All Chapters of Asawa Ako ng CEO: Chapter 51 - Chapter 60

“Rico, paabot ng raisins,” sabi ko dahil gumagawaa ako ng sandwich at kasama ko siya sa kusina. Wala siyang trabaho ngayon at mabuti naman wala dahil medyo nami-miss ko na rin siya. “Sweetheart, ayos lang ba sayu si Zeym?” tanong niya. Tumingin ako sa sala kasi naroon si Zeym nanonood ng TV. “Oo naman. Mald!ta lang ng konti,” natatawang sabi ko. Natawa rin siya at inabot sa akin ang raisins. “Kung saan pwede na tayong magsolo saka naman ako aalis,” aniya. Tumingin ako sa kaniya at tinaasan siya ng kilay. “Maiiwan naman dito si mama. Hindi siya sasama ng Paradiso,” sabi niya sa akin agad. (Paradiso: Training ground of the Sheins; a sanctuary.) “Pwede ba akong makapasok doon?” “Pwede pero hindi pwede ngayon,” ang sabi niya. Tumango ako. Ano kayang istura ng paradiso? “Master Rico, Maddy is here!” Sigaw ni Zeym kaya sumimangot si Rico. Napailing ako. “Hi, Rachelle, at kuya kong pangit,” ang sabi niya at lumapit sa akin para haIikan ako sa pisngi. “You’re undergrad. Bakit ikaw

Nagkagulo na sa hospital. Nagtuloy tuloy ako sa paglabas kahit nanghihina ako. Iyong anak ko kasi, kailangan kong makita. Habol ko ang hininga nang maanigan ko si PJ na pumasok sa isang pintuan. May hawak siyang sanggol. Malakas ang kutob ko na anak ko iyon. Pinilit kong ihakbang ang paa ko. Nagmamadali akong sundan siya, hindi alintana ang sakit sa sugat buhat sa panganganak. "PJ..." Mahinang sabi ko habang sinusundan siya. Paglabas ko ng pintuan, nakita ko siya naglakad palayo ng hospital. Kinain ng takot ang puso ko. Kukunin ko ang anak ko sa kaniya. Nagmadali ako. Tinawag ko siya ngunit hindi niya narinig ang boses ko. Halos hindi ko na maihakbang ang mga paa ko. Nawala na si PJ sa paningin ko. Nawawalan na ako ng pag-asa. Naiiyak ako sa kawalang pag-asa ngunit bigla siyang bumalik. Hindi pa rin niya ako nakikita. Hindi niya ako napapansin. Sobrang layo na niya sa akin pero kitang kita ko siya. Nakita kong binigay niya ang anak ko sa isang pulubi at agad na tumakbo. N

LANDO REMADAVIA (3RD POV) “Ayoko mama,” umiiyak na sabi ng batang si Lando habang kasama niya ang mama niyang si Delilah. “Lando, hindi pwede. Kailangan mong umalis. Hindi kita kayang buhayin anak.” Umiling siya. “Ayaw ko po ma,. Sa inyo lang ako kasama niyo ni Rachelle at Dehlia.” Pagmamakaawa ng batang si Lando. “Lando!” Nawawalan ng pasensya na sabi ni Delilah sa anak niyang panganay. “Lando, hindi kita kayang paaralin anak. Isang kaladkarin ang mama mo. Isa akong p****k. Hindi mo ba naiintindihan yun ha? Iyong kinikita ko sa bar, hindi sapat para matustusan ang pangangalangan niyo. Hindi ba nabu-bully ka na dahil kay mama?” Ang kinse anyos na si Lando ay naiintindihan na ang sitwasyon. Isang p****k si Delilah kaya iba-iba ang ama ng mga anak niya. Si Lando ang panganay niyang anak ngunit hindi na niya kaya itong buhayin kaya gusto niya itong ibigay sa totoong ama nito na dati niyang customer. Si Dehlia ay anim na taong gulang na habang apat si Rachelle. “Mama, hindi ko po

Lyrico Shein (3rd POV) “You need to rest. Tinatrack na natin ang van na dumukot sa kaniya.” “Pa, 3 days na ang lumipas but there’s no news.” Halos hindi na mapakali si Rico. Hindi niya alam kung anong gagawin. Pabalik na siya ng hospital nung tumawag si Zeym para ibalita sa kaniya na nawawala si Rachelle at ang anak nila. Nang madakip si PJ, napag-alaman na ang batang nakuha ni Zeym ay ang anak pala ni Dehlia. Hindi niya pinadala si PJ sa mga pulis. Kinuha niya ito at dinala sa teritoryo nila ng mga Shein. Tumayo si Rico. “Rico, saan ka pupunta?” hindi nakinig si Rico sa papa niya. Nagtuloy-tuloy siya sa pagpunta ng basement kung saan nila ikinulong si PJ. Binuksan niya ang selda at malakas na tindayakan si PJ na halos hindi na humihinga. Halos napuno ng sugat ang katawan. Naliligo na rin ng sariling dugo. “KASALANAN MO TONG HAYOP KA! PAPATAYIN KITA!” Sigaw ni Rico. “RICO!” Hinawakan ni Mr. Shein ang anak dahil halos hindi na humihinga si PJ buhat sa walang sawa na pambubog

Rachelle Remadavia Matapos doon sa maliit na barko, inilipat kami sa isang malaking barko na siyang magdadala sa amin sa Spain. Kasali kami sa mga pulubi na malilipat sa malaking barko. Isinama ako ni Mang Fe sa deck na tutuluyan niya. Ang totoo ay kasama sana siya sa pagpunta ng Spain ngunit ang sinabi niya ay ako na raw ang bahalang pumalit sa kaniya. Naging delivery woman pa ako sa human trafficking na ito. Nagpaiwan si Mang Fe at babalik na siya kay Garzon. Kaharap ko ngayon itong mga manyak na puti na nagsimula ng manghila ng mga kinidnap nina Lando para gawin nilang parausan. Naaawa ako pero pinili kong ipikit ang mata ko para sa kaligtasan ng anak ko. Hindi ako pwedeng makialam. Hindi ko maintindihan ang sinasabi nila pero alam kong ako ang pinag-uusapan nila. May lumapit sa akin na isang lalaki. Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. “My workmates are wondering if Garzon mistakenly put you here for this transaction. Are you his man?” tinutukoy niya siguro kung nagta-