Semua Bab LOVE SERIES#1 [LOVE AND LIES]: Bab 61 - Bab 70

[Kiara]"Mahal!" Agad na lumapit si Grant sa kanya at yumakap. Bakas ang tuwa sa mukha nito. "Si Mama nagising na!" Tumulo ang luha niya sa narinig. Ramdam niya ang tuwa ng asawa niya. Alam niya na masayang-masaya ito. Pero hindi niya mai-singit ang tuwa sa puso niya ngayon. Mas lamang ang takot at awa...Takot dahil baka kapag nalaman nito ang ginawa ng daddy niya ay mas lalo lang siyang hindi nito matanggap para kay Grant. Natatakot din siya na baka maging siya ay kamuhian ni Grant dahil sa ginawa ng ama niya.Naaawa rin siya sa ginang... Dahil alam niya ang pakiramdam ng gahasain.... Nakakatakot at masakit sa dibdib...Pero hindi maaari na hindi niya sabihin rito ang totoo. Hindi siya mananahimik.... Hindi niya pagtatakpan ang ginawa ng Daddy niya! Hinding-hindi!"Mahal, bakit namumutla ka?" Hinaplos ni Grant ang pisngi niya. "Halatang pagod na pagod. Ihahatid kita mamaya—"Matamlay siyang umiling. "Hindi na, Mahal. Gusto kitang samahan rito para samahan si Mama." Tanggi niya."W

[Scene thirty-two years ago]"Ate, paano na tayo ngayon na wala na sina Nanay at Tatay?" Umiiyak na tanong ng labing tatlong taon na si Paul sa kapatid na si Graciela na labing pitong taong gulang naman."Shh, wag kang maingay... gusto mo ba na umiyak din si Greta kapag nakita niya na umiiyak ka?" Saway ni Graciela sa kapatid habang masuyong hinahaplos ang buhok ng sampong taong gulang na si Greta. Kamamatay lang ng mga magulang nila. Na-aksidente ang mga ito habang lulan ng tricycle. Bumangga ang tricycle sa isang malaking dump truck ng basura na ikinasawi agad ng buhay ng mga 'to.Bilang panganay ay pinakita ni Graciela ang katatagan, kahit ang totoo ay natatakot siya....Tama si Paul... Paano na sila? Sapat ba ang pagtitinda niya ng mga kakanin para buhayin ang dalawa n'yang kapatid? Wala silang kamag anak na mahingian ng tulong... Labing pitong taong gulang pa lang siya at tanging pagtitinda lang ng mga kakanin ang alam niya... Noong nabubuhay pa kasi ang magulang nila ay hindi

[Kiara]Isang buwan na mula ng lisanin nila ang mansion ng mga Saavedra. Sa loob ng isang buwan na 'yon ay napansin niya ang pagiging tahimik ng anak n'yang si Kian. Palagi itong nakatingin muna sa malayo.Hindi man nito sabihin ay alam niya na namimiss nito si Grant.Pinahid niya ang luha na agad naglandas sa pisngi niya ng maalala si Grant. Hanggang ngayon ay parang dinudurog ang puso niya sa sakit. Dito muna sila nanirahan sa lugar kung saan lumaki si Aling Josia. Nang sabihin niya na magpapakalayo - layo siya ay nag suggest ito na dito muna sila tumuloy. Gawa sa buho at kawayan ang bahay ni Aling Josia. Hindi man kalakihan ay kumpleto naman sa kagamitan at kumportable silang mag ina.Natigil siya sa pagsampay ng makita ang paghinto ng mamahaling sasakyan sa tapat ng bahay na tinutuluyan nila.Kumunot ang noo niya ng makita ang Kuya Kier niya na bumaba mula roon.Ano ang ginagawa ng Kuya niya dito? Saka paano nito nalaman kung nasaan siya?Pinunas niya ang kamay sa magkabilang g

Natigilan si Grant. Kanina pa niya pinipihit ang sendura ng pinto pero hindi niya mabuksan. Gustong pumasok ni Kian para puntahan ang Lolo nito, kaya naman ng sabihin nito sa kanya na hindi nito mabuksan ang pinto ay siya na ang nagbukas. Pero tulad ng sinabi ng anak niya ay hindi 'yon mabuksan. Mukhang hindi gusto ng mga ito na ma-istorbo.Hindi niya gustong magpunta sa hospital na ito kundi sinabi ni Kier na malubha na ang lagay ng ama nila.Oo nabigla siya. Hindi niya akalain na hindi niya tunay na ama si George.Napakabuti ng Papa niya. Wala itong pinakita at pinaramdam kundi pagmamahal sa kanila ng Mama niya. Ni minsan ay hindi sumagi sa isip niya na hindi ito ang tunay n'yang ama. Ang nakakagulat pa ay siya pala ang tunay na kapatid nila Kier at hindi si Kiara.Humawak siya sa dibdib. Kumirot iyon ng maalala ang babaeng mahal niya. Sana ay dumating ang panahon na mapatawad siya nito.Dinukot niya ang cellphone ng marinig na may nag-message sa kanya. Nanlaki ang mata niya."Kiara

[Kiara]Rinig pa niya ang isang beses na pagtawag nito bago siya tuluyang makapasok sa bahay nila. Sumandal siya sa pinto at tinakpan ang bibig gamit ang kamay. Baka mamaya ay makita ni Kian ang pag iyak niya.Sinasabi niya sa sarili na hindi na siya iiyak pero heto siya, nasasaktan pa rin... Gaano man niya gustong pigilin ang nararamdaman ay hindi niya magawa.Masyado n'yang mahal si Grant.Di bale, malapit na rin naman silang lumipat uli ni Kian sa bahay ng mama niya. Tiyak na hindi na siya pupuntahan do'n ni Grant.Dahan-dahan siyang sumilip sa bintana para makita kung nasa labas pa si Grant. Hindi niya ito makita dahil sa halaman na nakaharang. Umusod siya pakanan para makita ang asawa pero—"Anak." Napahawak siya sa dibdib dahil sa gulat. Mabilis na tumuwid siya ng tayo."M-Ma." Alanganin na sambit niya. Nakakunot ang noo nito habang nakatingin sa kanya. "Ah, m-may sinisilip lang ako, hehe." Syempre hindi siya aamin na si Grant ang sinisilip niya— "Pwede mo naman siyang papasuk