บททั้งหมดของ ATTICUS FELL TO THE HEIR OF VERLACE FARM: บทที่ 91 - บทที่ 100

AVERY POVLumabas ako nakatapis na ng roba. "Kumain ka na. Lalamig ang pagkain mo." malamig nito turan sa akin.Kahit nag-aalangan ako lumapit sa lamesa hindi ko na rin mapigilan ang pagkalam ng sikmura ko. Sa tagal ng tulog ko kanina ngayon ko naramdaman ang pagkakagulo ng mga laman loob ko.Naiilang ako sumubo ramdam ko ang paninitig niya. "Kumain ka na?" kausap ko dito para mawala ang ilang na nararamdaman.Malamig na tango lang ang sinagot nito mas lalo ako napahiya dahil sa walang interes nito makipag-usap sa akin. Kaya pinapatuloy ko na ang pagkain ko hanggang sa naubos ko ang sandamakmak na hinandang pagkain sa akin.Tatayo na sana ako para ligpit ang pinagkainan pero na unahan niya ako. "Ako na rito magpahinga ka na lang." Teka? Hindi pa nga bumababa ang kinain ko magpahinga na ako ulit.Bago pa ako makaapela nakalabas na ito ng kwarto dala ang tray. Sumalampak ako sa malambot na kama nag-iisip kung ano gagagawin.Hindi ako inaantok para matulog muli.Napagtanto na pinalampas

AVERY POV“Pinapangako ko sayo lang ako habang buhay. Ikaw parati ang pipiliin ko at kinararangal ko na ako ang pinili mo bigla magiging kabiyak. Pangako mamahalin at pahalagahan ka bilang kabiyak ngayon at araw araw.” nanginginig ko bulalas habang nakikita ko ang mga luha sa mga mata niya marahan na pumapatak."I promise..." simula pa lang pumiyok na siya na kinatawa namin dalawa pati ang witness namin sila Mark at Karen. "Pinapangako ko surpresahin ka, pahangain ka, latawanin ka at tulungan ka sa pagsusumikap. I love you my Avery please let me help you for everything." hindi ko na napigilan ang nag-uunahan luha sa mga mata ko gusto ko na siya yakapin sa labis na emosyon ko nararamdaman.Marahan niya inabot ang pisngi ko na basang basa ng luha. "Please! Don't cry." natawa na lang ako habang tinutulungan na siya magpunas ng luha ko.Labis labis ang emosyon ko habang ginaganap ang traditional sa kasal."Do you take this man to be your husband, to live together in holy spirit, to love h

AVERY POV"This is are last day here in paradise. What do you want to do?" napaismid na lang ako sa sinabi nito.Sa limang araw namin dito madalas lang kami nasa kwarto may activity man hindi nagtatagal dahil hindi siya nakakatiis."Stay in our room." panunudya ko dito. "That sound better but my love hindi ka makakapahinga pag nandoon tayo hmmm..." malambing nito bulong sa may tenga ko habang humigpit ang yakap sa likuran ko.Nandito kami muli sa harapan ng dagat payapang nakaupo sa sun lounge habang kumakain ng umagahan.Favorite kong gawin dito."Let's rides jetski." mabilis ito bumaling sa akin mukha natuwa sa sinabi. "Okey for my wife."Natatawa na lang ako dito pabor din naman sa kanya iyon kahit nangingibabaw ang una ko suhestiyon.Pag payapa ang puso nagiging mabilis ang takbo ng araw. Bawat araw na kasama ko siya kontento na ako kahit magkayakap lang kami. At pinapakinggan ang bawat tibok ng puso ng bawat isa.Dinungaw niya ako habang nakadikit ang mga ngiti nitong matatamis.

AVERY POVTatlong araw lang ako sa ospital lumabas din ako kaagad. Pinipilit kong iwasan si Atticus kahit mahirap.Kahit kita ko ang pighati at kalungkutan sa mata nito, hindi ko kayang kausapin siya iniisip ko na galit siya sa pagwala ng anak namin hindi niya lang pinapakita dahil sa sitwasyon ko."Ma'am kumain na muna kayo bago matulog." paalala sa akin ng dalagita namin kasambahay. "Okey kaya ko na lumabas ka na." malamig ko sagot dito."Avery magpahinga ka muna. Kakalabas mo lang na ospital." nag-aalalang bungad sa akin ni Tito Bert nang maabutan nila ako ni Atticus dito sa opisina."I just reviewing some finance report Tito. Saka hindi naman ako napapagod nakaupo lang ho ako." hindi ko na inabalang lingunin sila muli, isang sulyap ko lang kay Atticus tila konti kalabit na lang sasabog na siya sa galit."You need to rest. Ako na bahala sa mga yan." nagulat ako sa paglapit ni Atticus ang pinangamba ko kami lang dalawa sa kwartong ito.Ayako!Ayako siya makasama sa iisang kwarto. N

AVERY POV Umalis siya ng bansa pero na gawa niya oa ang trabaho niya bilang mayor at sa sakahan. Wala ni isang nagsasabi sa akin kung saan siya pumunta kahit si Tita Cora ng bumalik pagkatapos ng ilang buwan pag-alis. Ilang buwan din ako ng kulong sa kubo ni isa walang na ngahas lumaput sa akin. Peri hindi kinaya ni manang ang sitwasyon ko. Halos hindi na ako kumain isang beses na abutan nila ako sa loob ng maliit kong kwarto sa kubo na walang malay. At doon na bago ang pananaw ko biglang lumiwanag ang buhay ko. "Congrats misis Gonzales your three months pregnant." hindi ako makapagsalita. Nag-uumapaw ang kasiyahan nararamdaman ko ng malaman kong buntis muli ako. Pwede ko matama ang dating pagkakamali. Pero hanggang umabot ng taon wala ang asawa ko. Mali dating asawa. Bago masilang ang anak namin doon dumagsa ang problema. Ang sakahan ang pag-ungkat ng mga pamilyang namatayan kahit nagbayad kami ng danyos. Ang sumunod ay pagtakas sa kulungan ni Senior Debora. Nangan