Semua Bab Don’t Mess With Me: Bab 21 - Bab 30

One Year later...“Ano ba, ang ingay ng batang ‘yan!” Galit na sigaw ni Agatha bago malakas itong kumatok sa pintuan ng kwarto ni Chloe.Pagbukas ni Chloe ng pintuan ay malakas na itinulak ni Agatha ang dahon ng pintuan kaya kamuntik ng matumba si Chloe habang karga ang tatlong buwan niyang sanggol.“Labas! Doon kayo sa labas dahil ayoko ng maingay!” Bulyaw nito sa mag-ina habang nakaturo ang hintuturo nito sa direksyon ng hagdan, nanlilisik ang mga mata nito sa galit.Mas lalong lumakas ang iyak ng sanggol dahil sa lakas ng boses ni Agatha.“Pwede ba, hindi mo kailangan na sumigaw.” Malumanay na sabi ni Chloe habang pilit na pinapatigil sa pag-iyak ang kanyang anak.“Aba’t sumasagot ka na ngayon sa akin?” Ang galit nitong sabi bago sinabunutan ang buhok ni Chloe, nataranta naman ang mga katulong at hindi malaman kung paano aawat.Labis silang nag-aalala para sa sanggol at the same time ay naaawa sila para kay Chloe ngunit wala silang lakas ng loob na awatin si Agatha dahil sa ta

Lexie’s POVNagising ako dahil sa liwanag na nagmumula sa bintana na siyang tumatama sa aking mukha.Tinakpan ko ang aking mga mata gamit ang kanang kamay ko upang maharangan ang sinag ng araw na tumatagos mula sa bintana. It’s almost a year since my Momma’s died, you could say I stopped living because of sadness. I miss her so much, I live like a beggar, no permanent address, no proper clothes and I eat food once a day.I’m always hiding from everyone and pretending like a boy, nobody knows who I am and I will never talk to anyone because I’m afraid my former colleague finds out where I am.Honestly, I feel tired of this miserable life of mine, it seems like I’m wasting my life.But what should I do then? I can’t kill myself because I know, it sins from God.“Happy birthday, Lexie.” Anya sa aking sarili, it’s my 20th birthday.Imbes na magsaya ay kalungkutan ang nararamdaman ko ng mga oras na ito. Bakit nga ba hindi? Sa mismong araw ng birthday ko ay namatay ang Momma ko, nawala

Lexie’s POV Hindi ako makagalaw mula sa’king kinatatayuan habang nakatitig sa isang sanggol na nasa aking harapan. Napakagwapo ng batang ito, at may kung anong damdamin ang nagkokonekta sa aming dalawa na kay hirap ipaliwanag. “Ang cute naman ng batang ito, nasaan ang mommy n’ya?” Tanong ko sa katulong na nagpakilalang Martha, siya ay 25 years old at wala pang asawa, magaan ang loob ko kay Martha, marahil, dahil sa five years lang ang gap ng edad naming dalawa. “Siya si Ethan, ang iyong anak.” Natigil sa ere ang aking kamay na akma na sanang hahawak sa sanggol at bigla akong napalingon kay Martha. “Paano akong magkakaanak ay virgin pa ako since birth!?” Nagugulumihanan kong tanong sa aking isipan. Mga baliw ba ang mga tao dito o ano? Hayyyttss… mukhang ako ang mababaliw sa mga ito. “Meron ka bang picture ko na naitago? Pwede ko bang makita?” Tanong ko kay Martha dahil labis na akong naguguluhan sa kanilang lahat. Kumilos ito at humakbang palapit sa isang drawer, mula doon ay

Lexie’s POV Kasalukuyan akong nandito ngayon sa hardin habang karga si baby Ethan, katatapos ko lang itong paliguan at ngayon ay naisipan kong ilabas ito ng bahay.Sa nakalipas na ilang araw ay natutunan ko rin kung paano ito alagaan at malaki ang pasasalamat ko kay Martha dahil matiyaga akong tinuruan nito sa lahat ng bagay.Masasabi kong mahirap pala ang mag-alaga ng bata lalo na sa mga tulad kong wala pang anak.Habang naglalakad ay palihim kong pinag-aralan ang buong paligid ng mansion, pinag-iisipan ko kung saan ako maaaring dumaan sa oras na magkaroon ako ng pagkakataon na makatakas.Mula sa gate ay may apat na bantay habang may tatlong bantay naman sa likuran ng bahay at dalawang lalaki na palitan na nagroronda sa buong paligid ng Mansion. “Tsk, masyadong mahigpit ang seguridad kaya sigurado ako na mahirap para sa akin ang makatakas dito.Mukhang matatagalan pa yata ako sa bahay na’to.” Anya sa aking isipan habang ipinaghehele si baby Ethan. Napansin ko na aligaga sa paglil

Kasalukuyan akong nagwawalis sa likod bahay ng biglang may humigit sa aking braso at nanlaki ang aking mga mata ng makilala ko kung sino ito. “Q-Quinlan? Anong ginagawa mo dito?” Seryosong tanong ko sa kan’ya, imbes na sumagot sa tanong ko ay mahigpit akong niyakap nito bago hinalikan sa labi. Ilang segundo ang lumipas ay bigla itong natigilan at tumitig sa aking mukha ng maramdaman niya na wala man lang akong naging reaksyon. “Babe, patawarin mo na ako, pangako, iiwan ko si Susi basta sumama ka lang sa akin. Magpakalayo-layo tayo! Kalimutan natin ang lahat, magsimula tayong muli at bumuo ng isang masayang pamilya. Iyong tayong dalawa lang, sige na babe sumama ka na sa akin, ilalayo kita sa lahat.” Nagsusumamo nitong sabi habang hawak ang dalawa kong kamay. “Please?” Pakiusap niya sa akin, tuluyan ng pumatak ang mga luha ko dahil hanggang ngayon ay sariwa pa rin ang sakit sa puso ko na dulot nito. “U-umalis ka na, hindi ako sasama sayo, dahil simula ng mamatay ang