Pinilig ko ang ulo ko, at gustong tawanan ang sarili. Bakit naman mapupunta si Stefan dito, right? Siguro at ay nagkamali lang ako kanina nang tingin, at baka kaya siya ang nakita ko ay dahil naalala ko ang anak ko.Dalawang linggo ang lumipas, at sobrang sakit na naman nang naramdaman ko. After kong ma-grant ang mga wishes ni Gio ay namatay siya. Sobra akong umiyak nang araw na 'yon, at pakiramdam ko ay muli akong nawalan ng anak.Halos isang linggo rin akong nagluksa dahil sa pagkawala niya, pero pinilit kong maging malakas kahit na sinisisi ko minsan ang sarili ko. Pakiramdam ko ay hindi ko na kayang mawalan pa muli ng pasyente. Tama nga rin ang sinasabi ng karamihan na 'wag kong masyadong i-attach ang sarili ko sa mga nagiging pasyente ko para hindi ako masyadong masaktan, pero ano ba ang magagawa ko? Gio is such a nice kid at hindi ko magawang hindi mapalapit sa batang 'yon.Nakakainis lang dahil mas maraming dumagdag sa isipin ko. Hindi pa ako nakaka-get over sa pagkamatay ni G

Binilisan ko ang paglalakad ko pababa sa hagdan hanggang sa tuluyan nang bumagsak ang mga luha ko. Kahit ano'ng pilit ko na 'wag lumabas ang mga 'yon ay hindi ko ma-control ang emosyon na nararamdaman ko. Sinabi ko na sa sarili ko noon na hindi na ako dapat magpaapekto sa mga nangyari sa nakaraan ko, pero kapag naiisip ko ang anak ko ay hindi ko maiwasang masaktan. "E-Eli! Wait!" muling tawag sa akin ni Stefan. Muli siyang nakalapit sa akin, at muli akong hinila para matigil sa paglalakad. Napayuko ako, dahil ayaw kong makita niya akong umiiyak pa rin doon. Napatakip ang isang kamay ko sa bibig ko pagkatapos ay mabilis kong pinalis ang mga luha ko. "T-Totoo ba? Totoo ba ang sinasabi mo or ayaw mo lang na makita, at makilala ko siya?" tanong niya at bakas sa boses niya ang pag-aalinlangan. Suminghap ako, at humugot nang malalim na hininga para tignan siya nang direstyo. Ramdam ko ang hapdi sa mga mata ko, at aaminin ko na sa tuwing nakikita ko siya ay naaalala ko ang pagmamakaawa k

After namin kumain ng dinner ay nagpasiya na kaming pumunta sa bar. Sa BGC lang din 'yon, at halos marami ng tao sa bar nang makarating kami. Hindi ko naman maiwasang ma-excite, dahil sobrang na-miss ko ang mag-bar. Kung noon ay madalas ako sa bar, ngayon ay hindi na dahil mas marami ang oras ko sa hospital.Nauna sila Allison na pumasok sa loob kasama ang iba naming mga kaibigan habang si Clara ay nakadikit sa akin. Si Elijah at Lance ngayon ang magkasama at may pinag-uusapan silang dalawa."Nagkausap na ba kayo ni Stefan? Kinausap ka na niya ba about sa past niyong dalawa?" tanong sa akin ni Clara.Dumiretsyo kami sa VIP table na pina-reserve ni Allison. Nag-order na rin sila agad ng maraming alak doon. Napatango naman ako kay Clara bago tuluyang sumagot."Yup, and he apologize to me sa mga nangyari before. He told me na kaya niya nagawa 'yon ay dahil naipit siya sa sitwasyon ng family niya. I don't know what he's talking about his family situation," pagkukwento ko sa kaniya pagkatap

Lance got shot at nagulat na lang ako nang natumba siya kaya kahit na nahihirapan ako ay pilit ko siyang inalalayan. I also shouted there for help, at si Julius na bumaril sa kaniya kasama ang dalawa pang lalaki ay nagtatakbo paalis doon.Umiiyak ako roon dahil sa takot na baka kung ano ang mangyari sa kaniya."Lance!" tawag ko sa kaniya dahil nakikita kong papikit na ang mga mata niya."Why did you do that?!" sabi ko habang umiiyak.Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari, at hindi ko alam kung paano kami nakaalis doon. Basta ay na-realize ko na lang na nasa hospital na kami habang nakahiga si Lance sa rescue bed. Tumutulong ako sa pagtulak doon habang umiiyak hanggang sa naipasok siya sa operating room.I was about to go inside but Josiah blocked my way. Siya ang tumulong sa akin kanina para madala namin si Lance agad dito sa hospital. Natawagan na rin namin sila Stella para hindi sila mag-alala masyado kung bakit bigla kaming nawala sa bar."I'll take care of him, Eli. Hindi k

Hindi rin ako tumagal sa nursery room at nakapagkwentuhan naman kami roon ni Stefan, kaya nang natapos kami ay bumalik ako muli sa trabaho ko."Nakita mo na?" tanong sa akin ni Josiah nang muli kaming magkita/Napahugot ako nang malalim na hininga pagkatapos ay tumango bilang sagot sa kaniya. Tipid naman siyang ngumiti sa akin pagkatapos ay bahagyang tinapik ang balikat ko."Magaan ang loob ko sa bata, Jos. Nang makita, at mahawakan ko siya kanina ay parang nakasama ko ulit si Margaret," sabi ko sa kaniya pagkatapos ay hindi ko naiwasang mapangiti.Nakita ko naman ang agad na pag-iling ni Josiah habang nakatingin sa akin kaya naman bahagya ko siyang tinaasan ng kilay."Ilang ulit ko bang sasabihin sa'yo, Eli. I-separate mo ang personal feelings mo sa mga ganitong sitwasyon para hindi ka masaktan sa huli," sabi niya para paalalahanan akong muli.Napabuntong hininga naman ako at pilit na ngumiti sa kaniya bago magsalita."I know, Jos. May kakaiba lang talaga akong naramdaman sa bata," s