บททั้งหมดของ LOVE SERIES#1 [LOVE AND LIES]: บทที่ 71 - บทที่ 80

Hirap na hirap siya habang inaalalayan si Grant na ipasok sa loob ng kwarto niya. Paano ba naman ay ang laki ng katawan nito. Lumabas uli siya para balikan ang tasa na iniwan lang niya sa tabi ng sasakyan nito. Pagkabalik sa loob ng kwarto ay hinubad niya ang suot nitong medyas. Nakagat niya ang labi.Kailangan n'yang palitan ito ng damit dahil pawis na pawis ito.Mahina n'yang tinampal ang pisngi. Paano ay namumula siya! Daig pa niya ang isang teenager na nakita ang katawan ng crush niya!Hinuburan niya si Grant. Dahil wala naman siyang damit ni Grant dito sa bahay nila ay isinuot niya rito ang paborito n'yang tshirt na napakalaki, na isang Hello Kitty character design. Gustong-gusto niya itong suotin kapag matutulog na siya noon, bukod kasi sa napakalaki ay presko pa.Napangiti siya. Mabuti nalang at nagkasya rito ang tshirt niya. Matapos bihisan ay agad na kumuha siya ng bimpo at binasa iyon. Kailangan n'yang punasan ang katawan ni Grant, para mabawasan ang taas ng lagnat nito.An

[Kiara]Habang sakay sila ng kotse ay tahimik lang siya. Si Kian naman ay panay ang kwento sa Daddy nito. Halatang masayang-masaya ito na nakasama ang ama ngayon.Noong nakaraan kasi ay pansin niya na matamlay ito, hindi katulad ngayon. Lumabas na naman ang kadaldalan."Bye, daddy! Bye, Mi!" Kumaway si Kian sa kanila bago pumasok ng gate.Nang mawala si Kian sa paningin ay kinuha niya ang bag sa loob ng kotse ni Grant."Ihahatid na kita." Sinamaan niya ng tingin si Grant."Hindi na, Grant." Naiinis siya kapag naaalala ang nangyari kanina.Syempre nahihiya din siya! Iyon talaga ang number one na rason! Alam pala ng loko na tumabi siya sa higaan, tapos tinanong pa siya kung ano ang ginagawa niya sa lapag?"Magta-taxi nalang ako." Aniya. "Please, Mahal. Hayaan mo na ihatid kita." Nakataas ang kilay na tumingin siya kay Grant. Akala yata ay madadaan siya sa pa-mahal-mahal nito. No way! Hindi naman siya marupok, no!Few minutes later...Gusto n'yang kutusan ang sarili! Paano ay natagpuan

[Kiara]Dilat na dilat ang mga mata niya. Hindi siya makatulog. Paano siya makakatulog kung kasama niya si Grant sa iisang kwarto. Oo, ilang beses na silang nagtabi. Ilang beses na nga silang naagtalik— Iyon na nga ang problema!Paano siya masasanay na malayo kay Grant kung ganito ang set up nila ngayon? Galit nga siya di'ba? Paano naman niya mapapangatawanan ang galit niya kung magkasama sila sa iisang kwarto at gustong-gusto niya na makatabi ito?!Oo! Inaamin niya! Gustong-gusto niya na katabi si Grant! Sinasabi niya lang na hindi siya marupok, pero anak ng tokwa! Sino ang niloloko niya?Umusod siya palapit sa kinahihigaan ni Grant. Hindi kalakihan ang kwarto niya kaya alam niya na hindi ito kumportable sa pwesto nito. Naglatag lang kasi ito ng makapal na comforter sa lapag. Pilit n'yang inaaninag ang mukha ni Grant.Kainis naman! Bakit kasi pinatay nito ang ilaw! Hindi tuloy niya makita ang mukha nito!Umupo siya sa kama—"Mahal?" Nagmamadali siyang humiga at nagtulog-tulugan

[Kiara]Halos takbuhin niya ang daan papunta sa kinaroroonan ni Grant. Hindi na siya kumatok ng makarating sa kwarto na ukupado ni Grant. Pumasok na siya roon agad.Bakas pa ang pagkagulat sa mukha nito ng makita siya. Nanlalabo ang mata na nakatingin siya sa asawa niya na ngayon ay may benda sa ulo. Yumakap siya rito habang umiiyak. Hindi na talaga niya gusto ang salitang 'Hospital'Kapag naririnig niya ang salitang ito ay nakakaramdam siya ng kakaibang takot at kaba. Katulad kanina. Sobrang takot niya na baka kung ano na ang nangyari sa asawa niya. Baka marinig nalang niya na iniwan na siya nito katulad ng ginawa ng daddy at kaibigan n'yang si Bea. Baka malubha ang nangyari rito katulad sa nangyari sa mama niya.Dahil sa mga nangyari sa kanya nitong mga nakaraan ay parang na-trauma na siya."G-Grant naman, bakit hindi mo gustong ipaalam sa akin na nandito ka. Kung ano-ano na ang iniisip ko kanina tapos narito ka lang pala." Humihikbi siniksik pa niya lalo ang ulo sa dibdib nito.

"Alis na ako, Ma! Bye, baby!" Ani Kiara habang may hawak pang slice bread sa isang kamay. Dala ang backpack na palagi n'yang dala ay umalis agad siya. Napapailing nalang so Josia habang nakatingin sa papalayong si Kiara. Alam niya sa likod ng ngiti ni Kiara ay kabaligtaran iyon ng tunay na nararamdaman ng kanyang anak.[Kiara]Awtomatikong nawala ang ngiti niya ng tumalikod siya.It's been six months. Kinuha niya ang Samsùng tablet sa loob ng backpack at tiningnan ang sunod na maaari n'yang puntahan. Lahat ng maaaring puntahan ni Grant ay ini-isa-isa n'yang puntahan. Baka sakali na makita na niya ang asawa niya.Pumikit siya para pigilin ang nagsisimula ng manlabo na mata. Hindi siya iiyak. Hinding-hindi.Alam niya na makikita niya at makakasama nila si Grant. Hindi siya nawawalan ng pag asa.Napagtanungan na niya lahat. Ang Kuya Kier niya, si Tito Paul, at ang ilang malalapit sa asawa niya. Pero wala talagang nakaka-alam kung nasaan ito. Ang ina naman ni Grant ay nakapagtataka na b