Nagising akong mabigat ang buong katawan ko ngunit wala na si Drake sa aking tabi. Matapos kong mabalikan ang nangyari kagabi ay mabilis akong tumayo para hanapin ang contaceptive pills ko. Wala akong balak na masundan si Luke. Ang nangyari kagabi ay dahil lamang sa pasasalamat at saya na pinakita niyang pagmamahal sa aking anak. Naligo ako at bumaba para kumain. Sinalubong ako ng katulong para ibigay ang isang bouquet ng rosas. "Maam, pinadala po ni Sir Drake para sa inyo. Maaga po siyang nakaalis kanina" pero hindi ko na kinuha iyon bagkos ay inutos kong ilagay na lamang niya sa isang vase. Kaiba ang panahon ngayong araw dahil umuulan kahapon naman ay napakaaraw. Ganon din ba ang pakiramdam ko hindi maganda at para akong magkakasakit. Mabigat ang pakiramdam ko o dahil lamang sa nangyari kagabi dahil hindi ko alam kung ilang beses niya akong inangkin. Wala naman ako nais gawin ngayon kundi ang basahin ang iba'-ibang libro na naroon. Nagtagal ako roon at isang tawag ang nagpamanhid

Hindi na niya natiis na hindi lapitan ang dalawa dahil halos tatlong oras na silang magkausap sa may beranda. Napansin niyang hindi na inaalis ni Orphen ang kanyang mga kamay sa likod ni Lumiere. Ilang beses niyang balak baliwalain ang kanyang nakikita ngunit lalo lang uminit ang kanyang ulo simula ng malamnan ng alak ang kanyang sistema."Wala ba kayong ibang gagawin kundi magyakapan nalang diyan? Come with me Lumiere" ngunit hindi sumunod si Lumiere at parang umasal pa itong hindi niya nakikita si Drake. Kaya hinablot niya ang kamay nito at hinatak pa papunta sa kanya. Kaya tinignan siya nito ng masama."Ano ba? Nasasaktan ako?""Talagang masasaktan ka kapag dika sumunod sa akin!" galit na ang tono nito ngunit hindi sumunod si Lumiere bagkos pilit siyang kumawala sa pagkakahawak ni Drake."Nawawala ang anak ko! At hindi ko alam kung makikita ko pa siya! Hindi ako makapag-isip kapag kasama kita lalo akong parang dinudurog at hindi ako okay sa tuwing nariyan ka sa tabi ko Drake. Pleas

Lumipas ang isang buwan matapos ang paglisan ni Luke ay kinailangan ni Drake at Lumiere na bumalik sa kanilang sariling mga buhay. Ngunit si Drake ay tuluyang nagbago ng araw na iyon. Lagi na itong nasa opisina at hindi na nakikipag-usap pa kay Lumiere o kahit kanino pa. Lagi itong nagpapaka-lango sa alak at nagbabasag ng kanilang gamit. Walang araw na hindi lumipas na hindi siya umiiyak kapag nasasagi sa kanyang isipan ang nagyari sa kanyang anak. Kaiba sa isipan ni Lumiere na noo'y nais niyang palalimin ang imbestigasyon sa pagkawala ni Luke kahit walang makuhang lead sa kumuha ng araw na iyon. Lagi niyang kausap ang isang pulis na may hawak sa imbestigasyon. Lingid ito sa kaalaman ni Drake dahil simula ng mawala si Luke ay hindi na ito nagpakita pa ng interes na maging maayos sila. Matapos niyang makapaglinis ng katawan ay lumabas siya ng shower room para makapagpalit na ng pantulog. Kailangan niya pang maaga kinabukasan para sa pakikipagmeet para imbetigasyon. Ngunit halos malagl

Nakapikit siya at dinadama ang hangin habang nakahiga sa damuhan. Hindi niya alintana ang lamig ng paligid dahil ngayon palang niya nararanasang maging malaya at mapanatag. Kasunod niyan ay isang tinig ang kanyang narinig na pilit sa kanya ay kumakausap. Nanatili siya sa ganoong posisyon hanggang ang mga tinig ay hindi na basta tinig lamang kundi maramdaman ang malambot na kamay nitong humahaplos sa kanyang pisngi."Ma-Mama" muli nitong sambit at minulat niya ang kanyang mga mata. Napangiti siya dahil ang napakainosenteng mukha ng kanyang anak ang bumungad sa kanya. Wala itong kahit anong sugat dahil sa aksidente bagkos mala anghel na ang itsura nito sa pagliliwanag. Nakasuot ito ng isang puting damit."Masaya kana ba talaga dito? Hindi mo na ba hinahanap si Mama?""Hindi na po. Diba I'm a big boy now.. Saka sabi ng tinig na lagi kong naririnig dito raw ako nakatira kasama ang mga ibang bata na narito""Anak.." umupo siya sa tabi ng anak at hinaplos ang buhok nito."Oo nga big boy kan

2years agoI was about to leave everything behind at alam kong iyon naman ang nararapat kong gawin. Pinagmasdan ko ang kanyang mukha bago ko pirmahan ang mga dokumento sa harap ko. Kahit ilang beses kong iprevent dito parin pala hahantong ang lahat. Bakit ang daming struggle ng union na ito at sa dami ng makakapareha ko ay si Lumiere pa? Hinaplos ko ang kanyang pisngi at hinalikan. Gusto kong umiyak pero pinigilan ko dahil sapat na ang kaawaan ko ang sarili ko at huwag ng maging kaawaawa sa harap niya. Hinawakan ko ang kamay niya ng sobrang higpit. Wala paring sign na nais niyang gumising. Natawa ako dahil alam kong ako ang dahilan ng mahaba niyang pagtulog."Lumiere, I'm sorry. Alam ko galit na galit ka sa akin kaya mas pinili mong ipikit ang mga mata mo para lang hindi ako makita pero I'm very sure that you're listening. Like you'd always wanted I will signed this divorce agreement para naman once na gumising kana maisasaayos na natin ang lahat at makakapagstart ka na ng bagong buha