Tous les chapitres de : Chapitre 51 - Chapitre 60

Nagpunta ako sa exhibit kung saan naroon si Lumiere. Katulad parin siya ng dati napakasimple at malungkot parin dahil sa mga nangyari. I believe she was still stuck on that Tragedy same as me. 2nd death anniversary ni Luke at pangalawang taon na niya itong ginagawa to remember our son. Bumalik siya sa pagpipinta dahil ito lang ang maaari niyang gawin para makayanan ang mga nangyari. Malaya ko siyang napagmamasdan mula sa malayo dahil ayoko narin pabigatin ang kanyang kalooban na sa tuwing makikita niya ako ay parang nanariwa ang sakit. Ang gaganda parin ng mga paintings niya lalo pa ngayon na halos pictures ni Luke ang nasa exhibit. May pinadadala akong tao para subukang bilhin ang mga obra niya pero twice na rin akong nadeny dahil may mga paintings na binebenta at yung mga paintings ni Luke ay hindi. Lahat ng kinikita niya ay napupunta sa charity lalo na sa orphanage na halos gugulin niya ang panahon sa pagaalalaga ng mga bata. Lumiere become distant lalo nasa parents ko dahil wa

Ilang beses niyang pinasadahan ng tingin ang misteyosong email ng isa niyang kliyente na never na nagpakilala. Pero halos dalawang taon na itong nagbabakasakali sa mga painting ni Luke. Nawala ang kanyang pagiisip ng makita si Orphen sa pinto ng kanyang workshop. Napabuntong-hininga na lamang siya ng makita ang dala nitong bouquet ng bulaklak. Wala itong balak na sumuko dahil halos every weekend ay dumadalaw sa syudad para makita siya. Mabait talaga ito noon pa. Dito siya umiiyak sa tuwing naalala niya si Luke. Humakbang papalapit si Orphen at ang mga batang tinuturuan ni Lumiere ay gumawa ng ingay. Ingay na parang nangaasar kaya bago paman makapasok ng tuluyan ay hinila na niya si Oprhen papalabas ng silid na iyon. Tuwing weekends ay boluntaryo si Lumiere na nagtuturo sa Eskwelahan kaniyang pinanggalingan. Hinubad ni Lumiere ang kanyang apron at tiniklop. "Sana naman po minessage nalang ako para di kana umakyat sa room ko. Nadidistract ang mga estudyante ko," sabi ni Lumiere sa p

Simula ng magkita sila ni Lumiere ay hindi na mapakali si Drake. Lagi siyang natutula at wala sa sarili kahit ang ilang mga meetings ay kanya ng nakakaligtaan kaya si Kyrie ay palaging ipinapapaalala sa kanya. Kaya isang beses ay hindi na napigilan ni Kyrie na mag-usisa sa nangyayari sa kanyang boss.“Ahem..Ahhm Sir Drake? May problema po ba kayo?” mapangahas niyang tanong.Napalingon sa kanya si Drake at nagulat pa siya ng ngumiti ito. Iba kasi ang pagkakakilala ng mga empleyado kay Drake. Iba ang laman ng kuwento tungkol sa kanya madalas ay isa siyang masungit at malupit na boss. Kaya ang iba ay agad-agad na nagreresign at ang iba naman ay bigla nalang nag-aawol. Pero simula ng dumating siya ay hindi na ito naging masungit at ngayon naman ay halatang wala ito sa sarili.‘Nagaalala ako sa kanya, kaya tatanggapin ko kung ano ang sagot niya. Kahit pa sungitan niya ako,’ bulong ni Kyrie sa sarili niya.“Ahmm.. Ms. Kyrie wala naman akong problema.. Actually, masaya lang ako at hindi ko m

Drake POVHINDI makatulong ng gabing iyon, halos hindi ko narin nagawang tigilan ang alak. She was still miserable woman that I knew… hindi manlang siya nagbago kahit na kapiraso man lang. Mas lalo siyang naging bold lalo na sa mga thoughts niya. Hindi ko alam kung mabuti bang iniwan ko nalang siya roon at hinayaan siyang kainin ng mga iniisip niya. Pinagpatuloy kong simsimin ang alak dahil wala akong magawa sa mga iniisip niya. Hindi na ako magtataka kung isang araw malaman kong wala na siya. Wala na ang Lumiere na nagpaunawa sa aking makulay ang buhay tulad ng mga ginagamit niyang pintura.Ilang beses na nagriring ang telepono ko pero hindi ko na lang pinansin dahil alam kong si Kyrie lamang ito. Itinuloy ko ang paginom ng mapatingin ako sa bintana. Malakas na naman pala ang ulan. Lagi nalang pangit ang panahon kapag naalala ko si Lumiere.Natagpuan ko nalang ang aking sariling hawak ang aking telepono at hinahanap ang numero ni Lumiere na sinave ko kanina ng mabuksan ko ang kanyang

NADATNAN niya si Khia na naka-arm-folded at nakasimangot sa kaniya. Nilagpasan niya lamang ito habang dire-diretso sa kusina.“Let’s eat. May dala akong pasta. Iinitin ko lang sa microwave saglit,” sabi niya.Lumapit at umupo naman si Khia ngunit hindi parin ito nagsasalita.Agad niya itong napansin kaya matapos kuhanin ang pagkain sa microwave ay hinarap niya si Khia. Hindi ganito ang kaibigan sa tuwing uuwi siya. Madalas ay yakap siya nito papasok sa loob ng bahay.“May problema ba?” tanong niya. At inirapan lang siya ni Khia. Alam na niyang siya ang problema nito.“Hindi ako manghuhula. Kung may problema ka tell it to my face. Hindi ako marunong bumasa ng mukha at wala sa noo mo ang dahilan,” may konting biro ‘ron pero hindi ito tumalab. Namungay narin ang mata niya pero wala parin hanggang sa magulat nalang siya sa sinabi nito.“Nakita kita kanina, with him?” sabi ni Khia. Napatango ito. Pumunta pala ito sa school ngunit ng makita na magkasama si Lumiere at Drake ay hindi na niya