บททั้งหมดของ ATTICUS FELL TO THE HEIR OF VERLACE FARM: บทที่ 101 - บทที่ 110

AVERY POV Natigilan ako bukana ng kusina nang makita ko ang anak ko halos kumandong na sa ama habang kumakain sila parehas. Marami ito sinasabi at matiyaga naman pinapakinggan ng ama niya. Gusto ko siya kausapan tungkol kay Rowen pero hindi ko alam kung paano at paano sisimulan sabihin sa kanya ang mga nangyari nang umalis siya. May hinanakit ako pero matagal na panahon ko na tinatak sa kokote ko na ako ang dahilan ng paghihiwalay namin kaya hindi ko siya masisisi nang sinukuan niya na ako. Na kahit anong laban niya kung ako naman ang sumuko wala halaga ang paglaban mag-isa. Ayaw ko rin ilihim kay Rowen habang buhay kung sino ang ama niya. Bata pa lang ako wala na ako magulang. Binibigay ko sa kanya ang lahat pero soon he will find a father's love. "Iha nakababa ka na pala. Halika sumabay ka na sa mag-a--" hindi na tuloy ni Tita Cora ang sasabihin dahil pinandilatan ko na siya. Nang makitang nagtatakang mukha ni Atticus ang nasilip ko tumikhim ako para mawala ang kaba. "

AVERY POV Nagising ako ng madaling araw kinabukasan na wala ang anak ko sa tabi ko. Nang hanapin ko sa buong bahay wala rin pati na rin ang bakuran sinuyod ko. Nakakahiya man ay kinatok ko sila manang para matulungan ako. Nagkukusot ng mata ang matandang ng bumungad sa akin. "Ah.. si Rowen ba iha. Ang sabi ni Cora sa kwarto ng papa niya natulog." na bigla ako sa nalaman. Nagpapalaboy laboy dito si Atticus pero simula ng umuwi siya hindi siya dito na tulog. Baka sa condo niya o kung saan man. Unang araw niya ulit matulog dito at kasama pa ang anak namin. Kinabahan ako sa paglalapit nila. Hindi ko ipagdadamot si Rowen huwag niya lang sa akin kukunin. Buhay ko na ang anak ko hindi ko akam kung ano mangyayari sa akin kung mawala ito sa akin. Saktan na niya ako. Huwag niya lang ilalayo ang anak namin sa akin. Madilim sa dulo ng pasilyo papunta sa kwarto ni Atticus. Dito pa rin naman siya sa kwarto na ito hindi ba? Marahan ako kumatok natatakot na magising ang anak ko. A

AVERY POV "Paano ko sasabihin iniwan mo ako ng hindi ko alam kung saan ka napadpad. Sinukuan mo na ako." napapikit ito nang marinig ang sarili ko. "Pasensya na kung naging mahina ako para sa atin my love." namamaos nitong bulong pilit ako inaabot. "I was diagnose depression. Kailangan ko magsession as my psychiatrist advice." "I'm sorry!" agad ako lumapit dito para pigilan sa pagtayo. "It's all my fault I cost you pain. Na dapat ako lang." "Kasalanan ko na nawala ang una natin anak. Kasalanan ko na nagkahiwalay tayo. I deserve this pain." halos yakapin ko na siya sa hinanakit sa mga nagdaan taon. Akala ko na baon ko na sa limot pero masakit pa rin. Nakalimutan ko lang saglit dahil dumating ang anak ko na palitan ng saya dahil kay Rowen pero ng babalik ang ama nito. Agad ko naramdaman ang pagsisi at sakit na dulot ng mga mali kong desisyon. After makalabas ng ospital ni Atticus nung gabing iyon sa condo na namin siya hinatid. Tito's still furious, mas lalo siya na gali

AVERY POV At dahil magaling maglambing ang anak ko. Nandito kami apat sa ilog. Kasama si Mila ang psychiatrist ni Atticus na girlfriend niya panigurado. Mas close pa sila kesa amin. At ang Mila naka bikini din. Pero bakit ayos lang kay Atticus na revealing yung suot niya samantalang noon parang ang laki ng kasalanan ko. Nakasimangot ako naglalagay ng sunblock sa may batuhan habang pinagmamasdan silang tatlo masayang nagtatampisaw. Papayag ba ako masaya silang dalawa. Para ginawa na nilang anak na dalawa si Rowen ko. Excuse me ako umire dyan at nag-aruga habang hindi pa kaya ni Atticus. Marahan ako lumubog sa tubig na hindi nila namamalayan. Hindi ko alam kung tahimik lang ako kumilos o masyado lang sila maharot... I mean maingay dahil sa kalandian damay pa anak ko. Bitter Avery. Pag-ahon ko hindi ko namalayan napalapit ako sa banda nila ang bumungad sa akin si Atticus. Kahit ito nagulanta sa lapit namin sa isa't isa. Kita ko ang mangha sa titig niya sa akin bumaba pa

AVERY POV Nagsimula muli kami. Mas magiging matatag. Pinagmamasdan ko ang kalawakan ng sakahan it's been a month since we married again. Hindi ko akalain na aabot kami sa ganito. Akala ko nung magdivorce kami hindi ko na siya magiging pag-aari muli. "Nanay!" masayang tumakbo sa akin si Rowen samantalang marahan na naglalakad si Atticus sa kinaroroonan ko. May mga dala itong supot. "Lunch!" nilapit pa nito ang mga dala niya supot sa harapan ko. "Mauna na kayo sa kubo susunod ako. Tatapusin lang yung huli kakargahan na truck." bago ito pumayag ay humalik muna sa ulo ko bago niya saka tinawag ang anak namin. Kahit ganito ako kabusy hindi hinahayaan ni Atticus na hindi kami nagkakasabay sa lunch. Last month nasa ibang bansa siya dahil sa business niya ngayon ay nakabakasyon siya the next month babalik muli siya doon. Ganon ang naging set up namin hindi ko maiwan ang sakahan para samahan namin siya sa ibang bansa at hindi rin naman niya pwede pabayaan ang negosyo niya