"Don't you have… some good morning there na pwede mong i offer sa akin or something?”Hindi makapaniwala si Chase na sa kanya mismo nanggaling ang mga salitang iyon. At mas hindi siya makapaniwala sa taong piagsabihan niya ng mga iyon.Because the one he is just talking to is Ezaiyah. Oo, ang babaeng unang kita niya pa lang ay inisip niya na agad na isang baliw. Ang babaeng kinaiinisan niya dahil panay ang pangungulit sa kanya sa hindi niya naman maintindihang dahilan.But at least, you know the reason behind your being suddenly close to her.Pinalis niya sa isip niya iyon at lahat ng isiping umaabala lang sa kanya. He then turned his attention back to Ezaiyah, na hanggang ngayon ay hindi pa rin kumikibo. Ni hindi siya tinitingnan nito na animo’y hangin lang siya na hindi nito nakikita.What the heck? Gumaganti ba siya sa akin o ano?“Hello? Am I talking to someone or to an air—?”Hindi na naipagpatuloy ng binata ang pagsasalita niya nang bigla niyang maramdaman ang pagbagsak ng kung

Ezaiyah expect too much that the one who cooked that aromatic and tempting food is a man. Si Warren ang iniisip niyang nagluto no’n. Pero nang marinig niya ang isang pamilyar na boses ng lalaki na hindi naman si Warren ay parang nanikip na namang muli ang dibdib niya. But that is not because of pain. Naninikip ang dibdib niya dahil sa sobrang inis na naramdaman niya agad pagkarinig pa lang sa boses na iyon ng bagong dating.Ayaw man niya ay unti unti na lang niyang hinarap ang lalaki. It was… none other than Chase, of course.“Ano na namang ginagawa mo rito?” tanong niya sa malamig na tinig.Alam niya at sigurado siyang bwibwisitin lang siya nito kaya might as well ay unahan na niya.“You’re asking kung sino ang nagluto niyan, right? That is a sort of calling me. So, here I am.” saad nito na iniunat pa at inilahad ang dalawang kamay sa magkabilaan.“Yeah, you are right. I am looking for someone who cooked this one. Hindi ikabwibwisit ko ang hinahanap ko so that clearly isn’t you. Kay

Halos ilang araw na rin ang lumipas mula nang mapagpasiyahan ni Ezaiyah na huwag nang pansinin pa si Chase. May tatlong araw na siguro. O baka apat na?Whatever. Wala nang pakialam pa si Ezaiyah sa kahit anong may kinalaman at konektado sa lalaking iyon. Ang mahalaga lang sa kanya ay nararamdaman niya na kahit papaano ang simoy ng peace of mind na iyon naman talaga ang ipinunta niya sa islang iyon.Matapos din ang pagdedesisyon niya na hayaan na lang si Chase ay wala naman na siyang napansin na kakaiba. Well, maliban sa halos araw araw at gabi gabing pagkawala ng mga pagkain na iniiwan niya sa fridge, na kung dati ay intentionally for Chase, pero ngayon ay sinasadya niya na lang iwan doon sakaling magutom siya o biglang mag crave na kumain sa gabi.Walang ibang nakakaalam sa ginagawa niyang iyon maliban kay Warren na habang tumatagal ay lalo pang napapalapit sa kanya. He’s so soft to not be adored by any other woman. At maging siya. Kung hindi niya nga lang alam ang ‘sikreto’ nito ay

Lumipas pa ang ilang sandali at nanatili pa rin na magkausap sina Ezaiyah at Chase.Wala sa kanila ang may ideya kung gaano katagal na silang nakaupo doon at nag uusap lang. Marami na rin silang napag usapan— karamihan ay tungkol sa mga nangyari bago at matapos ang trahediyang nangyari sa kanila. Maging ang mga inis at pagkapikon nila sa isa’t isa ay napag usapan na rin nila. But there’s a thing Ezaiyah wanted to know about this mysterious guy she’s facing right now.“So, in what city did you come from? Uh, ano’ng trabaho mo? ‘Mind sharing it with me? Kasi… kanina pa tayo nag uusap at halos dalawang linggo na rin tayong magkasama dito sa isla but still, we are seemed to be strangers to each other. I mean, I barely know a thing about you.” saad niya.Bahagya niya pang nilingon ang lalaki na nakatingala lang sa kalangitan.“Like what?” sabi naman nito.Awtomatikong kumunot ang noo ng dalaga, naguguluhan.“Like what? Ano’ng like what?” usisa niya.“Like what? You knew something about me

Chase woke up late the next morning. Halos mag uumaga na rin kasi nang maghiwalay sila ni Ezaiyah. Nearly three a.m., kung hindi siya nagkakamali. And it’s now ten a.m. Wala pang walong oras mula nang magkasama sila ng dalaga, pero ngayon ay ito na naman ang gusto niyang hanapin at makita. Ang isang bagay pa na hindi makapagpatahimik sa kanya ay ang katotohanan na hindi niya pa rin makalimutan ang mga naikwento sa kanya ni Ezaiyah. Ang pag iyak nito, ang malungkot nitong mga mata, at ang nasasaktang awra nito. And it bothers him to see her that way, knowing the fact Ezaiyah is the most cheerful and most incredible person he had ever meet. Hindi niya rin mapigilan na makaramdam ng inis sa Zayne na iyon. Like… what the hell?! Ganoon ba ito kabulag para hindi makita ang worth ni Ezaiyah? Ganoon ba ito katanga at kamanhid para i reject at saktan ng paulit ulit ang isang kagaya ni Ezaiyah? Or he’s just being a gentleman for once kaya ito na ang nagkusang palayuin si Ezaiyah dahil alam ni