Lahat ng Kabanata ng The CEO's Secret Twin : Kabanata 21 - Kabanata 26

Sunday nga'yon at half day lang open ang kumpanya. Nakausap ko si Mei kanina sa phone at ang sabi niya ay may bagong in-assign ang Ceo sa kanila, pero bale tatlong tao na lang sa team namin ang kailangan nito. Narito na nga ako sa office ko at hindi ko na naabutan pa si Mei. “Good morning.” Napasapo ako sa dibdib ko nang bigla bumukas ang pintuan. Tiningnan ko siya ng masama at biglang umiwas ng tingin. “Can we talk?” tanong niya at lumapit sa akin. Naka-cross arm pa siya habang nakatingin sa akin. Huminga ako ng malalim at lumapit rin ng konti sa kaniya. “You don't need to leave, I'll already assign some work for you to do.” Ayaw niya pa ring pumayag pirmahan ang pag-alis ko, kung ayaw ko raw rito ay in-assign niya na ako sa ibang branch ng company niya. Hindi naman iyon kalayuan dito at tinaasan niya pa nga ng 10 percent ang sahod ko. Magandang offer na iyon kaya pumayag na agad ako. Nakipag-shake hands siya sa akin, at napangiti naman ako. Mukhang matino ang mga

“What do you need?”“Nasiraan ba kayo boss?” tanong ng isang lalaki. “Flat?”“No, I don't know what happened. The car just stop–”Galing sa likuran niya ay humarap ako.“Okay naman ho ang gulong, baka naubusan ata ho ng gas o baka may sira..” paliwanag ko.“Check namin ma'am ah, boss icheck namin,” sabi nong isa.Sumang-ayon naman ako. Yong dalawa ay tiningnan ang gulong, ang tatlo naman ay nasa harapan at balak sanang ipabukas iyon.“No, don't touch my car,” nag-aalang saad ni Mr. Villamor.“Huminahon ka muna, tinitingnan nila kung ano ang sira..” bulong ko sa kanya.“That's car. My favorite car, I bought it right away since the first release. No one should dare to touch my car.” pabulong din na sagot niya sa akin. “Okay okay, ako na ang bahala.”Kinausap ko ang isa sa mga lalaki na darating lang ang kasamahan namin para ayusin ang kotse.Naintindihan naman nila.“Pag gulong lang ang sira nito mapalitan lang agad,” aniya ng isa. “Ang mahal ng brand ng kotse na 'to tiyak na paggugulu

“Dito na lang ako, salamat,” mahina kong sabi.Hindi naman siya kumibo at hininto ang kotse sa tapat ng coffee shop.Hanggang ngayon ay sobra pa rin akong nahihiya sa nangyari kanina. Mabuti na lang at walang nangyari dahil pinigilan ko siya. Feel ko pulang-pula pa rin ako mukha ko, malakas pa rin kabog sa dibdib ko at halos mapahawak ako sa dibdib ng magsalita siya.“I'll see you tomorrow?” tanong niya.“Huh? Para s-saan? I-send mo na lang sa account ko pag-gusto mo talagang magbayad–”Hindi ako makatingin sa kaniya at kunwari na inaayos ko ang mga gamit ko, pero ang totoo ay parang mas gusto ko pa siyang kasama.“I already sent it to your account earlier.”“O-Okay sige, mauna na ako, salamat ulit,” sabi ko pero hindi pa rin ako lumalabas.“I pick you tomorrow sa new office mo, napag-kwentuhan natin kanina ang about sa favorite restaurant ko where in doon ako natuto magluto ng best steaks. I want you to try their best food...”Napatango-tango na lang ako sa mga sinasabi niya pero ang