Lahat ng Kabanata ng Babysitter Of A Playboy: Kabanata 91 - Kabanata 100

"Nagreply na si Kenneth, as usual hindi raw sya sasabay sa atin maglunch."Nalungkot ako dahil ilang beses na siyang hindi sumasabay sa amin. Wala siyang paramdam sa akin at ang masakit pa roon, nagkasalubong kami kahapon pero dinedma niya lang ako. "Haila, anong gusto mong kainin? Ililibre na kita," pagkuha ni Sir sa atensyon ko. Gaya ng dati, kinukulit niya pa rin ako. Hindi pa rin talaga siya nagsasawa at buti hindi nauubos ang pasensya ko sa kanya. Nakaupo siya sa tabi ko habang kaharap namin sina Luis. Pinapanood lang nila kami at mukhang narinig nila ang sinabi ni Sir sa akin. Minsan, nahihiya na rin ako sa kanila dahil sa kalokohan ng amo ko. Kailanman hindi ako natutuwa, paulit-ulit kong sinasabi sa kanyang mali lahat ng 'to pero mukhang 'di siya tinatablan. "Naks! Ang sipag manlibre nitong manliligaw mo, Haila. Nakakatakot siyang bastedin, " asar ni Luis. Minura naman siya ni Sir at ibinato ang hawak na bottled water. Namuo ang tawanan sa pwesto namin habang ako pasimplen

"Kenneth, it's not what you think." Pambabasag ni Rhaiven sa nakakabinging nakatahimikan sa pagitan naming dalawa. Ni hindi kami makatingin ng diretso sa isa't isa. Para kaming 'di magkakilala sa inaasta namin ngayon. Napatingin ako at puno ng pagtataka ang aking mukha. "What do you mean? "Napabuntong-hininga muna sya ng malalim bago ulit siya nagsalita. Magkaharap kami kaya nakikita ko ang bawat galaw niya. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pangamba at takot sa kanyang mga mata. "Kung iniisip mong sinadya ko lahat ng 'to, nagkakamali ka. " Tugon niya nang hindi manlang tumingin sa akin at nanatili siyang nakayuko. "Kenneth, alam ko nagpromise ako noon na hinding-hindi ako magkakagusto sa kanya. Pero, wala e, kinain ko ang mga sinabi ko. Naiintindihan ko kung galit ka or anything, basta ang sa akin ay hindi ko sinasadyang magustuhan siya. I try my best to avoid her and not to fall inlove to her but I fail. I can't stop myself for loving her. Hindi naman kasi ganoon kadali na m

"Haila, thank you for choosing me. Thank you for trusting me. Promise, hinding-hindi kita sasaktan. Aasahan mo na gagawin ko ang lahat para sa'yo. Hindi ako gagawa ng kahit na anong ikakagalit mo. Magiging mabuti akong boyfriend sa'yo. At ipaparamdam ko sa'yo araw-araw kung gaano kita kamahal. Hindi mo lang alam kung paano mo'ko napasaya ngayong araw." Hinawakan nya ang dalawang palad ko't pinaulanan nya ang mga 'yon ng halik. Ngunit, habang ginagawa nya 'yon ay patuloy pa rin sa pag-agos ang mga luha ko't 'di ko maintindihan kung bakit ayaw noon tumila. Hinagkan ako ni Kenneth sa kanyang mga bisig at hinalikan sa noo ko. Napapikit ako hindi dahil sa sakit kundi dahil pakiramdam ko mali 'tong desisyon ko. Habang patuloy na nagsasaya si Kenneth sa pagwawagi nya, nilalamon naman ako ng pag-aalala kay Sir. Alam kong nagkukunwari lang sya na okay ito kahit ang totoo hindi naman talaga. Kumalas sa pagkakayakap si Kenneth sa akin at hinuli nito ang mukha ko't nagkatitigan kami. Pinunasa

"Oo, alam ko na nasaktan kita kanina. Pero, ikaw ang mahal ko. Nakakagulat man pero 'yon talaga ang totoo. Hindi kita hinabol para kaawaan ka kundi para sabihin sa'yo na ikaw ang pinipili ko." "Ano?" Salubong ang dalawa nyang kilay dahil sa mga sinabi ko. "Paano si Kenneth? Haila, ayokong saktan ang kai--""Bakit ba palagi mo na lang iniisip ang ibang tao? Kailan mo ba uunahin 'yong sarili mo? Kailan mo ba ipaglalaban 'yong totoong nararamdaman mo sa isang tao?" Napaawang ang kanyang labi dahil sa sinabi ko. Mukhang natamaan sya roon."Si Kenneth pa mismo ang nag-utos sa'kin para habulin ka." "P-paano nangyari 'yon?" Nagtatakang tanong nito habang diretso ang pagkakatitig sa akin. "Tanggap na nya lahat, tanggap na nyang ikaw ang mahal ko. Oo, masama ako sa part na pinaasa ko sya pero akalain mo 'yon, pinili nya pa rin akong intindihin. Pinili nya pa rin tayong suportahan. Tama naman sya e, mali ako na utak ko ang ginamit ko't hindi 'tong puso ko. Alam mo ba kung bakit ganoon kabili

"Bakit nandito tayo sa sementeryo?"Puro puntod ang nakikita ko kaya naman hindi ko naiwasan ang makaramdam ng takot. Nagdadalawang-isip pa akong bumaba ng sasakyan dala ng kakaibang nararamdaman ko. "Ipapakilala lang kita sa kanya," sagot nya at binuksan na nya ang pintuan ng sasakyan upang makalabas sya. Umikot ito at ang pintuan sa pwesto ko naman ang binuksan nya. Inalalayan nya akong bumaba ng sasakyan. Kahit may takot akong nararamdaman ay bumaba pa rin ako. At habang tinatahak namin ang daan, hindi maalis sa isipan ko ang dahilan kung bakit kami narito. Sinabi nya kanina lamang na ipapakilala nya ako sa isang tao. Ang tanong, lahat ng tao rito sa sementeryo ay literal na mga patay na, sino naman kaya ang tinutukoy nyang sinadya namin dito? Narating namin ang isang puntod. Ibinaba nya ang dinala naming bulaklak at pinanood ko syang magtirik ng kandila. Natatabunan ng dahon ang lapida kaya hindi ko nakita ang pangalan ng may-ari ng puntod na iyon. Hinawi nya ang mga dahon na n