Todos os capítulos de Beastly: Dmitri Corcuera: Capítulo 61 - Capítulo 70

Just like what we talked about, right after eating our lunch we had decided to swim. Siyempre nagpahinga muna kami, pagkatapos ay agad akong pumanhik papunta sa ikalawang palapag at nagsuot ng inner wears. Iyong puting tee shirt ni Dim na suot ko kanina pagkagising ko ay iyon na lang din ang napagpasyahan kong isuot. Masyado naman kasing mahaba iyon para sa akin kaya okay lang. Pagkalabas namin ay sinalubong namin ang medyo malakas pa rin na ulan. Napangiwi pa nga ako kasi sobrang lamig. “Parang hindi pala magandang ideya ang maligo sa pool,” mababa ang boses na saad ko habang naglalakad kami papunta sa pool. “Come on, it’s fine!” aniya at ngumiti pa. He’s only wearing the basketball shorts from last night, and he’s not wearing any tops. Ilang beses ko na rin siyang nakitang hubad-baro, at alam ko naman na may maganda talaga siyang katawan. Pero hindi ko pa rin maiwasan ang sarili ko na paulit ulit na mamangha sa tuwing

Kasalukuyan akong nakatayo sa veranda sa silid na tinutuluyan namin ni Dim. My arms were also crossed. Nakatitig ako sa kahabaan ng dagat na ngayon ay sobrang dilim na. Maliban sa iilang mga ilaw sa poste na nasa labas ay halos wala na nga akong makita dahil sa dilim ng gabi pero rinig na rinig ko naman ang bawat paghampas ng tubig sa dalampasigan na siyang magaan pa rin sa pakiramdam. Hindi ko talaga inaakala na darating kami ulit ni Dim sa puntong ito ng buhay namin. But here we are, and it’s making me damn happy. Sobrang bilis talaga ng oras, ni hindi natin namamalayan ang bawat paglipas nito. Parang kailan lang mula noong bumalik siya. Yes, my feelings for him didn’t change even after all these years. Pero kahit na gano’n ay hindi na ako umasa na masusuklian pa iyon. Pero gaya nang sinabi ko ay heto kami ngayon. Pinaparamdam niya sa akin na mahal niya ako… na deserve ko pa ring mahalin kahit pa masyadong marami ang maling desisyon na

Hindi mawala ang ngiti sa akin habang pinapanuod sina Dim at Mario na linisin ang dalawang malaking isda na nahuli nila kanina. Kasalukuyan kaming nakaupo ni Luigi sa sofa sa may kubo at hinayaan ang dalawa na gawin ang trabaho. “Iihawin niyo na ba? I mean, it’s too early,” ani Luigi. Tama siya. Alas diez pa lang kasi ng umaga. Hindi naman kami tumagal sa pamimingwit kasi sinabi nila na marami naman silang dala na mga sea foods. Basically speaking, we just did it for experience. Hinayaan ko naman silang mag-usap at nakikinig lang ako sa kanila. Ilang sandali lang ay naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone ko kaya agad kong kinuha iyon mula sa bulsa ko para matignan kung sino ang nag-message. Tita Fely: You look good together, hija. I’m glad that you’re both enjoying. Napangiti ako dahil sa text ni Tita. Reply niya iyon nang i-send ko sa kanila ni Tito ang picture na kuha ni Luigi sa amin ni Dim. Napansin

It was around 3:00 PM when we got back to Manila. Dumiretso kami ni Dim sa bahay nila at sinabi niya na magpahinga na muna ako sa kuwarto niya. I didn’t agree, though. Mas pinili ko na samahan sina Tita Fely at Tito Rick na tumambay sa terasa nila. Kaning alas diez ng umaga kami umalis sa isla, tapos alas onse ay nag-lunch pa kami kasama sina Mario, Luigi, Nanang at Tatang. We actually just stayed a few days there but I felt like I had a sepanx with the place and the people. Kung ako ang tatanungin ay nabitin pa ako sa bakasyong iyon, pero hindi ko naman aaminin iyon kay Dim lalo na’t ang gusto niya ay manatili pa ako ro’n at babalikan na lang daw niya ako. “So, how was the place?” nakangiti at may halong kilig na tanong ni Tita. “Ang ganda po. Sobra po kaming nag-enjoy!” sagot ko bago uminom ng konting juice mula sa malinaw na basong nasa harap ko. “Magkaka-apo na ba kam—” agad na tinakpan ni Tita ang bibig ni Tito kaya

The next day, I woke up at around 6:00 AM. Hindi ko alam kung anong oras na ako nakatulog kaninang madaling araw, siguro ay alas dos na iyon. Pero may pasok ako ngayon kaya kailangan ko pa ring gumising ng maaga. Ramdam ko ang bigat ng pakiramdam ko, siguro ay dahil sa kakulangan sa tulog at sobrang pag-iyak. Pero hindi ko iyon inalintana. Dumiretso ako sa banyo at naligo na. Habang tinitignan ko nga ang sarili ko sa salamin ay napansin ko na medyo mugto ang mga mata ko. Napabuntong hininga na lang ako pagkatapos at nagbihis na. Saktong pagkalabas ko ay nakita ko sina Tito at Tita na palabas din sa kuwarto nila, kumunot pa ang noo ni Tita nang makitang hindi ako sa kuwarto ni Dim nanggaling. “Hindi ka sa kuwarto ni Dim natulog?” tanong niya, pilit naman akong ngumiti bago umiling. “Anong oras siya umuwi kagabi?” tanong naman ni Tito. “12:00 midnight na po ata iyon, Tito,” sagot ko. Nagkatinginan