บททั้งหมดของ THE GENERAL'S LOVER: บทที่ 81 - บทที่ 90

RED’S POVT H E R E . . . are quite a few things that have been bothering him since that day na sinamahan niya sina Trinity sa lakad nito.Una, ay ang pagkakatuklas niya na hindi lang isa, hindi lang dalawa, kung di marami ang trabaho ni Trinity para lang masuportahan ang anak nila. Bilang lalaki, that did not exactly made him feel proud. Gusto niyang magmura nang marinig niya iyon, pero pinigil niya ang sarili dahil naroon si JM.Pangalawa at ang hindi niya pinakamakalimutan sa lahat ay ang sinabi ng anak niya.“Inipon ko po ‘yong pera para may pangbayad tayo ‘pag na-ospital na naman ako,”He remember his son saying those words.Ano kaya ang ibig nitong sabihin na na-ospital na naman? May sakit kaya ang anak niya? Now that he thinks of it, medyo maputla at may kapayatan nga ang bata n’ong nakita at nakasama na niya ito ng malapitan.Nag-alangan lang siyang itanong kay Trinity, dahil baka iba ang maging dating niyon sa dalaga at ikasama pa ng loob nito.Pero hindi talaga wa

RED’S POVN A K I T A . . . niya ang pagtakas ng kulay sa mukha ni Trinity habang nakatingin ito sa grupo ng mga babaeng dumating.“I thought people were just making up those weird stories about you, and yet here you are,” may pang-iinsultong sabi ng isa sa apat na babae. Tiningnan nito ng may pandidiri at panunuya ang dalagang nasa likod ng kahera.“Totoo nga ang chismis, hindi ka lang basta sumadsad sa lupa, naibaon ka pa sa putikan,” dagdag pa ng parehong babae na sinundan ng matitinis na tawanan ng mga kasama nito.Sa tantiya niya, kung hindi pareho, ay hindi nalalayo ang edad ng mga ito kay Trinity.“A-Ahm, Hi mga Mam! Excuse me po! Dito na po kayo sa’kin. I’ll help you with your orders,” agad na agaw n’ong kasama ng dalaga na nagngangalang Aldrin, sa atensyon ng grupo.Binigyan nito ng nagpapaunawang tingin si Trinity bago binalingan ang mga customer na nagsimula ng magbigay ng kani-kanilang order.Kita niya ang magkakahalong pagkaasiwa, hiya at kaba na nakaguhit sa mukha ng da

JADE’S POV“A R E . . .you sure na hindi mo na ipapakilala ang mag-ama sa isa’t isa, TJ?” Tanong ni Scarlet sa kanya. Naikwento na niya sa pinsan ang lahat nga nangyari, pati na ang unfortunate event sa coffee shop. Naroon din ito ngayon para pangasiwaan ang pagtatahi ng mga Filipiniana na gagamitin sa oathtaking ceremony ng Tito Billy niya. Ito kasi ang nahalal na bagong Mayor ng Lungsod ng Maynila. Kahit na medyo nagulat sa tanong ng pinsan niya, ay umakto siyang hindi apektado at itinuloy lang ang pagguhit ng mga pattern sa manila paper. “A hundred and one percent,” paniniguro niya. “Don’t you think you’re being a little unfair? I mean, no matter what the circumstances were, mag-ama pa rin sila. I would understand if masamang tao nga talaga si Red, but he is not right? In fact, he tried his best to---” “I will not change my mind,” putol niya sa sinasabi nito ng may pinalidad sa tono. “It has been me and JM since day one,” aniya ‘tsaka nag-angat ng tingin para tingnan ng diret

JADE’S POVK A H A P O N . . . pa hindi maganda ang pakiramdam niya.Gayun pa man ay pinilit niya pa ring pumasok sa patahian. Bukod kasi sa nahihiya na siya kay Aling Betty dahil sa dami ng absent niya nitong mga nakaraang linggo, ay marami talaga ang gagawin nila.Akala niya kasi mawawala rin ang sama ng pakiramdam niya kapag nakatulog na siya. Pero pagkagising niya kaninang umaga ay mas lumala pa at nagsimula na nga siyang lagnatin.Si Aling Betty na mismo ang nagsabi na huwag na muna siyang pumasok at magpahinga na muna.Kaya lang ay maaga namang pinauwi sina JM mula sa school kaya hindi rin siya nakapagpahinga.“Anak, drawing ka lang d’yan a, kunin ko lang ‘yong mga sinampay ko at mukhang uulan,” wika niya sa anak na abalang gumuguhit sa sala.Tumango-tango lang ito dahil mukhang tutok na tutok ito sa ginagawa.Saktong paglabas niya ay nakasalubong niya si Aira.“O, Aira, ano’ng atin?” tanong niya.“Kakamustahin lang sana kita Ate, sabi ni Mama may lagnat ka raw kaya di

JADE’S POVP A R A . . . siyang binuhusan ng malamig na tubig nang biglang may kumatok at diretsong bumukas ang pinto ng silid.Nakita niya kung paanong napamulagat ang lalaking iniluwa niyon at awtomatikong napatalikod, nang maabutan sila sa ganoong posisyon.Gayun pa man ay nanatili itong nakatayo sa may pintuan.“S-Sorry, General, h-hindi ko alam na...” kabado pa nitong sabi sabay tumikhim.Humalukipkip siya at napakagat ng ibabang labi. Is this for real?! Is she really feeling guilty na para bang nahuli silang may ginagawa sa akto?“It’s okay. Come on in, Colonel,” kaswal na sabi naman ni Red.Napatingin naman siya sa lalaki. Wala siyang nabakas na kahit na anong gulat o ano pa mang emosyon sa mukha nito.Did she read it wrong? Wala ba talaga itong gagawin dapat bago dumating ang kasama nito? Was is it all in her head?Diretso itong tumayo at inayos ang kumot niya na para bang walang nangyari just a few seconds ago.Nangyari??? At ano naman ang iniisip mong mangyayari d