“Andrei, anak! Nakita mo ba ang kapatid mo?”Lumapit ako sa anak kong lalaki sa sala. Huminto siya sa pagbabasa ng kaniyang paboritong comics at tumingin sa akin.“H-Hindi po, mommy. But I think she’s playing outside,” magalang na sagot nito. “Wait, I’ll call her.”Pinagmasdan ko na lamang ang pagtakbo nito palabas. Ang bilis ng panahon at mag-a-apat na taon na sila sa taong ito.“I hate you, Drei!” Rinig na ring ko mula rito ang sigaw ng isa ko pang anak na babae bigla naman siyang tumakbo papunta sa akin nang makita ako.Agad ko naman siyang binuhat. “Mommy, I s-still want to play.”“You can continue playing later with Andrei but for now the both of you should listen first to mommy, okay?”Sabay silang tumango. Umupo ako sa sofa sa harapan ni Andrei at sinabak naman sa legs ko si Andrea. Kambal ang naging anak ko. Lalaki at babae. Sa tuwing mas lumalaki sila ay mas nagiging proud ako sa sarili ko. Kailan man ay hindi ako nagsisi sa naging desisyon ko noon.Pinaliwanag ko sa kanilang
Read more