Cedric’s POV “Nasaan si Lexie?” Nanggigigil na tanong ko sa aking mga tauhan mula sa kabilang linya, binalot ng matinding takot ang puso ko ng malaman ko na natunton ng mga Terorista ang kinaroroonan nang aking mag-ina. Akala ko ay okay na ang lahat at ligtas na ang Montenegro mula sa mga kamay ng Terorista ngunit kasalukuyang nagtatago ang ilan sa kanila at napakahirap tukuyin ng mga ito. Dahil natuklasan namin na ang iba ay nagbabalat-kayo bilang sibilyan kaya pinalagyan ko ng checkpoint ang bawat sulok ng Montenegro. Sa kagustuhan kong makasama ang aking mag-ina ay pinadukot ko ang aming anak upang mapilitan na sumama sa akin si Lexie pabalik dito sa Montenegro. Hindi ko man lubos na kilala ang pagkatao ng babaeng mahal ko ay sapat na ang panahong nakasama ko ito upang malaman ko ang takbo ng utak nito. Alam ko na wala na siyang balak bumalik ng Montenegro lalo na ng isilang niya ang aming anak. Aksidente ko kasing nabasa ang maliit na notebook nito na kung saan ay nakas

Lexie’s POV Sa pagmulat ng aking mga mata ay ang puting kisame ang una kong nasilayan, nilibot ko ang paningin sa kabuuan ng kwarto. Pamilyar ang kwarto na kinaroroonan ko, sa loob ng isang taon na lumipas ay walang nabago dito ito pa rin ang kwartong iniwan ko noon. Napabalikwas ako ng bangon ng maalala ko ang lahat ng nangyari at ang dahilan kung bakit ako naririto. Binuksan ko ang closet at namili ng damit na maaari kong isuot. Nang makita ko ang isang maong shorts at white t-shirt ay kaagad ko itong isinuot bago lumabas ng kwarto. Habang naglalakad pababa ng hagdan ay yumuyukod sa akin ang bawat katulong na nasasalubong ko. “Come on, Jess hindi mo kailangang yumukod sa akin,” walang gana kong sabi kay Jess ng makilala ko ito, bigla siyang napangiti at kaagad na lumapit sa akin. Napansin ko na nagulat ang ibang katulong ng mahigpit akong yakapin nito, may kung anong damdamin ang humaplos sa puso ko dahil sa totoo lang ay namiss ko rin ito. “Señorita, buti bumalik

Cedric’s POV“You see, what have you done? Tigilan mo na ako Agatha dahil may asawa at anak na ako.” Pagkatapos sabihin iyon ay mabilis ko na itong tinalikuran at nagmamadaling lumabas ng aking opisina. Sa totoo lang ay natatakot ako na baka biglang umalis si Lexie at iwan ako nito.Halos paliparin ko ang sasakyan para lang mabilis na makarating sa mansion habang malakas ang kabog ng dibdib ko.Pagpasok sa gate ay pabalagbag na ipinarada ang sasakyan sa harap ng mansion at nagmamadaling bumaba ng sasakyan.Napansin ko ang kararating lang na sasakyan ng aking mga tauhan.“Lexie!” Malakas na tawag ko sa pangalan nito na siyang bumulabog sa buong kabahayan ng nasa pintuan na ako ng mansion.Ang nagtatakang mukha ng mga katulong ang sumalubong sa akin at bahagya pang natakot ang mga ito ng magtanong ako.“Ang Señorita n’yo?” May pag-aatubili kong tanong.“S-sa kwarto po.” Nauutal na sagot nito sa akin.Halos takbuhin ko ang hagdan para mabilis lang na makarating sa kwarto.Pagbukas ko n

Lexie’s POV“Hep, saan ka pupunta?” Anya kay Tanda ng akma na nitong pipihitin ang seradura ng pintuan. Humarap siya sa akin saka nakangiting lumapit bago hinalikan ako sa labi.“Papasok na ako, Honey.” Nakangiti niyang sagot sa pinalambing na tinig at muling pumihit paharap sa pintuan.“Mr. mukhang may nakalimutan ka yata.” Saad ko habang nakataas ang kaliwang kilay sabay lahad ng palad ko sa kan’yang harapan.Nagpakawala ito ng isang malalim na buntong hininga bago nagsalita.“Honey naman, kailangan pa ba talaga ‘yan?” Malumanay na tanong nito sa akin.“Aba’y oo naman, maigi na yung nakakasigurado, mahirap na, baka masalisihan.” Mataray kong sagot ng hindi inaalis ang nakalahad na palad sa harapan nito.“Ano na lang ang sasabihin ng ibang tao sa akin kapag nalaman ang tungkol dito, nakakahiya, wala ka na bang tiwala sa akin, Honey?.” Litanya pa nito na halos hindi na maipinta ang mukha.“Huwag mo ng itanong ‘yan dahil alam mo naman ang sagot. Isa pa, kahit Governor o Presidente ka p

Lexie’s POV“Anong nangyari sayo at parang nakakita ka ng multo?” Tanong sa akin ni Madam Ferly, hindi kasi ako mapakali sa aking kinatatayuan.Parang nagdadalawang isip ako na lumabas ng stage, dahil hindi ko alam kung anong gagawin ni Tanda sa oras na makita ako nito.Muli akong sumilip at kita ko na panay lang ang kalikot ni Tanda sa kanyang cellphone, simula kanina ay hindi man lang maalis ang mga mata nito sa screen ng kanyang cellphone.Nakadama ako ng inis, sino kaya ang katext nito? Nakasimangot na ako, parang gusto ko ng lapitan ito para hablutin ang cellphone nito at itapon. Naagaw ang atensyon ko sa pagdating ng isang babae at umupo ito sa tabi ng aking asawa.Lalong kumulo ang dugo ko dahil sa matinding selos, napansin ko lang na simula ng dumating ang babaeng hitad na ‘yon ay hindi na muling sinilip pa ni Tanda ang kanyang cellphone.Hindi kaya si Agatha ang katext nito? Ibig bang sabihin ay okay na ulit sila? Para akong nakarinig ng isang crystal na nabasag mula sa loob