All Chapters of Asawa Ako ng CEO: Chapter 61 - Chapter 70

Hindi ko maintindihan itong si Henry at Lando, ang gaganda ng bahay pero bakit sangkot sa mga illegal na Gawain gaya ng sindikato? Nalula ako sa bahay ni Henry nang makapasok kami. Ang laki na tingin ko ay para ng 5 star hotel. “Is this really your house?” takang tanong ko. “Yeah. Why?” sabi niya habang may tinatawagan sa phone niya. Tumingin ako sa anak ko. Kung saan saan na kami nakarating ni Timber. “Look anak.. ang ganda ng bahay,” Hindi ako makapaniwala na nasa isa kaming magandang bahay kagaya nito. “Wow!” Hindi ko na yata mabilang ilang wow na ang nasabi ko. Nilapitan ako ng mga katulong kaya agad akong nataranta. “Henry!” Tawag ko kay Henry. “They won’t harm you,” aniya kaya kumalma ako. Iginiya nila ako paakyat sa taas ng hagdan para makapagpahinga kami ng anak ko. Natatawa ako kay Timber dahil nagkagulo na’t lahat, tulog na tulog pa rin siya. Dahil hindi naman kami nagkakaintindihan ng mga katulong dito, hindi nila ako kinakausap. Matapos nila akog ihatid, dinalha

“Wala ako mahanap na talaga about this Luis Maligno!” “Marino!” “Mari-no-,” ulit ni Henry. “So iyon nga. There’s no sign of Luis Maligno in the database!” inis na binaba ni Henry ang kamay niya sa keyboard. “Isa pang maligno mo diyan at masasapak na kita!” Sabi ni kuya sa nakabusangot na ngayon na mukha ni Henry. Busy si kuya sa pagkalkal din sa laptop niya. Pakiramdam ko nga ay ako lang bobo dito dahil para palang mga nerd to sila at nasa computer lang talaga sila nakaharap. Inilingan ko nalang sila. Tinignan ko ang anak ko na nakatingin sa akin. 3 months na siya at tatawa-tawa habang nakatingin sa akin. Nakakaya na niyang buhatin at kontrolin ang ulo niya at nagagalaw na niya ang kamay niya. Mabuti at nandito si kuya, hindi ako masiyadong nahihirapan sa bata. Kamusta na kaya si Rico sa Pinas? Inabot na kami ng halos apat na buwan dito pero wala pa ring Rico na nagpakita. Kung pwede ko lang sana siyang e chat ulit sa kahit anong social medi platforms ay ginawa ko na pero--

“Papa ni Eli,” ang nasabi ko bigla dahilan para harapin ako ni Henry.“Eli? Elizabeth? You met her?” nagtatakang tanong ni Henry.Tumango ako.“Really? Well yeah. That’s her dad and that’s what makes you half-sister. I guess?”Pababa pa lang sina Butler Noli habang sinasabi yun ni Henry.Kaya agad kong hinarap si Henry.“P-Paano mo nakilala ang papa ko? Teka- bakit hindi mo sinabi na Luis Marin pala ang pangalan ng totoo kong ama?“You didn’t ask. Only Lando,” kunot noong sagot niya.“Sinong kasama ni Rachelle?” boses ni Rico. Nagtataka na siguro siya sinong kausap ko.“My friend, Henry..” Sagot ni kuya.Biglang my bodyguards ang lumapit sa amin ni Henry at kinuha ang earpiece sa amin.“Teka-Hindi ko na natuloy ang sasabihin ng sirain nila ang earpiece sa harapan namin.“For safety purposes,” nakangiting sabi ni Butler Noli sa amin.Nasa harapan ko ang sinasabi nilang papa ko.Ngayon, alam ko na saan ako nagmana. Sa kaniya. Dahil mas hawig kami.“Pwede ba akong makahingi ng isang yak

May beard siya at straight lang ang paningin sa harapan. Para bang hindi niya ako kilala. “You stay in your room,” ang bulong ni manang. At sa bulong nay un, pakiramdam ko ay may gusto siyang ipahiwatig kaya tumayo ako. Tumango ako at tumingin pa ulit sa gawi ni Rico. “Please bring the heiress to her room,” sabi ni manang sa bodyguard at ang itinuro niya ay si Rico. Alam ba ni manang na may ugnayan kami ni Rico? Walang sali-salita na lumapit si Rico sa’kin. Nasa unahan niya ako at nasa likuran siya. Pinapakiramdaman ko siya. Nakatingin sa amin ang lahat ng bodyguards. Nang makapasok ako sa kwarto, sumunod siya agad. “Rico— Malalaki ang hakbang niyang lumapit sa akin matapos niyang e lock ang pintuan. Agad niya akong niyakap. Umiyak na ako sa pagkakataong ito. “Rico. Natakot ako. Akala ko hindi na makakalabas dito.” “Shh.. We need to get out of here, sweetheart.” “Si Timber? Yung anak natin?” “Na kay mama. Nasa Pinas na.” “Ano? Bakit?” “I’ll explain everything when we get

Pagkadating namin sa airport, naroon na si Butler Noli. Nagulat pa nga ako nang makita ko siya doon na nakatayo at parang naghihintay sa amin. Bahagya pa siyang yumuko. “Mabuti at ang napili ng tagapagmana ay isang Shein,” nakangiting sabi niya. Ngumiti rin si Teresita. “Rachelle,” napatingin ako kay Henry. “Kindly tell my best friend na mamimiss ko siya,” nagulat ako at nagtaka. “Bakit? Please come with us,” Ngumiti siya at umiling. “My life is in Spain.. I cannot leave here.” “What? Why? You can start your life in the Philippines..” Ngumiti siya at lumapit sa akin pero humarang si Rico. Tumawa si Henry. “I am aware that she’s yours. Don’t worry,” Saka pa gumilid si Rico pero ramdam kong nakatitig siya kay Henry. Oo nga pala, hindi niya kilala si Henry. “See you when I see you princess,” bulong niya at niyakap ako. Nalulungkot ako. Malaki ang utang na loob ko kay Henry. Kung hindi dahil sa kaniya baka napahamak na kami ng anak ko. Baka nga patay na kami. “Salamat sa lahat