Married a Secret Billionaire의 모든 챕터: 챕터 571 - 챕터 580

Pagpasok ni Zephyr, nakita niyang paalis na si Rowan. Nanigas siya.Noon pa man ay kinukutya ni Zephyr ang matandang lalaki at naisip niya na nakakainis siya, ngunit ngayong nakita niya ang kanyang malungkot na ekspresyon at namumulang mga mata, hindi na niya nagawang ngumiti... pakiramdam niya ay para bang bigla siyang pinainom ng gamot—natuyo at pumait ang kanyang lalamunan. .“Nandito ka…” Namamaos ang boses ni Rowan.“Mm.”Iyon lang ang sinabi ni Rowan. Muli siyang lumingon kay Zephyr at malungkot na umalis.Pumasok si Zephyr sa opisina at nakita niya si Cordelia na nakatulala sa may sopa. Para bang nawalan siya ng sigla, at masama rin ang loob niya.Hindi na niya napigilan ang mga luha niya nang makita niya si Zephyr. Niyakap siya ni Zephyr, kumikirot ang kanyang puso habang umiiyak si Cordelia."Darling, tapusin natin ng maaga ang trabaho natin ngayon, okay?" Ang mahinang tanong niya habang hinahaplos ang likod ni Cordelia.Wala naman nang gaanong gagawin si Cordelia. Bag

Hinaplos ni Zephyr ang buhok ni Cordelia. "Hindi. Mananatili ako sa tabi mo anuman ang gawin mo.""Pero..." Hindi tinapos ni Cordelia ang kanyang sinasabi at itinikom niya ang kanyang mga labi."Pero isang mabuting babae ang asawa ko." Ngumiti si Zephyr. "Hindi niya kayang tiisin na malungkot ang mga taong nagmamahal sa kanya, tama ba ako?"Tahimik na tumingin sa kanya si Cordelia.Nagtanong si Zephyr, “Honey, gusto mo bang marinig kung anong nasa isip ko?”“Mm!” Mariing tumango si Cordelia."Simple lang ang nasa isip ko." Natawa si Zephyr. "Una, tatanungin kita... Sino ang lalaking pinakamamahal mo?"Sumimangot si Cordelia. "Kailangan mo pa bang itanong?"“Gusto ko ‘tong marinig mula sa’yo!”Nangungulit na naman ba si Zephyr? Napangiti na lamang si Cordelia at kumatok sa kanyang ulo. "Ikaw!"Zephyr Hamerton, may video na bilang patunay, at nagtatanong ka pa rin ng ganito?""Dahil mahalaga ang tanong na ‘to!" Umubo siya at hinawakan ang kamay ni Cordelia. "Ang gusto kong sab

"Um..." nag-aalangan si William. Kung tutuusin, gusto na niyang matapos ito at umalis sa lalong madaling panahon. Hindi siya pwedeng manatili ng matagal sa lugar na ito.Gayunpaman, hinawakan siya ni Fredric sa kanyang mga balikat at pinaupo sa sopa. Kumuha rin si Fredric ng isang buong set ng de-kalidad na tsaa mula sa kusina.Ilang sandali pa, ang amoy ng tsaa ay kumalat sa silid at nakakabuhay ng dugo ang amoy nito."Ito ay isang uri ng black tea na palaging binibili ng Hamerton Group. Mahal ito dahil kaunti lamang ang nagagawang ganito taun-taon. Maliban sa pagsu-supply sa Hamerton Group, ilang miyembro lang ng hari ang makakainom nito sa mundo."Lihim na pinagmasdan ni Fredric ang ekspresyon ni William. Alam niya ito. Ang isang taong sakim ay hindi susukuan ang anumang maari nilang makuha, kahit na sila ay nasa panganib.Gaya ng tsaa sa harap nila.Napaisip si William at kinuha ang tasa ng tsaa sa harapan niya ng nakangiti. Habang umiinom siya, lumilibot ang mga mata niya sa

"Ito... Ito ay..." Namutla si William at hindi man lang natapos ang isang buong pangungusap.Tinitigan niya sina Cordelia at Zephyr na parang nakakita siya ng multo, na lumabas mula sa kwarto, at halos bumagsak siya na para bang hinigop palabas ng katawan niya ang kanyang kaluluwa.Napatingin siya kay Fredric sa takot at nanginginig na nagtanong, “Mr. Constable, a-anong nangyayari!?"Ngumiti si Fredric at inilabas ang recording pen mula sa kanyang bulsa upang ipasa ito kay Zephyr. Pagkatapos ay humarap siya kay William at sumagot sa tono ng isang abogadong naka-duty, “May karapatan kang manahimik. Lahat ng sasabihin mo ay maaaring gamiting ebidensya sa korte!"Halos lumuwa na ang mga mata ni William.“Magaling! Kayo… Nagtulungan kayo para lokohin ako!”“Lokohin ka? O dahil masyado ka lang tanga!?" Lumapit si Cordelia at tinitigan ng malamig si William.Muntik na siyang hindi makapagpigil sa loob ng maliit na silid nang marinig niya ang nakakadiri at kasuklam-suklam na mga bagay

Ang hayaang mabuhay ang isang tao sa sakit habangbuhay ay ang pinakamabigat na parusa.Pinunasan ni Rowan ang kamay niya ng nakangisi. Tumingin siya kay William sa huling pagkakataon at tahimik na umalis.…Ang araw sa madaling araw ay tumama sa tradisyonal na bintana ng memorial hall at nasinagan nito ang mga larawan ng mga ninuno ng mga Hamerton.Maraming tagapagsilbi ang nagsisiksikan sa pinto habang nag-aalalang tumingin sa loob. Sa pagkalabog at biglaang pagbagsak ng isang tao, nagulat sila at nagmadaling pumasok.“Nawalan ng malay si Mr. Matthew! Nawalan ng malay si Mr. Matthew!”“Tawagin niyo si Mr. Clark!”Lumapit si Clark kasama ang ilan pang mga lalaki para asikasuhin ang pangyayari at ibinalita ito kay Liam na may seryosong ekspresyon sa kanyang mukha.Si Matthew ay nanatiling nakaluhod sa memorial hall nang isang buong araw nang walang pagkain o tubig at sa huli ay bumigay na siya pagsapit ng umaga.Nakakunot ang mga kilay ni Liam habang tinatapik ang kanyang tungk