na ring Althea na binabanggit siya at masaya ako na nakikitang palakas na nang palakas si Daphne. “Mama…” inaantok na tawag ni Daphne sa akin. Nasa may pool area kami ng penthouse at nagbabalat ako ng mansanas para sa kaniya. “Yes, anak?” tanong ko. “Saan si Papa?” tanong niya na isinubo ang slice ng papaya na nasa plato at pagkatapos ay ang slice ng pakwan naman ang tinikman niya. “Papa mo?” tanong ko na parang normal na lang sa akin ang tukuyin na papa niya si Zeno. Minsan nakok
ZENO I was heading home. Pabalik na ako ng penthouse pagkatapos kong makipag-usap kina Trace at Ice. My intention was to talk to Trace alone. Si Trace lang sana at bahala na siya makipag-usap sa mga kamag-anak niya pero nagkataon na narito rin pala sa Pilipinas ang head ng FSO na si Isidro Ferreira. The man was in rage after seeing me. Hindi naman ako nagtaka sa galit nito sa akin dahil sa bintang sa akin ng pamilya nila na pinatay ko si Athea. Sa airport pa lang ay ramdam ko na gusto na akong dispatsahin agad ni Isidro. Tama ako na mas madaling lapitan si Trace. Kahit noong una ay ayaw din akong kausapin ni Trace, dahil sa akala na gusto ko ang asawa niya, mabilis ko naman nabago ang utak niya nang ipakita ko ang picture nina Delphi at Daphne sa phone ko. And thanks to Trace at nakalma niya si Isidro. Dahil kay Isidro ay maraming dumagdag sa isipan ko tungkol sa sitwasyon ng asawa ko. Binalikan ko ang naging usapan kanina. Sa dami kong narinig na kuwento ni Isidro patungkol kay
DELPHI Bigla akong napabangon. Napatingin ako sa itsura ko sa salamin. Magulo ang aking buhok at nakasuot ako ng pulang lingerie. Nasa tabi ko si Zeno na tulog. Napakunot ang noo ko. Muli kong tinitigan ang itsura ko sa salamin. Pulang lingerie? Bakit ito ang suot ko? Natatandaan ko na ang suot ko kagabi ay ang pajamas ko na white na ang design ay mga ulo ni Naruto. Anong nangyari at ganito na ka-sexy ang suot ko? Nilingon ko si Zeno na walang damit pang-itaas kaya nakalantad ang dibdib niya. Napalunok ako. Ang ganda talaga ng katawan ng taong ito. Hinaplos ko ang dibdib niya at pinagapang pababa ang kamay ko hanggang sa abs niya. Ibinaba ko pa at nakapa ko na ang may morning wood niyang mahaba, mataba, at maugat. Masarap din. Hindi ko pwedeng kalimutan kung ilang beses na ba akong pinaungol niyon habang naglalabas-masok sa… sa ano ko. Habang tinataas-baba ko ang hawak sa pagkalȁlaki ni Zeno ay bigla akong natigilan at may tanong na nanggulo sa isipan ko. Bakit pala ang lagi ko l
Philippines DELPHI Naglalakad ako habang kumakamot sa ulo ko, na puro balakubak na yata kaya makati, nang madaanan ko ang isang tindahan na nakaandar ang TV at saktong balita ang naroon. Napahinto ako na nakatingin doon. Ngumiti pa ako sa babaeng nagbabantay sa tindahan. “Makikinood lang,” paalam ko. “Okay lang,” sabi niya. Makikinood ako kasi tungkol sa bagyo na parating bukas ang nasa balita. Wala kasi kaming TV, nasira noong isang buwan at wala pa akong pambili. Mas kailangan kasi ni Daphne ang gamot na pangmintina sa kalagayan niya habang hindi pa kami nakakahanap ng pwedeng makuhaan ng bone marrow para sa kaniya. May aplastic anemia ang anak ko. Hindi naman severe dahil bata pa siya pero papunta rin doon kapag tumagal. Sa ngayon ay kaya pa ng mga gamot na maintenance niya, pero ang sabi ng doctor na tumitingin sa lagay niya ay bone marrow transplant lang ang tanging solusyon para kay Daphne. Ipinanganak ko na siyang may problema sa dugo at dala ng kahirapan ay hindi ko nama
