THE CEO'S ENTERTAINER のすべてのチャプター: チャプター 61 - チャプター 70

Siguro nga talagang first time para sa mga taong sanay sa normal na ugali ni Hivo ang mga ugali niya ngayong masasabing masaya, makulit. Kauna-unahang pagkakataon din naman kasi ang pagiging palakwento niya kay Eloise. Natutuwa kasi siya dahil magkasundo si Eloise at ang asawa niya. Kaya nasabi na rin niya ang mga naging bonding nila, ngunit hindi naman lahat. "Ang unique kasi ng ugali ni ma'am Belle eh. Iyong tipong wala siyang pakialam kung ano sasabihin ng tao sa kaniya basta paprangkahin niya," natatawa pang sabi nito. Kumurba naman ang mga ngiti sa mga labi niya habang nagmamaneho. Naabutan pa sila ng traffic. "That's the things I liked about her. Especially, for those reasons: she's unconcerned about judgment and open about her background." "Background, sir?" Naramdaman niya ang pagtitig ni Eloise sa kaniya. Sinulyapan niya ito sandali at sumagot, "Yes. Well, hindi maganda ang background niya sa mata ng iba pero proud siya na napagdaanan niya iyon." "What back..." Eloi

Sa kabilang panig, kasalukuyan pa ring pinag-uusapan ni Belle and Mark ang tungkol sa apilyedong Sansmith. Inamin na nga ni Mark na isa siyang Sansmith at ang tungkol sa palakang bracelet—binigay lang naman nito sa kaniya bilang warning sa pamilyang Hulterar. "Ang ganda ng apilyedong Sansmith, pang scientist nga," puri naman niya habang sinasalansan sa kamay niya ang mga baraha. "Pero kung Sansmith ang apelyido mo? Ano naman ang apangalan mo?" tanong niya. Agad itong nagsalita ng, "Pwede secret muna?" Sinamaan niya ito ng tingin at bumulong, "Daya..." Nagpaliwanag naman ito. "Hindi ko muna sasabihin ang lahat ng impormasyon. Hintayin ko lang ang kambal ko—naniniwala ako na makikita ko pa siya—or kapag magsimula nang matakot ang mga Hulterar—well..." He smirked. "Nagsimula na nga silang matakot kasi noong pumasok ako sa mansion at nilagyan ng maraming palaka ang kwarto ni Samantha, nagkaroon na sila ng mga palaisipan." "Ano? Ano? Mga palaka—nilagay mo?" natatanga niyang tanong.Ku

Kasalukuyan siyang nasa kama pa rin, habang si Hivo ay nasa desk nito at halatang may ginuguhit. Napansin niyang nakakunot ang noo nito, tila may gustong silipin sa kung ano man ang ginuguhit nito.Dahil doon ay kumunot din ang noo niya, nagtataka sa kasalukuyang reaction nito. Tumagilid siya sa paghiga habang nakatukod ang kamay sa ulo at nagtanong, "Bakit ganiyan ang reaction mo?" Sumagot ito, "I'm just figuring something out.""Figuring something out what?" tanong naman niya. Sumulyap ito sa kaniya ngumiti nang bahagya at nagsalita, "Remember, when I told you, I used to be a batang kalye?" Tumango siya saka lang din niya naalalang may balak pala siyang magtanong tungkol sa dahilan kung bakit naging batang kalye ito dati. Nagpatuloy ito, "May nakasagupa kasi akong tabang babae na may masamang ugali, calling me mapanghe." Napakunot naman siya ng noo at sinabing, "That's my line, bakit nanggagaya ang batang iyan?" Tumaas ang kilay nito, nakangising tumingin sa kaniya at sinabing,

Hindi masyadong hectic ang schedule ni Hivo sa opisina kaya naisipan niyang bumalik sa lugar kung nakita niya ang kaniyang ina. Mag-isa lamang siya dahil si Belle ay kasalukuyang nakipagkita kay Mark na naayon sa plano at ang opisina naman ay pinagkatiwala niya muna kay Eloise at Izry.Nang makarating siya sa lugar kung saan huli niyang nakita ang kaniyang ina, nahagip ng paningin niya ang isang babaeng tumatakbo mula sa kanan palusot sa kaliwang daan at humahabol ang isang lalaking naka-bonet na itim. Nangunot ang noo niya, nang bumalik ang babae at pinili na lang lumaban. Tila bata pa ito, teenager at mula sa kanan na daanan naman na dadaanan sana nito habang tumatakbo may isa ring lalaking lumabas at pinagtulungan nila ang babaeng may mabilis na kilos. Tila sanay ito sa martial arts at hirap itong labanan ng dalawang lalaki. Ngunit dahil mabilis ang kaniyang memorya at sa bilis ng paghagip ng paningin niya sa mukha nito, nakilala niya agad ang babae, kahit na dalaga na ito tingna

Tumahimik nga siya, at sinundan ng tingin ang kuya niyang nilapitan ang mga bángkáy habang si Robelyn naman ay nilapitan ang kanilang ina at mabilisang inalis ang tali sa mga kamay. Mabilis naman siyang humakbang para kalasin ang tali sa mga paa nito—napakahigpit pa naman. "Kailangan nating umalis dito," kabadong turan ng kaniyang ina. Tumingin ito kay Dreor na ngayon ay nasa kamay na ang dalawang earbud habang nangibabaw naman ang boses ni Robelyn, "Wala kaming nakuhang gamit, Nay." Umalis si Dreor sa harap nila, siya naman ay humarap sa nanay niya at hinawakan ito sa braso. Humarap ito sa kaniyang bakas sa mukha ang takot at stress, napa-iling na lang na halos hindi na rin alam kung ano ang sasabihin. "Nay..." Niyakap niya ito, yumakap rin pabalik ang kaniyang ina. Nakarinig siya ng tunog na animo'y may pinupukpok sa kusina—napakaliit lang kasi ng bahay at rinig na rinig ang pagbabasag ni Dreor sa mga earbud. Sigurado naman siyang mga earbud ang mga iyon. "Robe, dalhin mo