Maingat na sinarado ni Lyla ang pinto ng silid ni Lucky at napatingin sa sala kung saan nakaupo si Lucifer. May nakalatag na pagkain sa center table na mukhang ini-order pa nito mula sa isang fast food. Kinunutan niya ito ng noo.“Saan mo nabili ‘yan?” hindi niya mapigilang magtanong.“I ordered,” he replied.Napatango siya sa sagot nito. Ngunit agad naman siyang natigilan nang may maalala siya. “Nga pala, nakita mo ba ‘yung phone ko? Naka do-not-disturb pa naman ‘yon.”Lucifer shrugged off his shoulders. “I didn’t see it.”Ngumiwi siya at umupo sa upuang gawa sa bamboo. Kung tama ang pagkakaalala niya, sa loob ng shoulder bag niya ito nilagay. Ngunit nang hagilapin niya ito kanina, walang phone roon. At saka, hindi naman siya ‘yung tipo ng tao na burara. She’s always organized when it comes to her things.Saan niya kaya ‘yon nailagay?“Maybe you put it somewhere,” he said. “Bukas mo na lang hanapin.”She pouted. “I need to find that as soon as possible. Kailangan kong ma-contact si P

Tumitig siya sa kawalan at humugot ng malalim na hininga. Hindi pa rin naalis sa kanyang isipan ang tagpo nila ng Lola ni Gio kanina. She didn’t expect to see them here. Masyado na sigurong maliit ang Pilipinas para magtagpo ang kanilang mga landas. “That’s the sixth deep breaths I heard from you.” Hindi niya na pa kailangan lumingon kung sino ito. Tumabi ito sa kanya ng upo ngunit hindi niya pa rin inaalis ang tingin sa kawalan. Masikip ang kanyang dibdib at nalulungkot siya. Sino ba namang hindi makakaramdam ng lungokot, ‘di ba? Malapit nang mag-isang dekada nang mawala si Gio pero hanggang ngayon pala ay sinisisi pa rin siya ng pamilya ng mga ito. Hanggang ngayon ay galit pa rin ang na sa puso nila kapag nakikita siya o nababanggit man lang ang pangalan niya. “Forget what they said,” mahinang usal ni Lucifer. Mapait siyang napangiti at tumingala sa kalangitan. “I tried. I’m trying. But I don't think I can. Even their words they told me nine years ago is still in my head. Those

Titig na titig si Lyla sa binata habang kausap si Britanny sa kabilang linya. Sumikip ang dibdib ni Lyla sa kaalamang si Britanny ang kausap nito. She must be very important to him. Sa pagkakaalam niya, sinabi ni Lucifer sa kanya na nasa binata ang phone niya. They’ll spend their week here bonding with each other. But then… sinagot pa rin nito ang tawag ni Britanny. But what is she complaining about? Siya itong nagsabi rito na sagutin ang tawag tapos siya pa ang makakaramdam ng ganito. At isa pa, sino ba siya sa kanyang tingin param magselos nang ganito? Yes, she must admit it, she’s freaking jealous. Pero wala na siyang magagawa pa. At dahil nakatitig siya sa binata, kitang-kita niya kung paano umiba ang ekspresyon nito sa mukha kaya pati siya ay nakaramdam ng pagkabahala. He looked at her and she looked back at him with a confused look. “Okay. Give me an hour.” Hour? Nang matapos ang kanilang usapan ay agad itong tumayo at tumingin sa kanya. Nalilito siya sa mga kilos nito at

Tulalang nakatitig si Lyla sa kanyang hawak na papel. Hatinggabi na ngunit hindi siiya makatulog kakaisip kung aalis na ba siya sa bansang ito o bisitahin ang kanyang kapatid na nasa ospital. It’s funny to think that she’s worried about someone who doesn’t seem to care about her. Mariing kinagat ng dalaga ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Kasi sa totoo lang, gusto niya ring makita ang kanyang ama. After hearing what her father was up to during those times she thought she suffered alone makes her feel bad. And the only thing to make her feel better is to apologize to him in person. She closed her eyes and dropped her body on the bed. Dinilat niyang muli ang mga mata at tumitig sa kisame; iniisip kung ano ang kanyang dapat gawin. Gusto niyang tawagan si Bella ngunit ayaw niya namang abalahin ito sa pag-aaral dahil sa kanyang pag-o-overthink. “Damn,” she murmured and rolled her eyes. Minsan napapaisip siya kung bakit ganito kabait ang puso niya. Inaamin niyang mas nat

A month had passed. Sa susunod na araw ang launching ng design na dahilan ng pagkakulong ni Zaylee ngayon. Yes, she’s in prison right now. Akala niya nga ay tutulungan ito ni Lucifer ngunit mukhang nagkamali siya. “Mommy, are you really gonna leave?” tanong ng bata habang nakatingin sa kanya. “I’m going to mis you.” Napangiti siya sa sinabi ng bata. Tinotohanan ni Lucifer ang sinabi nitong hindi ito magpapakita sa kanya. It’s been a month since she last time saw him. Nandito na siya nakatira sa bahay ni Lucifer ngayon at masasabi niyang nagiging komportable na siya rito. Malaki ang naging tulong ni Lucky para kahit papano ay maaliw siya sa bahay. Ngunit sa isang buwan na ‘yon, hindi pa rin niya mabanggit sa kanyang ina ang tungkol dito. Sure as hell, her mother will be overly dramatic again. “Yes, baby.” Tipid siyang ngumiti rito. “I don’t think your father will let you come with me.” Kasi sa totoo lang, gusto niyang makasama si Lucky pabalik sa New York. She wanted to introduce h