Samantala, sa kabilang VIP room ay makikita ang kambal na sina Clayton at Callie na nakadikit ang mga tainga sa pader upang pakinggan ang mga usapan sa kabilang kwarto kung nasaan ang kanilang Daddy, Lola Melissa at ang pamilya De Guzman. Mabuti na lang ay hindi sound proof ang bawat VIP room doon kaya naririnig ng mga bata ang mga usapan ng matatanda tungkol sa pagpapakasal sa kanilang Daddy at Sophia. “Narinig mo ba ‘yon?” tanong ni Clayton sa kambal. “Ituturing daw tayo ni Tita Sophia na tunay na mga anak. E, ‘di ba bad siya?” Nakasimangot si Callie habang tumatango. “That’s true,” sang-ayon naman ni Ivan na palihim din na nakikinig sa kabilang kwarto. Isa siyang psychiatrist, at masasabi niya kung anong uri ng tao ang mga nakakaharap niya. Bagama't wala siyang gaanong pakikipag-ugnayan kay Sophia, alam niya sa unang tingin pa lang na hindi siya ang taong pinapakita niya sa lahat, lalo na sa mga bata. Dahil doon ay ayaw din ni Ivan na makatuluyan ni Alejandro si Sophia. Hind

Ilang taon na ang nakalilipas, nang paalisin nila si Klaire sa mansion, pinamukha ng mga De Guzman sa kaniya na wala silang anak na katulad niya. Mas pinanigan ng mga ito si Sophia at hindi man lang siya binigyan ng pagkakataon na kilalanin. Nanatili sa isipan ni Klaire ang mga masasakit na salita ng kaniyang mga magulang noon. Hinding-hindi niya ito makalilimutan at ngayo’y gagamitin niya ang mga ito upang ipagtanggol ang sarili niya. The air in the restaurant became so tense. Kuyom ni Klaire ang kaniyang kamao habang seryosong nakatitig sa kaniyang tunay na mga magulang na ngayo’y nakaangil na sa kaniya. Tila ba wala kahit na katiting na lukso ng dugong nararamdaman para sa kaniya. Para bang isa siyang kaaway para sa dalawa. Ilang segundo ang nakalipas nang lumabas si Lance Buenaventura sa VIP room kung saan sila nagdi-dinner ni Klaire. Halatang narinig niya ang ingay at nakitang pinagtutulungan ng dalawang pamilya si Klaire sa harap ng maraming tao sa restaurant na ‘yon. “It’s

Hindi dumiretso ng uwi si Klaire. Ni hindi siya sumakay ng taxi. She was just walking on the side road while trying to clear her head a bit. Ang malamig na panggabing hangin ay nagpapawala ng kaniyang kalasingan.Hindi niya alam kung ilang minuto na siyang naglalakad. Ang tanging alam niya lang ay malayo na siya sa restaurant kung saan nangyari ang gulo.Klaire has no sense of direction. Kaya naman nang mahimasmasan ang kalasingan ay napagtanto niya na nakarating na siya sa isang lugar na hindi niya alam. Madilim ang kalye at halos kaunti lang ang nakailaw na mga poste.Napalunok siya. Tiningnan ang paligid. Ang kadiliman niyon ay nagtutulak sa kaniya na bumalik na lang kung saan siya galing kanina. Pero bago siya makalakad ng ilang hakbang pabalik ay may nakasalubong siyang grupo ng mga lalaki. Hindi inaasahan ng iilang mga lalaking ‘yon na makakatagpo sila ng gano’ng kagandang babae sa lugar na iyon. Napatigil silang lahat at sumipol sa kanya. Halatang-halata ang kahulugan ng panu

Ilang saglit pa ay dumating na ang mga pulis. Kinailangang lumabas ng kotse ni Luke upang kausapin ang mga ito. Samantala, naiwan naman sina Klaire at Alejandro sa kotse. Tahimik ang dalawa, tila ba nagpapakiramdaman. Hindi na mabilang ni Klaire kung ilang beses siyang napalunok upang pakalmahin ang nagwawala niyang puso. Wala na ang kalasingan niya kaya naman ramdam na niya ang pagkailang sa dating asawa. Huminga nang malalim si Alejandro, kada limang segundo ay sinusulyapan si Klaire. Hindi niya alam kung bakit pero natutuwa siya sa sitwasyon. Siya itong nasugatan pero para bang may maliit na parte sa kaniya ang natutuwa na nangyari iyon. His ex-wife was close to him at the moment. Hindi lang ‘yon dahil ito pa ang mag-aalaga sa kaniya hanggang sa gumaling ang sugat niya. “Let’s decide where we should meet to treat your wounds. Siguro meet halfway na lang, Mr. Fuentabella? Coffee shop?” basag ni Klaire sa katahimikan at saka bumaling sa kaniya. Nagtaas ng kilay si Alejandro. “Yo

Naramdaman ng pagkahilo si Alejandro matapos ang isang company meeting na tumagal nang mahigit isang oras nang umagang ‘yon. He could feel that his body was uncomfortable. Halata sa kaniyang hitsura ang pagkabalisa dahil sa natamong injury. Nang makabalik sa kaniyang opisina ay dumiresto siya sa kaniyang desk. He was weak and he knew that he couldn’t work when he was like that. “Boss, ito na po ang mga dokumentong kailangan niyong pirmahan,” wika ni Luka nang makapasok sa opisina at inilagay sa kaniyang desk ang tumpok ng dokumentong kailangan niyang asikasihuhin. Napakunot ang kaniyang noo sa dami niyon. Minasahe niya ang kaniyang sintindo pagkatapos ay sinabing, “Send those to my Mom’s office and let her handle the signing.”“Sige, boss. Ipapadala ko agad kay Chairman,” sagot ni Luke na napatingin sa kaniyang sugatang kamay na nangangailangan na ng bagong dressing. “Boss, kung hindi ka komportable dahil nananakit ang sugat mo, mas maganda siguro na matulog ka muna. Gisingin na la