Third person point of view Kinabukasan....Tahimik na nakaupo si Brenda sa isang sulok ng coffee shop kung saan siya makikipagkita sa importanteng tao na gusto niyang kausapin."Anong dahilan at bakit gusto mo akong makausap?" Tanong ng isang baritonong boses na nanggaling sa likuran niya.Bahagya pa siyang nagulat dahil hindi niya napansin na nakalapit na pala sa kaniya.Umikot ang mga mata niya bago nakataas ang kilay na hinarap niya ito, "don't be an idiot na parang hindi ko nasabi sa iyo ang pakay ng pakikipagkita ko," matalim na sagot niya dito.Pinukol siya nito ng nakamamatay na titig, "huwag mong simulan na ubusin ang pasensya ko Brenda dahil baka ilabas ko sa social media kung paano ka pinagsawaan ng mga tauhan ni Arisson," puno ng pagbabantang sambit nito.Natigilan siya at natahimik dahilan para mapangisi ito, "ngayon, tatanungin ulit kita. Ano ang kailangan mo sa isang Arron Cru?" Tanong nito na saktong kauupo lang sa harapan niya.Pumangalumbaba pa ito na labis niyang ik

Third person point of view"Totoo ba iyan Arisson?" Pag-uulit niya sa tanong niya ng hindi nito sagutin ang una niyang tanong."I'm sorry," malungkot na wika nito dahilan para mapapikit siya ng mariin at mas lalong bumuhos ang luha."W-W...hy? H-How?" Hindi na niya naiwasan ang pagpiyok ng boses niya dahil sa sakit na bumalot sa buo niyang pagkatao.Umiling ito at at malungkot na tumingin sa kaniya."A-Ariss..h-hindi k-ko...SHIT!" Marami siyang gustong sabihin dito pero hindi niya na alam kung paano pa tatapusin ang mga gusto niyang sabihin.Pero ang malungkot nitong tingin ay unti-unting napalitan ng ngisi at kasunod niyon ay malakas na halakhak, "hahaha! You should see your face Love, you're so funny," nang-aasar na sambit nito habang tinuturo ang mukha niya.Ang luhaan niyang mukha ay napalitan ng magkahalong inis at galit. Hindi siya natuwa sa ginawa nito kaya naman pinagpapalo niya ito habang patuloy pa rin sa pagtulo ang mga luha niya, "bwisit ka, akala ko ay nangyayari na ang

Third person point of viewKinabukasan ay tahimik na nag-aagahan si Joana Mei at Arisson ng biglang magtanong si Arisson sa kaniya."Who's that guy, and why is he claiming to be his girlfriend?" Tanong nito na tuluyan ng ibinaba ang hawak na kutsara at tinidor.Napatigil siya sa tangkang pagsubo para tignan ito na titig na titig sa kaniya.Kagaya nito ay ibinaba na rin niya ang hawak na kutsara at tinidor bago huminga ng malalim habang hinahanda ang sagot sa mga katanungan nito.Habang nakatingin siya dito ay nagbalik-tanaw siya sa nakaraan kung saan masaya sila ni Sebastian."Sebastian used to be my boyfriend until he died," simpleng sagot niya.Napataas ang kilay ni Arisson habang nakatingin sa kaniya."That's it?" Hindi makapaniwalang tanong nito."Sebastian and I grew up together, we were best friends until one day he confessed his feeling towards me and I told him I love him too. He died protecting me," hindi niya maitago ang lungkot na nararamdaman niya."Masaya ka siguro na naki

Third person point of viewIsang oras na ang nakalilipas mula ng gamitin siya ni Lancellot at iwan na para lang isang basahan. Isang oras na din siyang nakatingin lang sa kisame.Pero bago ito umalis ay nag-iwan ito ng pagbabanta na tigilan na niya ang anak nito.Habang nakatingin siya sa kisame ay bigla nalang siyang napahagulhol dahil sa sobrang sama ng nararamdaman niya.Hindi niya alam kung ano ang gagawin, ni hindi niya alam kung paano tatayo para magsuot ng damit.Umiyak lang siya ng umiyak hanggang sa namalayan nalang niya na wala na siyang iniluluha.Tumalim ang tingin niya sa kisame bago dahan-dahan na tumayo at nagbihis. Pagkatapos isuot ang lahat ng mga damit niya na nagkalat ay saka siya umalis ng bahay.Habang palabas siya ng bahay ay nakasalubong niya ang ilan sa mga tauhan ni Lancellot na seryoso ang tingin na pinupukol sa kaniya.Hindi niya pinansin ang mga iyon at nilagpasan niya lang pero wala pang dalawang hakbang ang nagagawa niya ay huminto siya at binalingan ang

Third person point of view"Anong ginagawa mo dito, hindi pa ba sapat ang ginawa ninyong mag-ama sa akin?" Galit na tanong ni Brenda pagkakita kay Lauren na kasalukuyan nakanganga habang tinitignan ang kaibigan at isang lalaki.Parang walang pakielam ang mga ito na makita niya ang hubad nitong mga katawan.Kaya siya na shock kanina pagkabukas niya ng pinto ay dahil nakita niya ang mga ito na abala sa isa't-isa."Brenda sorry sa ginawa ni Daddy," paghingi niya ng paumanhin. Umingos ito at umirap bago tumayo at lapitan siya.Pagkalapit nito ay kaagad siya nitong tinulak ng mahina na naging dahilan para mapapaatras siya. "Umalis ka dito dahil hindi kita kailangan, parehas lang kayo ng ama mo na walang hiya at rapist!" sigaw nito at mas lalo pa siyang pinagtulakan.Nasaktan siya sa sinabi nito pero hindi niya na kailangan na ipakita pa dito iyon."Hindi ako yung may ginawa na masama sa iyo it was my father hindi ka dapat sa akin nagagalit," pangangatwiran niya."Humingi ako ng tulong sa