Hindi na mabilang ni Catriona kung nakailang lukot at hagis na siya ng papel sa tuwing hindi nagugustuhan ang daloy ng kuwentong ginagawa niya. Ang kaniyang kuwarto ay halos mapuno na ng kalat dahil sa mga pinaghalo-halong papel at balat ng mga pagkaing nagsilbing tanghalian at hapunan niya mula pa kahapon. Kasalukuyang siyang nagtitipa sa makinilya, sinusubukang magbalik loob sa pagsusulat ngunit hindi niya mahanap ang puso niya. " Señorita Catriona? Narito na po ang tanghalian niyo. " Napatigil sa pagtitipa ng mga letra si Catriona nang marinig ang katok sa pinto sa kaniyang kuwarto. Inangat niya ang tingin sa orasang nakasabit sa dingding, alas onse na ng tanghali. Wala pa siyang tulog dahil ginugol niya ang buong oras sa paglikha ng bagong akda at sa dami ng kape na nainom niya, hindi pa rin siya nakaramdam ng antok ngunit kumakalam na ang sikmura niyan. " Sa baba ako kakain. Ilagay mo na lang sa mesa, " sagot ni Catriona saka tumayo upang ayusin ang mga papel na nasa gilid ng

Nagising si Don Hector mula sa pagkakatulog nang maramdaman ang mainit na paligid at tagaktak niyang pawis. Naimulat na niya ang mata subalit wala siyang makita kundi itim at ilang butil-butil na liwanag mula sa bagay na nakasuot sa ulo niya. Sinubukan niyang kumilos pero nakatali ang kaniyang mga kamay at paa sa silyang kaniyang kinalalagyan dahilan para siya'y balutin ng kaba. " Mabuti naman at gising ka na, " mula sa harapan ni Don Hector, narinig niya ang isang malalim na boses ng lalaki. Hindi iyon pamilyar sa kaniyang pandinig kaya wala siyang ideya kung sino ang taong nasa harapn niya. " Anong kailangan mo? " buong-tapang na tanong ni Don Hector sa kabila ng takot na nararamdaman niya. Pilit niyang inaaninag ang labas, sa pagbabakasakaling makita ang hitssura ng lalaki sa maliliit na butas ngunit bigo siya. " Sino ka ba? Ano bang kailangan mo saakin? " " Baliktad yata ang sitwsyon, Don Bustamente. Baka kayo ang may kailangan saakin? " Nagsalubong ang kilay ng Don at sa mg

Mahigit isang oras ang binyahe ni Catriona patungo sa bayang kinatitirikan ng mansyon ng mga Castellano. Ngayong naririto na siya, hindi niya maiwasan ang humanga sa malaki at malawak na ari-arian ng taong sadya niya. Mas lalo siyang nakararamdam ng panghihinayang sa naging desisyon niya noon dahil iniisip pa lang niya na naging maganda ang buhay ni Isabella simula noong ito'y mawala sa kanila, inis at panggigil na ang nararamdaman niya. Hindi inaasahan ni Catriona na babaliktad ang mundo nilang magkapatid kaya naman narito siya ngayon upang itama ang naging desisyon niya. " Puwede na raw ho kayong pumasok. " Napatingin si Catriona sa guwardiyang nagbukas ng maliit na pinto sa malaking tarangkahan. " Nasa salas ho ang Señor. Sasamahan ho kayo ng kasambahay patungo roon. " Kinailangan pang kumuha muli nang lakas ng loob ni Catriona bago humakbang papasok sa loob ng pintuan. Nakita niya sa gilid ang isang kasambahay na sa tingin niya ay ang magdadala sa kaniya kung saan naroroon ang

Mula sa loob ng tarangkahan, sama-samang nanonood ang mga kasambahay sa nagaganap na parada sa gitna ng kalsada. Tumutugtog ang banda ng musiko habang sinasabayan ito ng mga nag gagandahang dalagang nagsasayaw gamit ang kanilang mga hawak na baton. " Ano kaya ang palabas mamaya sa bayan? " tanong ng kasambahay habang nakapulupot ang kamay sa braso ng kasama. " Gusto ko sanang manood kaso ang dami pa nating kailangang gawin. " " Mamayang gabi pa maraming palabas. Ngayong tanghali 'yong street dance, " sagot ng isa, " Paalam kaya tayo mamayang gabi? Sa tingin mo papayagan tayo? " " Naku, ikaw na ang magpaalam kay Señor Maximo. Suportahan na lang kita. " Sunod-sunod na pag-iling ng isa, batid na malabo silang payagan ng amo nilang ni minsan ay hindi lumalabas sa bayan para manood ng mga kaganapan sa piyestahan. Maraming nagpapadala ng imbitasyon kay Maximo, umaasa na makakadalo ito bilang isa sa mga mahahalagang panauhin ng isang importanteng okasyon ngunit ang kanang kamay na si Leona

Sanay na si Isabella sa mga masasakit na salitang natatanggap niya mula sa pamilyang unang kumupkop sa kaniya. Tila ba naging parte na ito ng buhay niya dahil mula sa pagputok ng araw at pagpatak ng dilim, hindi mabibilang kung gaano karami ang natatanggap na mura at pananakit kay Isabella mula sa kaniyang madrastang si Doña Leticia at sa kapatid na si Catriona. Ang padre de pamilya na si Don Hector ay saksi kung paano pagmalupitan si Isabella ngunit ni minsan ay wala itong ginagawa upang ipagtanggol o pigilan man lang ang sitwasyong unti-unting dumudurog sa anak niya. " Bakit hindi ka makapagsalita? " Nakataas na kilay na tanong ni Catriona matapos paliparin ang palad sa pisngi ni Isabella. " Masakit ba? Dapat lang sa'yo 'yan nang magising ka sa katotohanan. Oo nga't mabait sa'yo ang lalaking pinakasalan mo, pero paano ka nakakasiguro na magtatagal ka sa sitwasyon mo? Baka magulat ka isang araw, itatapon ka na dahil sino ba namang tao ang may gusto sa peke, 'di ba? Lahat ng tao gust