Maaga akong nagising dahil sa sakit ng ulo. Ayaw ko sanang bumangon kaso tanghali na. Nakatanggap ako ng text galing kay Tita Daniella, pumasok daw ako sa store. Kailangan ko na pa lang magresign as cashier.Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto, siguro naman nakaalis na si Jared. Hindi ako kagaya noong mga nakainom tapos sasabihin na wala silang naalala, ako, tandang-tanda ko!Pagdating ko sa kusina, halos kapusin ako ng hininga dahil nakita ko si Jared na nagluluto. Aalis sana ako ng tawagin ako nito."Jessabelle!" Sigaw nito at maya-maya lang ay pumasok si Jessa sa kusina."Anong ginagawa mo dito?" Bulong ko sa kanya. Napakamot naman 'to ng ulo."You two. Ano ang pumasok sa isip nyo at nagbar kayong dalawa?" Nakakatakot na humarap sa akin sa amin si Jared. Sisermonan nya pala kami."K-Kasi naman kuya, you left her. We celebrate." Nakayukong sagot nito."Do you think gawain ng matinong babae 'yan?! Jessabelle?! Paano kung napahamak kayo?" Halos dumagundong na ang bahay dahil sa sigaw

"What was that?" Tanong sa akin ni Jared pagsakay ng kotse."Anong what was that?" Balik tanong ko."Yung usapan nyo ni Tricia kanina. Can't you notice that everyone is looking at you two?" Hindi ko malaman kung galit ba sya or what."Anong gusto mong gawin ko? Hayaan na ipahiya nya tayo sa mga kasama mo?" Medyo tumaas na ang boses ko. Kapag naiisip ko kasi yung Tricia na 'yun ay kumukulo ang dugo ko."She's just like that. A brat. Hindi mo na dapat sya pinatulan. I gave you sign kanina." Baliwalang sabi nito habang nagdadriver. Tinignan ko sya ng masama."Kailangan nyang matuto na hindi lahat kaya nya. Isa ba sya sa mga kafling mo?" Hindi ko maiwasang itanong.Tahimik lang sya. So, ibig sabihin oo."Kaya naman pala ang bitter nya, kanina ko pa napapansin na masama sya tumingin sa akin, dinedma ko lang. Pero pinuno nya ako." Kung pwede lang tirisin 'yun, ginawa ko na.Narinig ko syang tumawa ng mahina. Nilingon ko sya. "Anong nakakatawa?""Ikaw." Nilingon nya ako. Hindi ko alam kung na

It's been two days ng simulan ko ang pananahi ng wedding gown, inspired ako kaya hindi ko talaga 'to tinitigilan."Do you want to eat?" Tanong ni Jared pagpasok nya sa private office nya. Sya ang nag insist na doon na daw para makapag focus ako."Mamaya na." Sagot ko. Hindi ko matigilan ang pagtatahi dahil talagang naeexcite ako sa kalalabasan."Ipapaalala ko lang sayo, Elaisa. It's already 1:35 pm at hindi ka pa kumakain." Natigilan ako ng marinig ko ang iritado nyang boses."Busog pa naman ako. Nag breakfast ako kanina." Naupo ako sa saglit at humarap sa kanya."Eat." Itinuro nya 'yung pagkain na nasa lamesa."Dinalhan mo ako?" Hindi makapaniwalang tanong ko."Hindi ka lumalabas eh. Tigilan mo na muna 'yan at kumain ka." Sinunod ko na ang sinabi nya, minsan lang naman 'to kaya sagarin na.Masaya akong kumain habang sya ay nakaupo at may tinitignan na papeles."May lakad ka ba mamaya?" Tumigil ako sa pagkain ng marinig ko si Jared.Saglit akong nag-isip. "Hmn. Wala, pero may tatahiin

Natuyo ang utak ko dito. Some scene are not suitable for young readers. I already warned you guys, wag nyo akong sisihin kung maihi man kayo. HAHA 😉😉😉😉-------"I'm done!" Napasigaw ako sa sobrang tuwa dahil after one week ay tapos ko na ang wedding gown. Napagdesisyonan ko na tapusin ang gown sa store para hindi ako mahirapan sa pagdala."Congrats, Mrs. Montefalcon. Nasa labas na po sina Mrs. Conrado." Sabi ni Nanita habang nililigpit namin ang kalat."Talaga? Sakto pala. Papasukin mo na sila." Hindi ko akalain na natapos ko sya, first time kong gumawa ng wedding gown."Good afternoon, Elaisa." Nakipagbeso ako kay Margareth at sa Mother in law nya."Ito na ang gown." Itinulak ko papalapit sa kanila ang mannequin."Gosh! Oh my God! It's wonderful!" Halos maiyak iyak na sabi ni Margareth, pati ako ay naiiyak. "Salamat ng sobra, Elaisa." Niyakap nya ako.Tinignan ko si Mrs. Conrado, she smiled at me. "It's beautiful, I like it." "Invited ka sa kasal ko, Elaisa, I want you there." S

"Congratulations Mrs. Montefalcon, you are two weeks pregnant. I will give you your daily vitamins." Tulala lang ako sa lahat ng sinabi ni Dra."Thanks, Nicole." Sabi ni tita Daniella, close friend nya daw ito at talagang mapagkakatiwalaan.Paglabas namin sa clinic ay dumiretso na kami sa drug store para bumili ng mga vitamins. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala, isang beses pa lang namin ginawa 'yun. Hindi ko alam kung maiinis ako kay Jared o matutuwa."I can't believe it! At last, magkakaroon na ako ng apo kay Jared." Masayang sabi ni tita Daniella."Tita, hindi pa ako handa ipaalam kay Jared." Hindi ko kasi alam kung matatanggap nya."Sure, Elaisa. I will keep in touch. Ako ang sasama every check up mo." Niyakap ako ni tita ng mahigpit. Naiiyak na naman ako. Hindi kami umuwi kaagad dahil nag grocery muna kami para sa mga pagkain ko. Napahawak ako sa tiyan ko, may kasama na ako, hindi ko na pwedeng pabayaan ang sarili ko. Hindi ko ipagkakait sa anak ko ang ama nya, pe