Maingat na sinindihan ni Isabella ang dalawang kandila na nasa tabi ng maliit na urna (urn) kung saan naroroon ang abo ng kaniyang munting anghel. Naglagay rin siya ng puting rosas sa tabi nito bago niya patakan ng halik ang ibabaw ng urna. Tatlong araw na ang nakalilipas magmula nang makunan si Isabella at sa mga nagdaang araw na iyon, palagi niyang nakikita ang sarili na lumuluha. Nalulungkot at nasasaktan pa rin sa nangyaring trahedya. Hindi niya magawang ngumiti kahit kaunti, ngunit sa tuwing siya'y nananagip na may buhat na bata, nakararamdam siya ng saya na susundan ng lungkot kapag nagising na siya. " Señora Isabella? " Lumingon si Isabella sa kasambahay na tumawag sa kaniya. " Nakahanda na sa mesa ang inyong umagahan. " Tumango si Isabella saka inilibot ang tingin sa buong salas. " Si Maximo ba, nandoon na? " " Ah, nakaalis na ang Señor, kanina pa bago kayo nakababa, " sa narinig na sagot ni Isabella, doon niya nakumpirma ang tila unti-unting paglayo ng loob ni Maximo sa

Alas otso na ng gabi no'ng makauwi sa mansyon si Maximo. Tahimik ang loob nang makapasok siya, pasimple niyang inilibot ang paningin sa pagbabakasakaling mahanap ang asawa sa paligid ngunit hindi niya ito nakita. " Nakauwi na pala kayo, Señor. " Lumapit ang mayordoma kay Leonardo na nasa likuran lamang ni Maximo upang kuhanin ang mga bitbit nito. " Nakapaghapunan na ba kayo? Ipaghahain ko na kayo kung hindi pa. "" Hindi na, busog pa ako. " Nilingon ni Maximo si Leonardo upang senyasan itong sumama sa mayordoma sa silid-kainan ngunit tumanggi ito at nagpaalam na kailangan na ring umalis dahil may nakatakda itong gawin ngayong gabi kasama ang pamilya. " Si Isabella? " tanong ni Maximo sa mayordoma habang nilalakad ang daan patungong hagdan. " Kanina pa po nasa kuwarto at nagpapahinga," sagot nito habang naglalakad sa likuran ni Maximo. " Mukhang napagod po ngayong araw dahil nagpunta ang Señora sa tindahan."Huminto si Maximo sa paglalakad at takhang nilingon nag mayordoma. " Nagpun

" Maraming salamat po, Madame. Balik po kayo sa susunod. " Nakangiting pasasalamat ng kaherang mula sa isang kilalang establisyemento ng mga damit pambabae sa parokyano niyang bumili ng bestida. " Sige, sa susunod na lang ulit. " Malawak na ngiti ang binigay ni Catriona sa kahera bago siya taas-noong lumakad palabas ng establisyemento dala ang supot na naglalaman ng bago niyang bestida. Pahinga niya ngayong araw, nabuburyong manatili sa mansyon kaya nagpasya siyang lumabas at tumungo sa isang Mall upang bumili ng damit na halos kalahati na ng sahod niya ang halaga.Dumiretso si Catriona sa banyo ng mga babae upang isuot ang kaniyang bago biling bestida. Ito ay kulay pula na may mga disenyong maliliit na bulaklak. Hanggang ibabaw ng tuhod ang haba ng palda at hugis parisukat naman ang kuwelyo nito. May kasama itong manipis na itim na sinturon na bumagay sa kulay ng bestida.Hindi mapigilan ni Catriona na puriin sa isip ang sarili niya nang humarap sa salamin. Hinawi niya sa likod ang

" Salamat, Gael. " Nakangiting tinanggap ni Isabella ang inuming dinala ni Gael sa kaniya matapos ng halos kalahating oras na naging pag-uusap nilang mag-ama. " Kung hindi niyo mamasanain ang tanong ko, siya ba ang inyong ama? " tanong ni Gael na kanina pa nilalamon ng kuryusidad magmula noong labasin ni Isabella ang matandang lalaki sa harap ng entrada. " Siya nga, " sagot ni Isabella, " Pero hindi niya ako kinikilala bilang anak niya. "Hindi agad nakaimik si Gael na hindi inasahan na may mabigat na dahilan kung bakit ganoon ang reaksyon ni Isabella kanina sa biglaang paglitaw ng matandang lalaki sa harap nila. Pakiramdam ni Gael mali ang kaniyang pagtatanong kaya hindi na ito nasundan pa at nagpaalam ng babalik sa trabaho niya. Dire-diretsong ininom ni Isabella ang malamig na tubig upang mahimasmasan sa naging daloy ng usapan nila ng kaniyang ama. Maayos naman ang kanilang paghihiwalay ngunit habang binabalikan ni Isabella ang mga napag-usapan nila, pakiramdam niya'y mayroon siy

Nakatulalang nakamasid si Maximo sa labas ng bintana ng kotse habang nalulunod sa lalim ng iniisip. Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit siya nagpapaapekto sa balitang kumakalat ngayon sa mansyon gayong ang tiwalang pinanghahawakan niya sa asawa ay kasing lalim ng pagmamahal niya rito. " Wala akong masamang intensyon, Señor Maximo. Sinasabi ko lang ang nakita ko noong araw na napadaan ako sa dati naming mansyon. Kitang-kita ng dalawang mata ko ang pagiging malapit ng dalawa na para bang napakatagal na nilang magkakilala, " ang hayag ni Catriona, hindi makakakitaan ng takot sa mukha habang ipanaliliwanag ang sarili niya. " Noong una, wala naman po talaga akong balak pansinin ang nakita ko dahil hindi ko gustong makialam sa inyong mag-asawa, pero nang maglakas loob na ihatid ng lalaki si Isabella rito sa mismong teritoryo niyo, hindi ko na napigilan ang sarili ko na mag tanong-tanong para sa kumpirmasyon. "" Kumpirmasyon? " tila sarkastikong tanong ni Maximo, seryoso ang mga m