Italy ZENO “What do you want to have for dinner?” I asked Thea. My wife. We have already been married for five months. Married secretly, and we don’t want Althea's family to know about us. I could face her family, but she was the one who kept on telling me that we needed time to be accepted. Our relationship cannot be publicized because our families belong to different alliances. My family, they already acknowledged Althea as one of us. She is a member of our clan now. They respected my decision to marry her. Only her family has no idea. That one of them is now part of us, the Scotto clan. We eloped and hid in Greece before I told Papa about us. Papa told me we should return to Italy because they could not protect us if we wandered overseas. When Althea said her family would understand what we have at the right time, I believed her. I love her, and all she will say is, I will make it happen. I know that everything she wants to do is to make me happy too. “What do I want for dinn
DELPHI Inayos ko ang ilang hibla ng buhok ko na kumalat sa gilid ng aking mukha. Kailangan kong maging presentable dahil importante sa akin ang magkaroon ng trabaho na. Kung bakit naman kasi nag-trip pa akong gumawa ng bangs four months ago… Napatulis ang nguso ko sa naisip. Ito tuloy napala ko sa bangs-bangs na trip. Istorbo tuloy at hindi ko maisama sa pusod. Tinanggal ko ang tali ng buhok ko para muli ay ayusin iyon. Itatali ko na sana ulit ang buhok ko nang maputol ang tali. Shit naman talaga! Anong kamalasan naman?! Kaasar!!! Asar akong napabuga ng hangin at huminga ng malalim para maalis ang inis ko sa nangyari. Tumayo na lang ako at pumunta sa ladies’ room at doon ko inayos ang buhok ko. Wala naman akong mahanap na pwedeng itali pa kaya hinayaan ko na lang na nakalugay ang buhok ko. Ayoko na rin pumunta pa sa MOA, para bumili ng panibagong tali. Baka kasi biglang matawag na ang pangalan ko para sa interview ay nasa labas pa ako. Nag-aaplay kasi ako ngayon sa isang call ce
ZENO Sorry. That was the word the woman mouthed three nights ago. Kamukha niya talaga si Althea. Kung bakit sila magkamukha ay malalaman ko rin. One more thing ay tama ang hinala ko. Siya iyong babaeng nakita ko bago nawala ang wallet ko. Nakausap ko pa nga siya. And now my men found out na siya ang accomplice ng espiya na dumukot ng wallet ko ay isa lang ang ibig sabihin, tao siya ng kalaban at baka iyon ang dahilan kaya ginagaya niya ang mukha ni Althea. They are fooling me.But I am still trying to figure out what may have happened years ago. Hindi pa rin kasi nawawala sa isip ko na baka… na baka may posibilidad na siya nga si Althea. Because everything about her is like Althea.Almost two months ago nang una ko siyang nakita… almost two months ago na parang pakiramdam ko ay muli akong nabuhay…******“Althea?” naguguluhang tanong ko sa sarili habang nakatingin sa isang babae na naglalakad. Kamukha siya ni Althea. No! Hindi kamukha. Si Althea talaga. Naguguluhang sinundan ko
DELPHI“Thank you for reaching us, my name is Delphi. May I have your name and phone number for confirmation of your account please…” I rolled my eyes. Nakakaumay na ang linya na paulit-ulit pero ano ba ang magagawa ko at ito ang trabaho ko? Magdadalawang buwan na rin ako sa trabaho ko rito sa— sa ano na nga ang pangalan ng company na ito? Hindi ko naman nalimutan, nataon lang na na-absorb daw ng isang company kaya iba na ang name at management.Ah okay… naalala ko na… AFSLinks ang pangalan na ngayon. Hindi pa dini-disclose ang ibig sabihin ng unang tatlong letra, pero magpapatawag naman daw ng meeting sa susunod, kapag dumating na ang bagong general manager ng company. Maayos naman ang pasahod kaya okay na ako rito. Ang importante kasi sa akin ay ang makapadala para sa pangangailangan ni Daphne at ng dalawang matanda. Matugunan ko lang ang kailangan nila ay solve na ako. Ayos na iyon. Happy na ako. Sila lang naman ang dahilan kaya ako nandito sa Manila nagtatrabaho. Kung wala nga